ΕΡΤ και αναδιάρθρωση δημοσίου

Πέρα από το δημοκρατικό αισθητήριο του καθένα, απόψεις για τη μαύρη οθόνη, τους υπαλλήλους που χάνουν την δουλειά τους, που φυσικά είναι σημαντικά, το κρίσιμο θέμα κατά τη γνώμη μου που σίγουρα θα έπρεπε να αφορά το σύνολο του λαού, αλλά από ότι φαίνεται δεν τους αφορά είναι άλλο: Θέλουμε αυτή τη χώρα να νοικοκυρευτεί;
Δεν μιλάμε για τον τρόπο, δεν μιλάμε για τις πολιτικές θέσεις, μιλάμε για το θεμελιώδες ερώτημα: Θέλουμε αυτή τη χώρα να νοικοκυρευτεί; Θέλουμε αυτή τη χώρα να νοικοκυρευτεί; Για όσους η απάντηση είναι όχι, η συνέχεια του άρθρου είναι περιτός κόπος.
Για όσους η απάντηση είναι ναι έρχεται το επόμενο ερώτημα: Με ποιον τρόπο θεωρούμε, πάντα θεμελιωδώς, ότι θα πρέπει να γίνει αυτό; Να υπάρχει πραγματική αξιολόγηση; Να υπάρξει πραγματική ανάλυση των δομών του κράτους χωρίς να μας νοιάζει ποιος δουλεύει εκεί; Για όσους η απάντηση είναι όχι, η συνέχεια του άρθρου είναι περιτός κόπος.
Για όσους η απάντηση είναι ναι έρχεται το επόμενο ερώτημα: Αν η αξιολόγηση φορέων και εργαζομένων οδηγήσει σε συμπεράσματα που σημαίνουν απολύσεις προσωπικού ή και διάλυση φορέων αποδεχόμαστε αυτό το μέτρο ώστε να νοικοκυρευτούν τα οικονομικά του κράτους; Για όσους η απάντηση είναι όχι, η συνέχεια του άρθρου είναι περιτός κόπος.
Για όσους η απάντηση είναι ναι έρχεται το επόμενο ερώτημα: Αποδεχόμαστε ότι κατά περιόδους κομματικές ηγεσίες διόρισαν αφειδώς κόσμο χωρίς προσόντα, χωρίς αξιολόγηση, χωρίς "μελέτη σκοπιμότητας" (εδώ γελάμε...) για τις θέσεις; Θεωρούμε πως αν το κράτος διόρισε κάποιους χωρίς κριτήρια πριν 5 χρόνια θα πρέπει να τους πληρώνει για τα επόμενα 30 χωρίς έλεγχο ενώ είναι περιτοί επειδή λέει "ρύθμισαν την ζωή τους"; Θα πρέπει όλο το δημόσιο να έχει μείωση μισθού κατά 40-60% (που έχει) για να μην φύγουν οι περιτοί;
Δεν έχω πιάσει στο παρόν κείμενο στο στόμα μου ούτε ΝΔ ούτε ΠΑΣΟΚ ούτε ΔΗΜΑΡ ούτε ΣΥΡΙΖΑ σκοπίμως. Γιατί για μένα αλλού είναι το θέμα. Είναι ότι αν η πλειοψηφία των Ελλήνων απαντούσαν απερίφραστα ΝΑΙ σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα η χώρα θα ήταν αλλιώς.
Δεν θα είχε κυβέρνηση που κλείνει κανάλια γιατί θα μπορούσαν οι 6 ως τώρα """αναδιαρθρώσεις""" της ΕΡΤ (και όχι μόνο της ΕΡΤ) να είχαν κάποια αποτελέσματα και όχι να τίθεται θέμα γρεμίσματος του οικοδομήματος. Δεν θα υπήρχε ένας Έλληνας (που υπάρχουν πάρα πολλοί) που να λέει "καλά τους έκαναν" και η κυβέρνηση θα είχε ήδη πέσει
Δεν θα είχε κόμματα που τάζουν ασύστολα διορισμούς και παροχές χωρίς καμία αναφορά στο που θα βρεθούν τα λεφτά και με αυτό τον τρόπο να στέκονται δημοσκοπικά.
Δεν θα είχε 12% σε ένα κόμμα με βασική πολιτική θέση να φύγουν όλοι οι ξένοι (γιατί θα ήταν αλλιώς η αστυνομία και η δικαιοσύνη με την διαχείριση της μετανάστευσης.
ΕΝΑ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΒΗΜΑ είναι να καταλάβουμε όλοι (ΟΚ οι περισσότεροι) που πρέπει να πάει η Ελλάδα: Στο αύριο ή το χθες; Και οι έννοιες αυτές ταυτίζονται με νοοτροπίες και όχι με κόμματα (ειδικά δε τα σημερινά).

Να επαναστατήσουμε αλλά απέναντι σε ποιόν;

Υπάρχει στην κοινωνία μας ένα ποικιλόμορφο διογκούμενο ρεύμα αγανάκτησης για τις απαιτήσεις της τρόικας και μία διάθεση πολλών να τα βροντήξουμε με κάθε τίμημα ως νέοι επαναστάτες του 1821 και του 1940 με πνεύμα αποτίναξης τους νέου ζυγού. Μπορεί να χαλάρωσε ο Έλλην ανδρισμός αλλά το DNA του Έλληνα παραμένει...
Ενδεικτικά διαβάζω στον Τύπο ότι οι ελεγκτές της τρόϊκας: "εγείρουν ζήτημα παρακολούθησης των οικονομικών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Επικρίνουν το υπουργείο Εσωτερικών ότι το «παρατηρητήριο» ελέγχου των Δήμων δεν δρα σύμφωνα με τις προβλέψεις, δεν παρεμβαίνει προληπτικά, δεν θέτει ανώτατα όρια δαπανών,ούτε επιβάλλει στους τοπικούς άρχοντες προσαρμογές αντίστοιχες με τις οικονομικές δυνατότητες. Σημειώνουν ότι οι περισσότεροι Δήμοι συνεχίζουν να σπαταλούν πόρους που δεν έχουν αναλαμβάνοντας συνεχώς νέες δαπάνες τις οποίες φορτώνουν στην κεντρική διοίκηση."
Κάποιοι σχολιαστες γράφουν αλλού ότι τώρα που έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα μπορούμε να τους στείλουμε από εκεί που ήρθαν ... απειλώντας τους με στάση πληρωμών όπως (προφανώς εννοούν) έκαναν κάποιοι άλλοι σαν τους Τούρκους.
Λοιπόν για να μην μακρυγορούμε: Το πρωτογενές πλεόνασμα ξέρουν και οι πέτρες ότι δεν είναι βιώσιμο γιατί στηρίζεται σε πολύ χαμηλούς μισθούς (αλήθεια πιστεύετε ότι θα πρέπει για πολύ ακόμα να πληρώνονται με τους σημερινούς μισθούς οι πιλότοι της πολεμικής αεροπορίας, οι νοσοκομιακοί γιατροί και οι καθηγητές πανεπιστημίου;), δημόσια υγεία υπό κατάρευση και τεράστια χρέη του δημοσίου σε ιδιώτες. Επίσης στηρίζεται σε ακραία φορολογικά μέτρα (όπως το χαράτσι της ΔΕΗ) και μία αγορά που βουλιάζει.
Και όλα αυτά γιατί; Γιατί απλά ακόμα δεν φορολογούμε πραγματικά ΟΛΗ την ακίνητη περιουσία (και αυτή που κρύβεται στις off shore) γιατί δεν διασταυρώνουμε τράπεζες και ΔΕΚΟ με την εφορία (ώστε αυτός που φοροδιαφεύγει απλά να μην μπορεί να ξοδεύει), γιατί επιτρέπουμε στις ΔΕΚΟ να μην εντάσονται στο ενιαίο μισθολόγιο. Ενιαίο δεν σημαίνει απαραίτητα χαμηλό. Αλλά δεν στέκει Δημόσια Επιχείρηση που έχει πάρει μεγάλα δάνεια με δαπάνη του Δημοσίου να ισχυρίζεται ότι δεν είναι ζημιογώνα άρα κρατάει ψηλούς μισθούς με κλητήρες που παίρνουν πιο πολλά από γιατρούς επίκουρους καθηγητές, λες και η ΔΕΚΟ είναι ανεξάρτητο κράτος.
Μία ελπίδα έχω: Να προλάβουμε να διορθώσουμε το κράτος πριν το νυστέρι φτάσει σε εκχώρηση φυσικών πόρων (πετρέλαιο, φυσικό αέριο, ΑΟΖ). Γιατί αν γίνει αυτό δεν θα φταίει η τρόϊκα, εμείς (η Ελλάδα εννοώ) θα φταίει

Για όλα (δεν) φταίει το ΔΝΤ

Πολύ κουβέντα γίνεται τις τελευταίες μέρες για την διαπίστωση του ΔΝΤ ότι οι πολιτικές της λιτότητας που εφαρμόστηκαν στις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου περιείχαν λάθος εκτίμηση των συνεπειών τους και κατά συνέπεια ήταν λανθασμένες. Με βάση αυτό πολλοί Έλληνες φτάνουν να πιστεύουν πως όλα όσα έγιναν από το 2009 ήταν λάθος και άρα, με βάση το σκεπτικό τους θα πρέπει, φαντάζομαι, να γυρίσουμε το χρόνο πίσω στο 2008. Τότε που υπήρχε πολύ μικρότερη ανεργία, πολύ καλύτερες αμοιβές, μισθοί και συντάξεις και κυρίως τότε που το κράτος ερχόταν και χρηματοδοτούσε κάθε οικονομική δραστηριότητα που δεν μπορούσε να σταθεί. Υπεραπλουστευμένες ερμηνίες...
Λοιπόν να μην ξεχνάμε ότι η (λάθος επιλεγμένη) συνταγη δεν αφορά τις μεταρρυθμίσεις αλλά αποκλειστικά την διαδικασία εσωτερικής υποτίμησης μέσω επιβολής μείωσης μισθών στον ιδιωτικό και τον δημόσιο τομέα. Πίστεψαν, μάλλον αφελώς, πως αν οι Έλληνες είχαν λιγότερα λεφτά στην τσέπη τους περίπου αυτόματα θα μειώνονταν οι υπέρογκες τιμές της αγοράς και θα αυξάνονταν η ανταγωνιστικότητα της οικονομιας. Όμως ας μην ξεχνάμε πως στην Ελλάδα ως τώρα:
Το κράτος είχε ξέχασει την ουσία της ύπαρξης του. Οι "δημόσιοι υπάλληλοι" ξέχασαν ότι είναι "υπάλληλοι των πολιτών" που πληρώνονται από τους φόρους. Όπως σταματάμε να ψωνίζουμε από ένα μαγαζί που δεν έχει καλή εξυπηρέτηση, έτσι και οι πολίτες προσπαθούν να μην πληρώνουν φόρους στο κράτος που δεν τους εξυπηρετεί. Και μάλιστα δεν είναι δυνατόν κάποιοι υπάλληλοι να παίρνουν πολλαπλάσιο μισθό από άτομα με ίδια προσόντα στον ιδιωτικό τομέα. Γι' αυτό δεν έφταιγε καμία λιτότητα...
Οι παραγωγικές επιχειρήσεις μείωναν διαρκώς την ανταγωνιστικότητα τους και στηρίζονταν πρώτα από ένα τεράστιο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων και μετά από εξαιρετικά φθηνό χρήμα από τις τράπεζες. Όταν το ΠΔΕ περιορίστηκε και οι τράπεζες χάσανε το ρευστό τους (λόγω εξαγωγής καταθέσεων στο εξωτερικό) οι επιχειρήσεις σκάσανε. Γι' αυτό δεν έφταιγε καμία λιτότητα...
Συμπερασμάτικά, όσο και αν πονάει, η πλειοψηφία των μεταρρυθμίσεων είναι επιβεβλημένη. Αλλά πρέπει να συνοδευτεί επειγόντως από επενδύσεις και δημιουργία θέσεων εργασίας γιατί η κοινωνική έκρηξη μπορεί να μην είναι μακριά. Και θα επιμείνω σε παλιότερη διαπίστωση:
Μέχρι να πάρει μπρός η κρατική μηχανή (με αξιολόγηση και αναδιατάξεις προσωπικού), το κράτος θα πρέπει να δημιουργήσει παράλληλους διοικητικούς μηχανισμούς (αυτό που προσπάθησαν να κάνουν ανεπιτυχώς κάποτε στις νομαρχίες "Γραφεία υποστήριξης Επενδύσεων") που να υποστηρίζουν αποκλειστικά τα κομμάτια της οικονομίας που παράγουν (α) απασχόληση, (β) εισροή κεφαλαίων και (γ) εξαγωγές. Κάτι τέτοιο γίνεται στην Τουρκία που αποδέχτηκε ότι δεν μπορεί να ανασυγκροτηθεί πλήρως αλλά υποστηρίζει αυτές τις κατηγορίες της οικονομίας. Όποια επιχείρηση πληροί κάποια από τις παραπάνω προυποθέσεις θα έχει ευκολότερη πρόσβαση σε κεφάλαια, γρηγορότερη υποστήριξη από το Δημόσιο κ.α.

Πολιτικές μεταλλαξεις

Στην εξέλιξη του πολιτικού και κοινωνικού σκηνικού στην Ελλάδα διαισθάνομαι ότι οδηγούμαστε ως χώρα σε μία κατεύθυνση και θα ήμουν ευτυχής αν διάβαζα κάποιες ψύχραιμες απόψεις αναγνοστών του Καφενείου:

Στην Ελλάδα λοιπόν σήμερα υπάρχουν οι εξής προτάσεις εξουσίας:

(α) Η πρόταση της τρικομματικής κυβέρνησης θεωρεί μονόδρομο να υπακούει στα κελεύσματα της τρόικας και υλοποιεί της μεταρρυθμίσεις που προτείνει ο κ. Ραιχενμπαχ η Task Force και οι Γάλλοι ειδικοί της Δημόσιας Διοίκησης. Βέβαια οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να περάσουν από το πολιτικό προσωπικό της χώρας που ακόμα κινείται με παλαιοκομματικές λογικές. Το στοίχημα είναι πότε και αν θα αποδόσουν στην ουσία οι αλλαγές και πόσα "ασημικά" θα πρέπει να βγάλουμε στο σφυρί πριν πάρει (αν πάρει) μπρός η μηχανή και χαλαρώσει η πίεση στους μη έχοντες.

(β) η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ καθημερινά μεταλλάσεται και αποκτά με ταχύτατους ρυθμούς στοιχεία πολιτικού ρεαλισμού. Η μετάλλαξη αυτή θα πρέπει να οδηγήσει το συντομότερο σε πρόταση πολιτικών που θα απαντάει σε βασικά ερωτήματα: (α) θα αναδιαμορφωθεί η διοίκηση και πως; (β) Εφόσον αρνηθούμε την "βοήθεια" της τρόϊκας πως θα δημιουργήσει η χώρα πραγματικά πλεονάσματα και κυρίως επενδύσεις που θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας και πλούτο για τους πολίτες; Φαντάζομαι όχι με εθνικοποίηση των φυσικών πόρων. Φαντάζομαι επίσης με ενεργοποίηση των Ελλήνων εν δυνάμει επενδυτών.

Κάπου στην "γειτωνιά" υπάρχει και η Χρυσή Αυγή ο τρίτος δημοσκοπικά πόλος που φλερτάρει τριψήφια ποσοστά και ζητάει πιο ...ριζοσπαστικές λύσεις στα προβλήματα. Και ένα είναι σίγουρο: Πολλοί από τους πολίτες που δεν πείθονται με κάποιο από τα παραπάνω πάνε στον τρίτο πόλο. Και προσωπικά πιστεύω πως αυτό είναι καλό για να θυμίζει στους παραπάνω πόλους εξουσίας ότι δεν υπάρχει άπλετος πολιτικός χρόνος για να οριστικοποιήσουν τις πολιτικές τους.

Παρατηρήστε τι γίνεται γύρω μας:

Δεξιά και αριστερά της τρικομματικής κυβέρνησης δημιουργούνται φορείς και μηχανισμοί με στόχο να μαζέψουν τους πάσης φύσης ευρωσκεπτικιστές. Οι συνθήκες οδηγούν στη δημιουργία του νέου Ευρωπαϊκού κόμματος που θα αποροφήσει μεγάλα κομμάτια από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ χωρίς τα πολύ δεξιά και τα πολύ αριστερά τους κομμάτια. Βλέπετε; Νέα πολιτική κίνηση δεξιά της ΝΔ όταν δεν πείθει ο Καμμένος. Τα αριστερά κομμάτια ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ αποστασιοποιούνται και καλοβλέπουν τον ΣΥΡΙΖΑ που αποστασιοποιεί σιγά-σιγά τις επαναστατικές του συνιστώσες και πλησιάζει τον διεθνή παράγοντα. Τρομερές αλλαγές για τον ΣΥΡΙΖΑ του 2008. ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ συζητάνει σιγά-σιγά την δημιουργία μίας ενιαίας επικοινωνιακής στρατηγικής.

Ειλικρινά δεν έχω ιδέα τι θα βγεί από όλα αυτά . Όμως οι εκλογές θα γίνουν έτσι και αλλιώς σε 3 χρόνια (κανένας δεν είναι έτοιμος για νωρύτερα). Αν στο μεταξύ δεν έχουμε καταρρεύσει θα δουν πολλά τα ματάκια μας...

Στο απόλυτο σημείο εξαθλίωσης...

Για να διαχεριστούμε την κατάσταση που βιώνει η χώρα θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ποιο είναι το αναπόφευκτο τέλος της διαδρομής.
Φανταστείτε πριν 8 χρόνια, στις μέρες της ευδαιμονίας μας, να ερχόταν κάποιος επενδυτής και να άνοιγε ένα εργοστάσιο, να ζητούσε 3000 εργάτες με μηνιαία αμοιβή 450 Ευρώ, με δύσκολες συνθήκες εργασίας, χωρίς δικαίωμα αποζημίωσης στην απόλυση αλλά με εξασφάλιση ότι ο μισθός θα ρέει ομαλά. Φαντάζομαι πως την πρώτη εβδομάδα θα είχαν εμφανιστεί 4-5 πακιστανοί και ούτε καν Αλβανοί για δουλειά.
Φανταστείτε να εμφανίζονταν το 2011. Θα υπήρχαν αρκετοί, σίγουρα όχι πάνω από 100-200, που θα πήγαιναν να διαπραγματευτούν κάποιους όρους ελπίζοντας ότι το σωματείο εργαζομένων θα πετύχαινε μετέπειτα την εξασφάλιση της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας κοκ κοκ
Ε λοιπόν σας ενημερώνω πως η οικονομική κρίση θα ολοκληρωθεί τουλάχιστον ως προς το σκέλος της τρελής αύξησης της ανεργίας, της σταδιακής κατάρευσης των ταμείων (που φέρνουν πρόβλημα στα νοσοκομεία και τα φάρμακα) όταν οι συνθήκες οδηγήσουν σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο να βρεθούν 5000 άτομα στην ουρά για να διεκδικήσουν τις 3000 θέσεις. Αμφιβάλετε ότι πλησιάζουμε σε αυτό το σημείο; Ε λοιπόν στο μέσο ή το τέλος αυτού του χειμώνα θα είμαστε έτοιμοι...
Και τότε η Ελλάδα θα γίνει βιομηχανική χώρα τύπου Ινδίας με χιλιάδες θέσεις εργασίας σε πολύ ανταγωνιστικές επιχειρήσεις, ελάχιστη ανεργία και ασφαλιστικά ταμεία που (αν αντιμετωπιστει η διαφθορά) θα είναι σε άνθηση αφού εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι θα πληρώνουν τις μικρές (με βάση τα χαμηλά μεροκάματα) εισφορές.
Αλλά τότε κανένας δεν θα ανέχεται (με απειλή ξυλοδαρμού και διαπόμπευσης) να παίρνει ο νερουλάς της βουλής 3000 Ευρώ, ο κλητήρας σε οποιαδήποτε ΔΕΚΟ 2500 Ευρώ και τρπλό εφάπαξ.
Είναι αυτό εξυγίανση της οικονομίας; Δεν ξέρω αν η απάντηση είναι ναι αλλά σκεφτείτε ότι τότε και τα ενοικαζόμενα δωμάτια θα γίνουν φθηνά (γιατί ποιος να πληρώσει 90 € την βραδιά με 450 € μηνιάτικο) οι παροχές προς τους τουρίστες θα αναβαθμιστούν αναγκαστικά γιατί εκείνο το χρήμα θα είναι πολύ γλυκό και το "συνάλλαγμα" θα είναι χρυσός.
Εναλλακτική υπάρχει; Αν την βρει κάποιος εξασφαλίζοντας πλεονάσματα στο κράτος χωρίς νέα δάνεια ας μας την προτείνει. Και ελπίζω να σκεφτούμε αυτή τη φορά ώριμα ως λαός πριν τρέξουμε πίσω από αυτόν που χαιδεύει αυτιά. Για το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού. Σκεφτείτε το τρις...

Ας αρχίσουμε επιτέλους από κάτι...

Επιτέλους σε αυτή τη χώρα θα πρέπει να δούμε την αλήθεια καθαρά και να απομονώσουμε με οποιοδήποτε τρόπο αυτούς που συνειδητα την διαστρεβλώνουν.
Με μνημόνια ή χωρίς, με ευρώ ή με δραχμή το κράτος θα πρέπει να γίνουν κάποια πράγματα ΣΗΜΕΡΑ ώστε να σταματήσει να έχει ελλείματα. Γιατί τα ελλείματα είναι αυτά που μας κάνουν υποτελείς.
1. Το κράτοςο θα πρέπει να έχει τους οργανισμούς που του του χρειάζονται. Να κλείσουν σήμερα οι περιτοί οργανισμοί που πληρώνουν ενοίκοια, λογιστές, ρεύμα, νερό και διοικητικά συμβούλια. Οι εργαζόμενοι; Επόμενο θέμα που θα δούμε παρακάτω στο άρθρο.
2. Θα πρέπει να γίνει τώρα η αξιολόγηση και κυρίως το καθηκοντολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων. Κάθε δημόσιος υπάλληλος να έχει αντικείμενο απασχόλησης. Δεν γίνεται να υπάρχουν υπάλληλοι χωρίς αντικείμενο. Δεν γίνεται να υπάρχουν σε ένα νοσοκομείο 3 ασθενοφόρα και 18 οδηγοί, δεν γίνεται να υπάρχουν σε πανεπιστήμια ένας κλητήρας για κάθε τμήμα που κουβαλάνε 3 φακέλους την εβδομάδα από ένα κτίριο σε άλλο. Οι εργαζόμενοι; Επόμενο θέμα που θα δούμε παρακάτω στο άρθρο.
3. Θα πρέπει να ενταχθούν στο ΕΣΠΑ όλες εκείνες οι δράσεις μηχανοργάνωσης που θα καταγράψουν ΤΩΡΑ όσους πληρώνονται από το Δημόσιο (μισθωτούς και συνταξιούχους). Δεν γίνεται να πεθαίνει κάποιος και να μην ενημερώνεται αυτόματα από Δήμο που συντάσει το πιστοποιητικό θανάτου το ταμείο σύνταξης. Δεν γινεται να μην γίνονται κάποιες "έξυπνες" διαπιστωμένες διασταυρώσεις ανθρωπων που ταυτόχρονα είναι ανάπηροι και ικανοί π.χ. για οδήγηση
4. Θα πρέπει να υπάρχει ένας φορέας προμηθειών για κάθε μπλοκ οργανισμών. Οι οργανισμοί αυτοί όμως θα πρέπει να επανδρωθούν ΣΗΜΕΡΑ με μετατάξεις. Δεν γίνεται να υπάρχει ένας υπάλληλος σε μεγάλους Δήμους για την σχολική επιτροπή που περιέχει 60 σχολεία.
5. Θα πρέπει ΣΗΜΕΡΑ να δημιουργηθούν και να επανδρωθούν ανεξάρτητες υπηρεσίες φορολογικών ελέγχων και να ελαχιστοποιηθεί η επαφή των υπαλλήλων των Δ.Ο.Υ. με τον κόσμο. Θα πρέπει κάποια στιγμή να ελέγχονται οι φορολογικές δηλώσεις.
6. Θα πρέπει ΣΗΜΕΡΑ να γίνει έλεγχος της περιουσίας του κράτους και να νοικιαστεί από ανεξάρτητη αρχή με μακροχρόνιες συμβάσεις
Ως εδώ δεν μίλησα ούτε για ξεπούλημα, ούτε για απολύσεις. Θα πρέπει όμως ΣΗΜΕΡΑ να μάθουμε πόσοι μισθοδοτούμενοι δεν έχουν αντικείμενο και ποιες υπηρεσίες δεν έχουν επαρκές προσωπικό. Μπορεί να έχουμε εκπλήξεις μη ανάγκης απολύσεων αλλά μία πολύ πιο λειτουργική διοίκηση...
Αν δεν γίνουν αυτά ΣΗΜΕΡΑ:
1. Δεν μπορούμε με τίποτα να συζητησουμε για επενδύσεις (ποιος επενδυτής εκτός από αυτούς που θέλουν να πάρουν κοψοχρονιά τους εθνικούς πόρους θα ξεκινήσει μια επένδυση σε αυτό το μπάχαλο
2. Δεν μπορούμε με τίποτα να συζητησουμε για αποκρατικοποιήσεις για τον ίδιο παραπάνω λόγο.
3. Δεν μπορούμε με τίποτα να ανοίξουμε οποιαδήποτε συζήτηση με τους διεθνείς εταίρους μας με στοιχείώδη επιχειρήματα για αλλαγές συμβάσεων και μνημονίων
4. Δεν μπορούμε με τίποτα να περιμένουμε να ξεκλειδώσουν ευνοϊκοί όροι για χρηματοδότηση επενδύσεων.
Όλα τα άλλα έπονται:
ΚΑΙ ΤΟ ΚΥΡΙΟΤΕΡΟ. Αν ξυπνήσει η οικονομία και δημιουργηθούν θέσεις εργασίας θα είναι σημαντικά πιο ανώδυνες και οι ενδεχόμενες απολύσεις στο δημόσιο για να μην σας πω πως θα έχουμε μαζικές παραιτήσεις έτσι που έχουν φτάσει οι μισθοί.
Ας δούμε τα πράγματα με την σειρά. Αλλά έλεος ας αρχίσουμε από κάτι γιατί εκνευρίζονται οι δανειστές μα κυρίως εκνευρίζομαι εγώ ο μέσος έλληνας

H γνώμη μου για τις εκλογές

Το μεγαλύτερο λάθος των χθεσινών εκλογών είναι ίσως το ότι ελάχιστοι φαίνεται να κατάλαβαν γιατί ο λαός συμπεριφέρθηκε έτσι. Θα πρέπει να καταλάβουν ότι πέρασαν ανεπιστρεπτί οι εποχές όπου οι πολίτες συμπεριφέρονταν με καθωσπρεπισμό, την οικογενιακή παράδοση (κάποτε έλεγαν " η οικογένεια μου ήταν ανέκαθεν Βενιζελικοί...") ή με κεκτημένη ταχύτητα. Πρέπει πλέον να υπάρχει κάποιος λόγος για να κινητοποιηθούν οι υγιείς δυνάμεις. Και θέλω να πιστεύω πως υπάρχουν ακόμα τέτοιες...
Ένας λαός για να κινητοποιηθεί χρειάζεται πρότυπα. Και να μην συγχέουμε τα πρότυπα με τα στερεότυπα τύπου πατρίς θρησκεία οικογένεια. Τα πρότυπα είναι ένας προσανατολισμός, μία κατεύθυνση και κάποιες κατευθυντήριες γραμμές που τις ακολουθούμε γιατί μας εκφράζουν, όχι γιατί φοβόμαστε να τις παραβούμε.
Το ΠΑΣΟΚ στήριξε τεράστιο μέρος της δυναμικής του στις προσωπικές ή κλαδικές εξυπηρετήσεις. Έχω παραδείγματα ολόκληρων χωριών που άλλαξαν άρδην εκλογική συμπεριφορά όταν ο τοπικός βουλευτήες διόρισε σε μία στιγμή 4-5 άτομα κλειδιά στο δημόσιο ή μία κρατική επιχείρηση τύπου ΟΤΕ, ΔΕΗ κ.α. χωρίς καμία διαδικασία. Αυτό είναι ιδεολογική προσέγγιση; Υπήρχαν, το μάθαμε πρόσφατα, περί τους 200.000 Έλληνες που για χρόνια έπαιρναν κρατικό χρήμα που δεν το δικαιούνταν (συντάξεις σε νεκρούς, αναπηρικές κ.α.). Αυτό είναι ιδεολογική προσέγγιση; Μα αλήθεια πιστέψατε ότι όλος αυτός ο κόσμος θα σας στήριζε παντοτινά; Μόλις κάποιος τραβήξει το βάζο με το μέλι τα έντομα διαλύονται προς διάφορες κατευθύνσεις.
Και η ΝΔ; Έχει πολύ μεγάλη σημασία αν διόρισε λιγότερους ή περισσότερους; Αν υπηρέτησε συμφέροντα και κλαδικά κεκτημένα λιγότερο ή περισσότερο; Καμία σημασία. Την ίδια πολιτική κουλτούτα υπηρέτησε σε πολύ μεγάλο βαθμό. Ίσως όχι το ίδιο, ίσως όχι τόσο πρόσφατα. Όμως θυμηθείτε, την μεγαλύτερη τελευταία νίκη την πέτυχε ότι υποσχέθηκε επανίδρυση του κράτους... Όνειρα...
Υπήρχε (προσωπική μου άποψη) μία ελπίδα, για να μην βυθιστεί τελείως το καράβι, να δημιουργηθεί μία κυβέρνηση με την συμμετοχή ενός υγιούς φιλελεύθερου πόλου τύπου ΔΡΑΣΗΣ. Κι όμως τα 3 κόμματα με ταυτόσημες θέσεις (ΔΗΜΣΥΜ, ΔΡΑΣΗ και Δημιουργία) δεν μπορεσαν να τα βρουν αποδεικνυόμενοι και αυτοί κατώτεροι των περιστάσεων. Όχι ότι θα σώζονταν η κατάσταση. Απλά κάποιοι ελπίζαμε ότι θα περιορίζονταν σταδιακά το πάρτυ με το δημόσιο χρήμα, θα προχωρούσαν κάποιες αλλαγές. Όμως ήταν εν γνώση μας: Θα γινόταν προσπάθεια αναστήλωσης ενός βαθιά σεισμόπληκτου κτιρίου. Με μόνο στόχο να κερδίσουμε χρόνο για να χτιστεί, ίσως δίπλα, ένα καλύτερο.
Καλύτερο: Με περιορισμό της διαφθοράς, με τολμηρή ανασύσταση του κράτους, με την ανάπτυξη ενός απτού στρατηγικού σχεδιασμού επανεκίνησης της ελληνικής οικονομίας στην ουσία της και όχι με στοχεύσεις του στυλ: "αν οι Έλληνες δεχτούν να δουλεύον με 100 Ευρώ ή και χωρίς αμοιβή θα πάρει μπρος η οικονομία". Μα ποιος ηλίθιος εγκέφαλος το σκέφτηκε αυτό; Και περίμενε πως δεν θα αντιδράσει ο λαός;
Αυτά κύριοι περιμένατε να τα καταλάβει ποιος;
Ο 30χρονος που βράζει το αίμα του, που θέλει να ανοίξει το σπίτι του με την αγαπημένη του, που τελειώσε μόλις το διδακτορικό του και του εξασφαλίζετε 400 ευρώ μισθό;
Ο 48χρονος που είχε χτίσει μία καριέρα κάποιας μορφής και τώρα απολύεται ή κλείνει η βιοτεχνία του και αναρωτιέται τι δουλεια θα κάνει από δω και μπρος σε τέτοια ηλικία;
Ο 67χρονος συνταξιούχος που έδινε τις εισφορές του για 35 χρόνια και στο όνομα της όποιας αναδιάρθρωσης χάνει το 40% της σύνταξης τους;
Και τώρα τι περιμένουμε;
Κατ' αρχήν φαίνεται πως όλοι (στην Ελλάδα και στο εξωτερικό) συνειδητοποιούν ότι το πολιτικό προσωπικό της χώρας δεν μπορεί να διορθώσει το χάλι. Και για μένα 2 ενδεχόμενα (και δεν ξέρω τι θα διάλεγα):
1. Να αφήσουμε το οικοδόμημα να καταρεύσει: Άρνηση του μνημονίου, χρεωκοπία, επιστροφή στη δραχμή, διάλυση του παρόντος σαθρού πολιτικού συστήματος και η ελπίδα στα αποκαϊδια να βγει κάτι υγιές που στο έδαφος πια θα χτίσει από την αρχή.
2. Οι Ευρωπαίοι να θεωρήσουν πως δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από μία χρεωκοπημένη Ελλάδα (στην οποία κέρδιζαν τεράστια ποσά στην διαχείρηση της ακμής της και της κρίσης της), να χαλαρώσουν την πίεση και να δώσουν χρόνο για την δημιουργία ενός νέου συνομιλητή.
Δυστυχώς, όλο και περισσότερο, φαίνεται να είναι καλύτερο το 1ο, γιατί δίνει μία προοπτική, ενώ το δεύτερο απλά διαιονίζει το καθεστώς της υποτέλειας και το κυριότερο: Δεν δημιουργεί πίεση για μεταρυθμίσεις.
Όμως τα ψέματα τέλειωσαν, οι πολίτες έχουν, πιστεύω, οριστικά αποκόψει τον ομφάλιο λώρο με τα εως τώρα 2 κόμματα εξουσίας. Θα πρέπει να πειστούν ότι αυτός "ο συνομιλητής" έχει σχέδιο εξόδου από την κρίση, όχι σε επίπεδο μακροοικονομίας (ποιος νοιάζεται πιστεύετε για το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών) αλλά σε επίπεδο απασχόλησης, μικροοικονομίας, ανάπτυξης και το κυριότερο υγιούς διαχείρησης του κράτους

Τι θα γίνει με την Δημόσια Διοίκηση...

Είναι παρατηρημένο τον τελευταίο καιρό ότι μεγάλο μέρος των δημοσίων υπαλλήλων έχουν πιδοθεί σε μία μορφή λευκής απεργίας.Ομολογουμένως δεν ζούμε σε ευτυχισμένη περίοδο, υπάρχει φτώχια, ανεργία, ανασφάλεια. Κι εγώ είμαι δημοσιος υπάλληλος και το εισόδημα μου περιορίστηκε περίπου στο μισό σε ένα χρόνο και μιλάμε για τωρινό μισθό 900 € (για να μη διαβάσω κανένα σχόλιο για τους διευθυντές που από 4500 πήγαν στα 3000), αλλά ποιον τιμωρούμε άραγε μη δουλεύοντας; Οι υπηρεσίες δεν λειτουργούν, οι υπάλληλοι έχουν μόνιμη δυσθυμία και αυτό που με τρελαίνει είναι το σχόλιο: "Για 900 ευρώ και που κάθομαι εδώ και πολύ σας είναι...". Η απάντηση όλων, μηδέ εξαιρουμένων κάποιων δημοσίων υπαλλήλων που έχουν συνείδηση της πραγματικότητας, έρχεται aυθόρμητα:
"Αν δεν σας κάνουν τα 900 ευρώ εκεί είναι η πόρτα. Η τρόϊκα δεν θα απαγόρευε προσλήψεις προσωπικού αν υπήρχαν εθελοντικές παραιτήσεις. Και ξέρω πολλούς εκεί έξω που σήμερα θα ήταν ευτυχείς να μπουν στην μονιμότητα του δημοσίου και με λιγότερα από 900 € όταν εκεί έξω το 900 € έχει καταντήσει σχεδόν υψηλός μισθός." Η προαίωνια πληγή των Ελλήνων ήταν πάντα η δικαιολογία ότι μπορώ να κοροϊδεύω το κράτος, να φοροδιαφεύγω, να μην πληρώνω, να κλέβω γιατί οι πολιτικοί είναι διευθαρμένοι. Ειναι σα να ζητάει ο φονιάς να αθωωθεί επειδή υπάρχουν κάποιοι που σκότωσαν κανα δεκαριά. Κάποτε θα πρέπει επιτέλους να σταματήσει ο κατήφορος της πατρίδας μας. Και εγώ πέρα από μεγαλόστομες δηλώσεις ξέρω συγκεκριμένες ρεαλιστικές συνταγές:
Να σταματήσουμε την ανοχή στην ανομία που υπάρχει δίπλα μας π.χ. ζητώντας αποδείξεις. Ο λόγος συγκεκριμένος: Αν εγώ πληρώνω φόρο, είναι σωστό και δίκαιο να πληρώσει και ο διπλανός, τι να κάνουμε τώρα...
2। Να δούμε ποιους θα στείλουμε στη βουλή. Όποιος δεν έχει ακόμη την τόλμη να φύγει από τα μεγάλα κόμματα τουλάχιστον ας διαλέξει ποιον σταυρώνει. Και προς θεού, ψηφίστε, μη ψηφίζοντας στηρίζουμε το κατεστημένο2. Να φροντίσουμε ο καθένας από μας να βάλει ένα λιθαράκι λογικής. Αν είσαι υπάλληλος της εφορίας, του Δήμου, δάσκαλος κτλ. δεν εξυπηρετεί κανέναν να τιμωρείς τον συμπολίτη σου με κακές υπηρεσίες.
Κάνε αυτό που μπορείς και που ξέρεις, αν βάλουμε όλοι το λιθαράκι μας κάτι μπορεί να γίνει.Και είχα πάντα μία βασική αρχή: Έχω δικαίωμα να διαμαρτύρομαι, να θυμώνω, να ουρλιάζω αν πρώτα είμαι εγώ εντάξει.

Η χθεσινή απόφαση του Eurogroup χαράζει την έναρξη μιας προσπάθειας για να ελεγχθεί το τεράστιο δημόσιο χρέος που σωρεύτηκε από όλες τις κυβερνήσεις που εμείς εκλέξαμε μετά το 1981. Τις κυβερνήσεις που δεκαετίες διαλέγαμε για να μας διορίζουν και να ρυθμίζουν το ευνοϊκό
περιβάλλον για μπάχαλο και φοροδιαφυγή, για επιδοτήσεις που δεν πήγαιναν σε ανάπτυξη, για ποικίλες αυθαιρεσίες που χαιρόμασταν που έμεναν ατιμώρητες. Και ήμασταν τόσο απίστευτοι που στο όνομα όλης αυτής της χαλαρής διοίκησης συνεχίζαμε να ψηφίζουμε και να ανεχόμαστε αυτούς που έκλεβαν ασύστολα το δημόσιο χρήμα με την λογική ότι κλέβουν από κάποιο
αόρατο ταμείο που νομίζαμε ότι δεν μας αφορά προσωπικά.
Το παρόν πολιτικό σύστημα λίγο πριν, με βεβαιότητα, δώσει την θέση του σε κάτι που έρχεται, έκανε ένα τελευταίο δώρο με την ελπίδα να ανακτήσει ελάχιστη υστεροφημία. Έσβησε από τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας ένα χρέος που θα χρειαζόμασταν δεκαετίες να το ελέγξουμε, αν ποτέ το πετυχαίναμε αυτό.
Αναρωτηθήκατε πως μαζεύτηκε τόσο χρέος; Κάποιοι λένε με υπερτιμημένες αμυντικές δαπάνες που περιείχαν τεράστιες μίζες. Ναι και με αυτά. Όμως τα περισσότερα δάνεια ακολουθούσαν ένα πισωγύρισμα:
Διορίζαμε 100,000 δημοσίους υπαλλήλους με κομματικά κριτήρια. Από που θα χρηματοδοτήσουμε το κόστος τους; Από νέο δάνειο.
Διαπιστώναμε πρόβλημα στο ασφαλιστικό σύστημα και πρωθούσαμε αλλαγές (Γιανίτσης, Πετραλιά κ.α.). Ο κομματικός στρατοός ξεσηκώνονταν, η μεταρύθμιση πήγαινε περίπατο. Από που θα χρηματοδοτήσουμε την τρύπα; Από νέο δάνειο.
Αφήναμε σε περίοδο περάστιας ανάπτυξης τους επαγγελματίες να μην πληρώνουν φόρους με αποτέλεσμα τεράστιο υστέρημα εσόδων. Από που θα χρηματοδοτήσουμε την τρύπα; Από νέο δάνειο.
Αποφασίσαμε το 1997 να οργανώσουμε Ολυμπιακούς Αγώνες με ειλικρινή προοπτική την προώθηση της εξωστρέφειας της χώρας. Αρχίσαμε την προετοιμασία μόλις το 2001 και έγινε πάρτυ απ' ευθείας αναθέσεων ενώ βέβαια δεν προλαβαίναμε να συντάξουμε σχέδια μεταολυμπιακής χρήσης εγκαταστάσεων και στρατηγικό σχέδιο μεταολυμπιακής τουριστικής
εκμετέλευσης του γεγονότος. Το κόστος των αγώνων εκτινάχτηκε. Από που θα χρηματοδοτήσουμε την τρυπα; Από νέο δάνειο.
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση μοίραζε εκατομμύρια για δαπάνες από το πανηγύρι της Άνω Πλατανιάς μέχρι γεφύρια που κόστιζαν εκατομμύρια από τα οποία ελάχιστα πήγαιναν πραγματικά στον σκοπό τους. Από που θα χρηματοδοτήσουμε την τρύπα; Από νέο δάνειο.
Και τώρα ακόμα χιλιάδες έλληνες λένε τα ίδια:
Γιατί να αυξηθεί ο έλεγχος; Αφήστε μας να διαχειριστούμε μόνοι μας το νέο πακέτο. Πάλι με πάρτυ φυσικά...
Γιατί να γίνουν αποκρατικοποιήσεις; Αφήστε μας να διαχειριστούμε μόνοι μας τις ΔΕΚΟ. Πάλι με πάρτυ φυσικά...
Γιατί να απολυθούν κάποιοι από τους 600।000 Έλληνες που διορίστηκαν εκτός ΑΣΕΠ ή με διαδικασίες τύποις ΑΣΕΠ με αποφάσεις συμβούλων υπουργών ως μόνιμοι, αορίστου ή συμβασιούχοι; Αφήστε μας να διαχειριστούμε μόνοι μας το δημόσιο। Πάλι με πάρτυ φυσικά...
Το μνημόνιο είναι η ευκαιρία αλλαγών. Και μετά οι περισσότεροι από αυτούς που εκλέξαμε τόσα χρόνια πρέπει να πάνε στο σπιτι τους. Και κάποιοι άλλοι να έρθουν να διαχειριστούν το αύριο

Ποιος τους πιστεύει, ποιος τους εμπιστεύεται άραγε;

Τις τελευταίες εβδομάδες την στιγμή που ανακοινώνονται φορολογικά, ασφαλιστικά και άλλα νομοσχέδια βγαίνουν στην δημοσιότητα πληροφορίες που λίγο πολύ τις ξέραμε όλοι, αλλά δεν μπορούσαμε να συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος του μπάχαλου που επικρατούσε. Η συζήτηση κινείται γύρω από την δαπάνη και τα έσοδα του κράτους. Ειναι ένα θέμα που φαίνεται ότι δεν απασχολεί μόνο την Ελλάδα, αλλά το σύνολο της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Σκεφτείτε ότι το Γαλλικό κράτος συζητά μεθόδους για να μειώσει την δαπάνη του κράτους κατά 20%. Η μείωση είναι τρομακτική αν σκεφτείτε ότι έχει 15 φορές μεγαλύτερο ΑΕΠ. Στην Ελλάδα λοιπόν διαπιστώνουμε από τις καθημερινές αποκαλύψεις ότι:
Περί το 20% των συνταξιούχων παίρνουν αναπηρικές συντάξεις (8% στην ΕΕ). Υπάρχουν αναπηρικές συντάξεις για χαμηλή ή ανύπαρκτη όραση σε άτομα που δουλεύουν σαν ταξιτζήδες. Για να βγει μια τέτοια σύνταξη κάποιοι παίρνουν μία μικρή η μεγάλη μίζα. Ο μεγάλος χαμένος είναι το κράτος. ΔΗΛΑΔΗ ΕΜΕΙΣ
Ο ΜΟ ηλικίας συνταξιοδότησης ήταν στην Ελλάδα τα 57. Είχαμε χιλιάδες περιπτώσεις με σύνταξη στα 15 χρόνια δουλείας. Τα ταμεία, πέρα από την κακή διαχείριση των αποθεματικών τους δίνουν ενίοτε παράνομες πρόωρες συντάξεις. Ο μεγάλος χαμένος είναι το κράτος. ΔΗΛΑΔΗ ΕΜΕΙΣ...
Οι μισθοδοτούμενοι από το Δημόσιο ξεπερνούν το 1,5 εκατομμύριο. Πρόσφατα άκουσα π.χ. ότι στον Δήμο Θεσσαλονίκης υπάρχουν περί τους 4500 μισθοδοτούμενοι με περισσότερο από 1500 καθαριστές ενώ το κτίριο του Δήμου καθαρίζεται με εργολαβία. Στον Δήμο Καλαμαριάς υπάρχει Δημοτική Επιχείρηση για την διαχείριση της πλαζ της Αρετσούς που περιέχει ένα μισθωμένο αναψυκτήριο, μία παιδική χαρά και 10 αποδυτήρια που δεν αλλάζει σχεδόν κανείς αφού η θάλασσα δεν είναι επισκέψιμη. Λοιπόν έχει 3 διευθυντές...
Ακούμε ότι η κυβέρνηση κόβει την απαλλαγή φόρου λογω δωρεών στην εκκλησία ή άλλους φιλανθρωπικούς φορείς. Γιατί; Γιατί απλά κάποιοι που είχαν να πληρώσουν 1 εκατομ. € φόρο έδιναν 500.000 σε μία μητρόπολη παίρνοντας απόδειξη ότι έδωσαν 4 εκατομμύρια. Και επειδή η εκκλησία δεν φορολογείται για τα έσοδα όλα καλά. Κάποιοι παίρνουν μία μικρή η μεγάλη μίζα. Ο μεγάλος χαμένος είναι το κράτος. ΔΗΛΑΔΗ ΕΜΕΙΣ
Οι μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ πηγαίνουν π.χ. στους παραγωγούς φασολιών της Πρέσπας ή καρυδιών των Γρεβενών, αγοράζουν όλη την παραγωγή του αγροτη με π.χ. 2 €/κιλό αλλά το τιμολόγιο παρουσιάζει π.χ. τιμή 8 €. Επίσης το τιμολόγιο εμφανίζει με την υψηλή αυτή τιμή τετραπλάσια ποσότητα. Την ίδια στιγμή αγοράζουν χαμηλότερης ποιότητας προϊον από την Βουλγαρία και τα Σκόπια, ανακατεύουν τις ποσότητες και πουλάνε "νόμιμα" με 11 €. Έτσι ο αγρότης βγάζει λίγα, ο καταναλωτής πληρώνει πολλά. Ο μεγάλος χαμένος είναι το κράτος. ΔΗΛΑΔΗ ΕΜΕΙΣ
Θα μπορούσε ο καθένας από μας να απαριθμήσει δεκάδες τέτοιες εμπειρίες. Και αυτό που με τρελαίνει είναι ότι όλοι μας συντηρήσαμε αυτό το σύστημα με την ελπίδα να γίνουμε κάποια στιγμή μέρους του.
Και ήρθε τώρα ή ώρα να μας ζητηθεί μείωση αμοιβών ακόμα και συντάξεων και στην ουσία πλήρης αλλαγή του τρόπου ζωής μας. Λοιπόν εγώ πιστεύω πως το πρόβλημα του Έλληνα δεν είναι κυρίως μια μικρή μείωση αμοιβών ή η απόλυση κάποιων χιλιάδων συμβασιούχων που έτσι και αλλιώς είχαν διοριστεί από το παράθυρο. Το πρόβλημα είναι ότι δεν τους έχουμε εμπιστοσύνη ότι θα νοικοκυρέψουν την κατάσταση και είμαστε σχεδόν σίγουροι πως και αυτές οι θυσίες θα πάνε στο βρόντο αφού η συνολική εξοικονόμηση ισούται με ένα μεσαίο σκάνδαλο.
Θα επαναλάβω κάτι που έγραφα πρόσφατα. Υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες Έλληνες, κυρίως προνομιούχοι και πλούσιοι που είναι πρόθυμοι να δωροδοκήσουν με βασικό χαμένο το κράτος. Όμως σε κάθε παρανομία υπάρχει μία υπογραφή δημόσιου λειτουργού. Δεν μπορούμε να αλλάξουμε την νοοτροπία. Μπορούμε όμως να φοβίσουμε τους υπογράφοντες

Είναι το υπάρχον πολιτικό σύστημα ικανό να κάνει τις τομές; Από ότι φαίνεται όχι. Εδώ βλέπουμε εξυπνακίστικες πρακτικές. Ο κ. Παπανδρέου ετοιμάζεται να στήσει στο δόκανο κανα δύο στελέχη της ΝΔ για τις κουρτίνες σε υπουργείο. Την ίδια στιγμή υπάρχει επερώτηση στην βουλή για την ιστοσελίδα της βουλής που κυκλοφόρησε ότι κοστολογήθηκε 1.200.000 €. Ποιος πείθεται άραγε;

Καταλάβατε τι γίνεται;

Για τα γεγονότα των τελευταίων ημερών ακούστηκαν και γράφηκαν πολλά, εύστοχα και άστοχα, δίκαια και άδικα, στο στόχο και στο βρόντο.

Αυτό που μου έκανε εντύπωση πάντως είναι τα σχόλια που συμπληρώθηκαν στις αναρτήσεις. Οργή, θυμός που ενίοτε απευθύνονταν και στους σχολιαστές. Υποψίες ότι ο ενίοτε ο σχολιαστής είναι περίπου υπάλληλος κάποιων. Θα προσπαθήσω να εκφράσω την κατά τη γνώμη μου κατάσταση αισθανόμενος λίγο "σοφότερος" από ότι πριν λίγες μέρες:

1. Το πολιτικό σύστημα έχει πλήρως αποτύχει. Έχουμε, σημειολογικά το λέω, πρυτανικές εκλογές και τα υποψήφια σχήματα φοβούνται μήπως και τους δωθούν χρήσματα από τα μεγάλα κόμματα εκεί που κάποτε παρακαλούσαν. Μίασμα τα μεγάλα κόμματα... Για πρώτη φορά ο λαός δεν έχει διέξοδο δεν πιστεύει σε κανένα μεγάλο κόμμα. Και προχωρήσαμε ακόμα περισσότερο. Κάποτε τους θεωρούσαμε ανίκανους. Τώρα τους θεωρούμε επικίνδυνους ή πουλημένους. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ πήραν αθροιστικά στις περασμένες εκλογές λιγότερο από 5 εκατομμύρια άσχετο αν πήραν 80% με ένα σύστημα εξαφάνισης της αποχής.

2. Το πολιτικό συστημα επιβάλλει λιτότητα ακόμα και σε ανθρώπους που παίρνουν 570€ καθαρά. Κι όμως η λειτουργία των εξεταστικών επιτροπών παραμένει η ίδια. Ο κ. Παπανδρέου ζητά εξεταστική για την οικονομία για την περίοδο μετά το 2004 ενώ είναι γνωστό και στις πέτρες ότι οι ίδιοι ακριβώς λόγοι για τους οποίους ζητείται η επιτροπή (παραποίηση στατιστικών στοιχείων) υπήρξε και επί Σημίτη. Δεν με ενδιαφέρει σε ποιον απευθύνεται μία δίωξη. Απλά αποδεικνύεται ότι οι λόγοι των εξεταστικών παραμένουν οι ίδιοι: Ο αντίπαλος. Όχι η δικαιοσύνη. Αυτό που μας χρειάζεται σαφώς είναι ότι έγινε στην Τουρκία και την Ιταλία όπου (πραγματικά) ανεξάρτητος δικαστής δίκασε όλο το πολιτικό σύστημα και πήγαν φυλακή πολιτικοί από όλα τα κόμματα. Μπορεί να γίνει αυτό; Υπάρχει κάποιος να αναλάβει να υλοποιήσει κάτι τέτοιο; Δημοκρατικά εννοώ φυσικά...

3. Το πρόβλημα κύριοι με το δημόσιο δεν είναι τα λεφτά που παίρνουμε αλλά η πλήρης ατιμωρησία στην διαφθορά. Πάντα θα υπάρχουν κάποιοι μεγάλοκαρχαρίες που θα θέλουν να λαδώσουν, αυτό δεν διορθώνεται. Τις ανομίες όμως κάποιος δημόσιος λειτουργός (υπάλληλος ή υπουργός) τις υπογράφει. Διορθώνεται πάντως το να πάνε φυλακή και να δημευτεί η περιουσία του υπαλλήλου που "τα πήρε". Αν ο υπάλληλος, ο υπουργός, ο δικαστής αισθανθεί στον λαιμό του την πιθανότητα της λαιμητόμου δήμευσης περιουσίας, απόλυσης, φυλάκισης θα τα πάρει; Και αυτό δεν έγινε... Θα επιμείνω πως ένας επιχειρηματίας μπορεί να έχει πολλά λεφτά ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΙΜΟΣ. Και το λέω αυτό για να προτεινουμε και κάτι ρεαλιστικό.

Και φυσικά το πιο ουσιαστικό: Κύριοι υπάρχουν χιλιάδες πλέον οικογένιες με παιδιά, δάνεια και υποχρεώσεις που δεν έχουν κανένα εισόδημα. Εγώ ο δημόσιος υπάλληλος θα ζήσω και με τα λιγότερα. Εκείνος τι θα κάνει; Καμία απολύτως προοπτική.

Το να ζητήσει κάποιος από έναν ολόκληρο λαό να αλλάξει σε μία νύχτα τρόπο ζωής είναι παράλογο. Ιδίως όταν αυτός που το ζητάει δεν αλλάζει τον δικό του τρόπο ζωής. Προχθές δέχτηκα επίθεση σε άρθρο μου επειδή επικεντρώθηκα στον τρόπο ζωής των Ελλήνων που γεννούσε φοροδιαφυγή και διαφθορά αφού αν έχεις ανάγκες 3000 € το μήνα και παίρνεις 1500 από κάπου θα τα βρείς: Φοροαποφυγή, μαύρα εισοδήματα, εκπτώσεις που προκύπτόυν από μη απόδειξη. Δεν είναι βεβαια, το αποδέχομαι, αυτή η βασική αιτία του προβλήματος. Όταν ζητάς από κάποιον να αλλάξει τρόπο ζωής πρέπει να δεις ισοκατανομή των θυσιών (π.χ. κύριοι βουλευτές και υπάλληλοι της βουλής...)

Ξημερώνουν άλλες εποχές. Τελειώνει η πολιτική ζωή όπως την ξέραμε. Τι ξημερώνει;

Άραγε το να αλληλοβριζόμαστε είναι η λύση;

Οργισμένος από την κατάσταση της χώρας που αγαπάω (προφανώς λιγότερο από τους 48 σχολιαστές μου) έγραψα ένα άρθρο. Η αντίδραση με εξέπληξε. Γκεμπελικός, ανθέλληνας, προσκηνυμένος κοκ.

Κι όμως που είχα άδικο; Δεν ήταν στα σκυλάδικα γεμάτα πριν 3 χρόνια όλες τις μέρες; Δεν ισχύε απόλυτη πληρότητα στην Μύκονο ακόμα και στα ακριβά ξενοδοχεία; Δεν ήταν φουλ οι ταβέρνες όλες τις μέρες; Δικαιολογείται αυτό από τους μισθούς μας; Μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι δεν ξημέρωνε και βράδιαζε ψάχνοντας πως δεν θα πληρώσει φόρους; Ήταν 80% των ελέυθερων επαγγελματιών με πραγματικό εισόδημα κάτω από 10000 ευρώ; Πόσοι αγρότες χρησιμοποίησαν τις επιδοτήσεις για ανάπτυξη; Και βέβαια δεν θα μου πεις "δικαίωμα μας". Και θα συμφωνούσα αν δεν παλεύαμε να βγάλουμε μαύρο χρήμα για να ξοδεύουμε επίσης μαύρα αφήνοντας άλλους να πληρώνουν φόρους.

Το να αρχίσω να βρίζω δεν δίνει λύση. Λύση είναι η αφύπνηση, η δράση. Όχι το να κάψω αυτόν που άνοιξε franchise STARBUCKS και MC Donalds αλλά να αισθανθούν την πίεση στον σβέρκο τους αυτοί που με αδικούν κατάφωρα.

Το μισό άρθρο μου αφορούσε τα κριτήρια με τα οποία επιλέγαμε του πολιτικούς και το ότι δεν σκούζαμε στις πολιτικές συναθροίσεις στους πολιτικούς που επέτρεπαν χαριστικές ρυθμίσεις για συγκεκριμένους. Αισθάνομαι αδύναμος να πολεμήσω τα 20 τζάκια και τις πολυεθνικές που έχουν απομείνει οι μόνοι που εξασφαλίζουν χιλιάδες μεροκάματα - του πόνου ναι, αλλά μεροκάματα. Είναι καλύτερα τώρα που κλείσανε όλα τα εργοστάσια; Πιστεύω πως ο μόνος τρόπος να προφυλαχθώ είναι να επιβάλλω ισχύ του νόμου από όλους και όχι κατάλυση του. Επίσης μπορώ να μην ψηφίσω για άλλη μια φορά Μητσοτάκη, Παπανδρέου, Καραμανλή, Τσοχατζόπουλους, Βουλγαράκηδες

Επιλέγαμε τους πολιτικούς με κριτήριο την ηθική τους; Πώς έπαιρνε ο Βουλγαράκης και ο Τσοχατζόπουλος από 100.000 σταυρούς; Δεν ψηφίζουμε 80% ΝΔ και ΠΑΣΟΚ που μας οδήγησαν στο σημερινό χάλι; Δεν χτυπήθηκαν χιλιάδες έλληνες να φύγει η δεξιά ακόμα και όταν οι ΠΑΣΟΚοι έκλεβαν;

Που έχω άδικο; Πέστε μου και θα ζητήσω συγνώμη. Γιατί όσο και αν κάποιοι βλέπουν φαντάσματα παντού κι εγώ μισθοσυντήρητος είμαι. Κι εγώ βλέπω να πληρώνω τις δικές τους ανομίες και τις ΔΙΚΕΣ ΣΑΣ φοροδιαφυγές ενώ εγώ πάντα πλήρωνα για το τελευταίο ευρώ που έβγαζα

Πέστε μου που έχω άδικο. Αν είναι απλά να βρίσετε ξεμπούκώστε. Όμως σχολιάστε αυτά που γράφω όχι αυτό που συνάγετε από το πνεύμα μου

Αυτός ο κούφιος φανατισμός είναι που μας έχει οδηγήσει στο να μας ελέγχουν με περισσή ευκολία. Βρίζουμε όποιον σαν εμένα εκφράζει προβληματισμό, σκούζουμε στα καφενεία της γειτονιάς και μετά πηγαίνουμε και κολλάμε αφίσες του μεγάλου κόμματος για να πάρουμε διορισμό.

Καλά τα καταφέραμε λοιπόν, μπορούμε άραγε να διορθώσουμε τίποτα;

Μια χαρά τα καταφέραμε Έλληνες...

Μία χώρα που μετά την μεταπολίτευση άρχισε να ζει λες και ο μέσος μισθός ήταν 5000 € και βάλε. Που αγοράζαμε παντελόνια των 300 €, τηλεοράσεις plasma των 2000, που οι γυναίκες πήγαιναν στο κομμωτήριο 2 φορές την εβδομάδα, που τρώγαμε σε ταβέρνες 2 φορές την εβδομάδα, που τα σκυλάδικα ήταν γεμάτα και τις Τρίτες και τις Τετάρτες, που το καλοκαίρι γεμίζαμε τα πεντάστερα ξενοδοχεία επιτρέποντας τους να χρεώνουν 200 € για μέτριες παροχές. Μία χώρα όπου μισθωτός αγόραζε τζιπ των 45000 χωρίς να έχει πάει ποτέ σε ορεινούς δρόμους. Από που ήταν αυτά τα λεφτά; Από τον μισθό των 1500€; Και οι περισσότερες συναλλαγές χωρίς φόρο στο κράτος.

Μια χαρά τα καταφέραμε Έλληνες...

Μια χώρα που δεν σκεφτόμασταν ποτέ να αναβαθμίσουμε την παραγωγή στο χωράφι και μασάγαμε τις επιδοτήσεις, δεν σκεφτόμασταν την συνεργασία στην επιχείρηση (γιατί θέλαμε να έχουμε το κουμάντο στην μίζερη επιχειρηματικότητα), την προσέλκυση πλούσιων τουριστών με μαρίνες, παροχές υψηλής στάθμης. Που επιτρέπαμε στους εφοπλιστές να επιβάλλουν καποτάζ στα ξένα καράβια. Πέρασαν από την χώρα εκατοντάδες δις ευρώ από κοινοτικό χρήμα και ξοδεύτηκαν ως επί το πλείστον σε υπερτιμολογημένα δημόσια έργα-αρπαχτές για δρόμους που χαλάνε σε 2 χρόνια.

Μια χαρά τα καταφέραμε Έλληνες...

Μία χώρα όπου επιλέγαμε πάντα τους πολιτικούς με κριτήριο

* τον διορισμό στο δημόσιο ("να βολευτεί το παιδί σε μία θέση όπου θα πληρώνεται και θα κάθεται")
* τις παροχές (δεκάδες ΚΑΠΗ πηγαίνουν χιλιάδες κόσμο δωρεάν εκδρομές λες και ζούμε στο Ελντοράντο)
* τις υπέρμετρες αυξήσεις (επίδομα παραγωγικότητας που το παίρνουν όλοι),
* την ασυδοσία (πέστε μου πόσοι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν απολυθεί επειδή δεν κάνουν την δουλειά τους ή τα παίρνουν

Αλήθεια Έλληνες, πόσο πραγματικά σας ενόχλησε και πως το εκδηλώσατε όταν ακούγατε για το σπίτι του Ανδρέα Παπανδρέου στην Εκάλη (πως είχε πει ο αμίμητος Γιανόπουλος: "ε δεν θα χάσουμε και την κυβέρνηση για ένα κωλόσπιτο" ή "ε ένα δωράκι 1 εκατομμύριο ήταν μην το κάνουμε θέμα...". Πόσο σας ενόχλησε που κυβερνήσεις επέτρεπαν σε εφοπλιστές να κυκλοφορούν στα νησιά καράβια 40 ετών χωρίς μέτρα ασφαλείας, που βούλιαξε καράβι με 100 νεκρούς και κανένας δεν πήγε τελικά φυλακή. Που τα βρήκε ο κ. πρώην υπουργός Άμυνας τα λεφτά και διατηρεί βίλες στο Παρίσι. Δεν σας ενοχλεί. Σας παραμυθιάζουν για την δεξιά που πρέπει να φύγει και τα καταπίνετε όλα. Ε φάτε τώρα σοσιαλιστική κυβέρνηση... Που θα μαζέψει λεφτά από μείωση των συντάξεων των 600 €, που θα μειώσει επιδόματα από μισθωτούς των 1100 €. Την ίδια στιγμή που δεν έχει πάει ένας φυλακή, που οι βουλευτές θα πάρουν από 5000 για καινούργιους υπολογιστές, που τα επιδόματα των υπαλλήλων της βουλής είναι αναλοίωτα.

Μα θα τρελαθώ, βγαίνει ο άλλος στην τηλεόραση και διαμαρτύρεται για το τεκμήριο για τα σκάφη και δεν του λέει κανείς πως είναι δυνατόν να έχει το σκάφος με δηλωμένο εισόδημα που δεν καλύπτει το τεκμήριο.

Μια χαρά τα καταφέραμε Έλληνες...

Αλήθεια Έλληνες, πόσο πραγματικά σας ενόχλησε που καμία κυβέρνηση δεν έκανε το παραμικρό να εξυγιανθούν τα Ταμεία που τώρα καταρέουν, που στα νοσοκομεία γίνονταν προμήθειες με απίστευτες τιμές και κάποιοι γιατροί κάνανε βίλες με τα δικά σας λεφτά.

Μια χαρά τα καταφέραμε Έλληνες... Κακομαθημένοι είμαστε. Και ακόμα δεν συνερχόμαστε. Ακόμα βλέπουμε δαίμονες από το εξωτερικό ποπυ θέλουν να κάνουν κακό στους Ελληνάρες. Να γίνει δημοψήφισμα λέει. Έχετε καταλάβει που βρισκόμαστε. Ψηφίστε τους πάλι το ΠΑΣΟΚ και την ΝΔ που 30 χρόνια δεν έλυσαν κανένα πρόβλημα και αγόραζαν χρόνο από την Goldman Sachs για να μαγειρεύονται τα στατιστικά και να συνεχίσουν απρόσκοπτα οι επιδοτήσεις. Ψηφίστε το ΚΚΕ που χθες μας είπε πως ο μόνος νόμος είναι το πεζοδρόμιο. Ωραία να το διαλύσουμε τελείως και να βάλουμε τον κ. Μαίλη να κουμαντάρει που πρότεινε χιλιάδες διορισμούς αυξήσεις και μέτρα που θα διώξουν κάθε προοπτική επιχειρηματικότητας και θα εκτινάξουν την ανεργία στο 50%. Οι παρακάτω βέβαια φαιδροί, χαϊδεύουν αυτιά με τσιτάτα συνθήματα.

Μια χαρά τα καταφέραμε Έλληνες...

Ιδεολογικό υπόβαθρο αγώνα και διεκδικήσεων

Σε μία περίοδο όπου συμβαίνουν πολλά γεγονότα για τα οποία μπορεί κάποιος να κρίνει καταστάσεις, ενίοτε και να βρίσει, προσπαθώ να εκφράσω λίγες ψύχραιμες, ελπίζω, σκέψεις.

Σε μια περίοδο όπου κυριαρχεί στην ειδησιογραφία η οικονομική κρίση, σημαντική θέση στην επικαιρότητα έχουν οι συλλήψεις για την υπόθεση του "Επαναστατικού Αγώνα". Παράλληλα στα ψηλά περνάνε καταλήψεις πανεπιστημιακών κτιρίων όπου παράλληλα με την λειτουργία μηχανισμών "αντιπληροφόρησης", όπως αποκαλείται από τους "αγωνιστές" η χρήση κτιρίων στο κέντρο των πόλεων για να στεγαστούν κέντρα πληροφόρησης του κοινού για τα δρώμενα "παράνομων συλλήψεων". Εκεί βέβαια οι ίδιοι οι "αγωνιστές" (;) ή κάποιοι που παρισφρύουν "απαλοτριώνουν" δημόσια περιουσία όπως φορητούς υπολογιστές ερευνητών και πανεπιστημιακών ή ενίοτε και ολόκληροι υπολογιστές που φορτώνονται σε φορτηγάκια που πλευρίζουν τα κτίρια.

Σε σχετικές συζητήσεις οι "αγωνιστές" ισχυρίζονται πως δεν είναι αυτοί που αφαιρούν δημόσια περιουσία, όμως όταν νομιμοποιείται στα κείμενα τους μία ληστεία τράπεζας για να εξοικονομηθούν πόροι για τον "αγώνα" έχω δικαίωμα να κάνω δεύτερες σκέψεις.

Στις παραπάνω σκέψεις μπορείτε να αφήσετε ή να αφαιρέσετε τα εισαγωγικά... Εγώ πάντως οφείλω να θυμηθώ κάποια πράγματα και να κάνω κάποιες επισημάνσεις.

Ο Επαναστατικός Αγώνας είναι από ότι φαίνεται η δεύτερη μεγάλη επαναστατική ή τρομοκρατική (αν θέλετε) οργάνωση μετά την 17 Νοέμβρη με φαινομενικά παρόμοια χαρακτηριστικά. Και λέω φαινομενικά γιατί υπάρχει μία ουσιοδέστατη διαφορά Η 17Ν τηρούσε μία βασική αρχή, ότι ο ένοπλος αγώνας των πόλεων έχει ιδεολογικά αποτελέσματα εφόσον καταφέρει να εμπνεύσει τις λαϊκές μάζες, κυρίως φυσικά τους αδύνατους της κοινωνίας που δέχονται τις συνέπειες της κοινωνικής αδικίας όπως την παράλογη εκμετάλλευση από την εργοδοσία, την υποχρέωση π.χ. σε ανασφάλιστη εργασία την διαφθορά, την ύπαρξη εξώφθαλμου έκνομου και ατιμώρητου πλουτισμού κάποιων. Όταν λοιπόν η 17Ν δολοφονούσε έναν εφοπλιστή ή έναν, κατά την κρίση τους, διεφθαρμένο πολιτικό υπήρχε σημαντική μερίδα πολιτών που δεν ήταν και τόσο επικριτική. Και για να το πετύχει αυτό η 17Ν πρόσεχε πολύ τις παράπλευρες απώλειες. Δεν αποκλείω δε ένας από τους λόγους του ξηλώματος της να ήταν η εσωτερική διαφωνία που γέννησε η δολοφονία του Μπακογιάννη που δεν είχε επαρκή ιδεολογική βάση και η κατά λάθος δολοφονία του Αξαρλιάν. Εδώ τα πράγματα είναι διαφορετικά. Σκοτώνονται μετανάστες, άσχετοι αστυμικοί που τραυματίζονται ή πεθαίνουν απλά επειδή φορούν στολή. Αναρωτιέμαι λοιπόν: Είναι πρόχειρη η οργάνωση; Δεν τους ενδιαφέρει; Είναι διαφορετικό το ιδεολογικό πλαίσιο;

Εγώ πάντως έχω να παρατηρήσω κάτι απλό: Όσο και αν υπάρχουν αγωνιστικές πρακτικές που συντονίζονται από ομάδες που στον χώρο που κινούνται δεν αντιπροσωπεύουν ούτε το 1%, το να γίνεται ληστεία σε ψιλικατζίδικο, ή να καίγεται το αυτοκινητάκι ενός μεροκαματιάρη, ή το να κλέβεται ένας φορητός υπολογιστής ενός ερευνητή δεν ακούγεται και πολύ γνήσια αγωνιστική πρακτική. Μάλλον αλητεία χαρακτηρίζεται ακόμα και από ανθρώπους με ανήσυχες ή και αναρχικές ιδεολογικές αναζητήσεις που ξυπνάνε το πρωί και βγαίνουν να βγάλουν το ψωμί τους.

Μάλλον πολλοί, ιδίως νέοι, και κάποιοι καθοδηγητές τους έχουν μπερδεμένα τα πράγματα στο μυαλό τους. Και αν, και εδώ εκφράζω προσωπική άποψη, κάποιες ακραίες κινήσεις μπορεί να λειτουργούν ως χρήσιμα αντανακλαστικά της κοινωνίας, τα όρια μεταξύ αγώνα και αλητείας, ακόμα και αν ο καθένας δικαιούται να τα ορίζει διαφορετικά, δεν είναικαι τόσο ασαφή...

Δεν είναι ζήτημα παιδικής απόδοσης ευθυνών...

Ως σκληρά εργαζόμενος και ζορισμένος πολίτης, που πληρώνει φόρο για κάθε ευρώ που βγάζω, δεν είχα όλο αυτό τον καιρό χρόνο να κάτσω και να συντάξω ένα συγκροτημένο κείμενο. Όμως ο παραλογισμός φουσκώνει γύρω μου και πρέπει να βγει η απόγνωση...
Λοιπόν ο Έλληνας είναι όντως ένας κακομαθημένος ανατολίτης που έχει μάθει να ασχολείται μόνο με το κέφι του αγνοώντας τους δίπλα και φυσικά το κράτος. Έχει αναγάγει σε εθνικό σπορ το να αποφεύγει να δώσει χρήματα στο κράτος με τις πάσης φύσεως ...διαφυγές. Και επειδή εκείνος που είναι ισχυρός μετατρέπει αυτή την πρακτική σε πράξη εκατομμυρίων ευρώ μέσω από υπερτιμολογήσεις και πάσης φύσεως κλοπή. δίνεται στον πιο ανίσχυρο τροφή να συνεχίζει νά κλέβει με το απίστευτο παιδικό επιχείρημα ότι "ας σταματήσουν πρώτα οι άλλοι να κλέβουν και εγώ θα το δώ μετά..."

Όμως η κρίση δεν είναι αποτέλεσμα της νοοτροπίας μας γιατί με αυτήν κάποτε τα βγάζαμε πέρα μια χαρά. Ζούσαμε χωρίς το απρόσιτο καλό αυτοκίνητο αλλά περνούσαμε καλά με την ρετσίνα, το ρεμπετάδικο και την εκδρομή μας. Δεν είχαμε την παπάγια, την μπανάνα και το φουαγκρά αλλά μπορούσαμε χωρίς αυτά.

Ώσπου κάποτε θεωρήσαμε σκόπιμο να μπούμε στην Ευρώπη. Η Γερμανία, που σήμερα μας κουνά το δάχτυλο, επέβαλλε, σε όλα τα ευρωπαϊκά κράτη του Νότου, με επαχθείς συμφωνίες να καταναλώνουμε συγκεκριμένες ποσότητες από δικά τους προϊόντα. Προχθές μου έλεγε κάποιος τεχνολόγος τροφίμων πως π.χ. στο γάλα έχουν μπλοκάρει οι μηχανισμοί πιστοποίησης που ξεχωρίζουν ποιο γάλα είναι πραγματικά φρέσκο και το, υποτίθεται φρέσκο, γάλα των ελληνικών εταιριών είναι ανάμοιξη με, κυρίως γερμανικο και ολανδικό, γάλα. Είναι αλήθεια;

Και βέβαια από κοντά το τραπεζικό σύστημα μας γέμισε με δανεικά για να προμηθευτούμε τον DVD Sony, την BMW, το jacucci, την εκδρομή στο Παρίσι και το Βερολίνο, ότι μπορούσαν να πάρουν από τον καθένα μας. Δεν λέω πως δεν φταίμε εμείς. Κανένας δεν μας έβαλε το πιστόλι στο κρόταφο για να πάρουμε MERCEDES. Την πατήσαμε. Όμως η Γερμανία μια χαρά αξιοποίησε αυτή την νοοτροπία μας, που σήμερα υβρίζει, για να χρηματοδοτήσει αποδεδειγμένα την ενοποίηση της. Μία οικονομία όπου ο πολίτης δουλεύει πολύ μόνο και μόνο για να έχει τυπικές παροχές. Δουλευει περισσότερο χωρίς αυξήσεις και τον φλομώνουν με το Γερμανικό Όραμα. Την έχει αυτή τη νοοτροπία μεγαλοιδεατισμού, κάποτε κάποιος την αξιοποίησε μια χαρά... Και σήμερα που ένας από τους πελάτες του το μόνο που ζητάει είναι προστασία από κερδοσκόπους σφυρίζουν αδιάφορα. Δεν πάτε να πνιγείτε; Άλλωστε και από την κερδοσκοπία μπορούμε να βγάλουμε λεφτά για το εθνικό μας όραμα.

Δεν φταίνε αυτοί. Εμείς φταίμε όλοι οι μη Γερμανοί στην Ευρώπη που πιστέψαμε πως αυτός ο λαός θα θυσιάσει οτιδήποτε για μια ευρύτερη ευρωπαϊκή ιδέα. Πάτε καλά; Πελάτες ψάχνανε... Και τώρα συσπειρονόμαστε όλοι οι μη Γερμανοί γιατί ξέρουν όλοι πως μετά την ενδεχόμενη κατάρευση της Ελλάδας, άραγε ποιος έχει σειρά μετά;

Τώρα τι πρέπει να κάνω; Να πανικοβληθώ; Μήπως όλα είναι ένα ακόμα παιχνίδι για να πάρω και τα λεφτά που μου μείνανε και να τα "ασφαλίσω" στην Γερμανία; Γιατί παρά το γεγονός ότι οι έλληνες τραπεζίτες είναι αμείλικτοι κερδοσκόποι ακόμα οι τράπεζες δεν κινδυνεύουν γιατί, για όποιον καταλαβαίνει, το ισοζύγιο καταθέσεων και χορηγήσεων είναι από τα υγιέστερα στην Ένωση. Με απλά λόγια οι καταθέσεις είναι συγκρίσιμες με τα δάνεια. Αν λοιπόν σηκώσουμε όλοι τα χρήματα μας επιφέρουμε το τελειωτικό χτύπημα στο μόνο κομμάτι της ελληνικής οικονομίας που είναι όρθιο.

Αν διαβάζετε αυτές τις γραμμές με μπλέ, πράσινα ή κόκκινα γυαλιά δεν έχετε καταλάβει τίποτα... Δεν είναι θέμα Καραμανλή ή Παπανδρέου. Ο Καραμανλής έδωσε την βόμβα να σκάσει στα χέρια του ΠΑΣΟΚ γιατί σκεφτείτε να εφάρμοζε αυτά τα μέτρα η ΝΔ... Άλλωστε πολύ ισχυρότερες χώρες δεν μπορούν να κουμαντάρουν το παγκόσμιο παιχνίδι που παίζεται. Απλά αυτό το επισόδιο του δράματος κάπου θα έσκαγε. Και φυσικά το ΚΚΕ που διαχρονικά ζει με την δημιουργία αναστάτωσης θα αξιοποιήσει την ευκαιρία.

Η λύση στην ζούγκλα που ζούμε είναι μόνο στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μόνο που αυτός που πρέπει να εκδιωχθεί είναι η Γερμανία γιατί δεν έχει καμία νοοτροπία οικογένιας. Άρχισαν να το καταλαβαίνουν οι Ευρωπαίοι αυτό. Και δεν ξέρω αν το πράγμα διορθώνεται.

Κλείνοντας θα θέσω ένα ερώτημα σε κάποιους φίλους; Άραγε ποιος έχει συμφέρον από ουσιαστική συλλογικότητα χωρίς κηδεμόνες, από τήρηση της νομιμότητας και ενίσχυση της. Ο εργάτης ή ο βιομήχανος; Και δεν εννοώ συλλογικότητα μόνο και μόνο για να επιβιώνουν πολιτικά κάποιοι που ποτέ δεν έχουν μιλήσει για υποχρεώσεις αλλά απλά χαιδέυουν αυτιά...

Εκεί που μας χρωστάγανε...

Αγαπητέ αναγνώστη του Καφενείου θα ήθελα την συμβουλή σου.

Την περίοδο αυτή περνάω μία περίοδο κρίσης στα οικονομικά μου λόγω μείωσης των αποδοχών μου και επίσης με διακατέχει μία ανασφάλεια λόγω της αβεβαιότητας που επικρατεί γύρω μου.

Ήρθε προχθές και με βρήκε ένας παλιός φίλος για να μου πει το πρόβλημα του. Έχουμε περάσει πολύ καλές φάσεις πριν χρόνια και είχαμε κάνει και κάτι δουλειές μαζί στο παρελθόν. Έτσι μου ήταν αδύνατον να αρνηθώ να τον ακούσω.

Μου είπε λοιπόν πως έχει πολύ μεγάλο οικονομικό πρόβλημα γιατί το καλοκαίρι πήγε 10 μέρες διακοπές στην Μαγιόρκα και πριν λίγους μήνες του βρέθηκαν λεφτά στην τσέπη και πλήρωσε προκαταβολή για καινούργιο αυτοκίνητο. Του είπαν ότι είναι ευκαιρία τώρα που έχει λεφτά να φτιάξει και καινούργιο σπίτι γιατί οι τράπεζες δανείζουν με καλούς όρους. Με αυτά και μ' αυτά συνέχιζε να παίρνει δάνεια για μπουζούκια, ακριβά ρούχα κ.α. Ξαφνικά διαπίστωσε πως δεν μπορεί να σηκώσει τις δαπάνες του και επειδή έχει και τις κάρτες φορτωμένες η τράπεζα του δανείζει με μεγάλο επιτόκιο. Μου ζήτησε λοιπόν να μπω εγγυητής γιατί η τράπεζα εμένα μου δίνει καλύτερο επιτόκιο. Μου είπε μάλιστα πως είναι άδικη αυτή η διαφορά αφού είμαστε φίλοι και ότι περίπου του οφείλω βοήθεια στο όνομα της φιλίας μας.

Το περίεργο είναι πως ακούω την οικογένια του να με βρίζει γιατί κατά καιρούς σχολιάζω τον τρόπο ζωής τους με δανεικά λεφτά. Επίσης με απείλησε περίπου πως αν δεν τον βοηθήσω θα σταματήσει να ψωνίζει από το μαγαζί μου και θα χάσω και τα βερεσέδια που έχουν μαζευτεί...

Αρχικά πήγα να τον διώξω αλλά προς στιγμή προβληματίστηκα γιατί κατάλαβα πως οι πράξεις του είναι κληρονομιά νοοτροπίας από τον "πατέρα του" από τον οποίον κληρονόμησε την διαχείριση του "σπιτιού". Επίσης Από την άλλη μεριά αναρωτιέμαι πως είναι δυνατόν να αλλάξει ξαφνικά νοοτροπία μόνο και μόνο επείδη τα βρήκε σκούρα; Είναι δυνατόν να πάρω χρήματα από το (ήδη ζορισμένο) πορτοφόλι με το οποίο πληρώνω τα φροντιστήρια των παιδιών μου;

Ειλικρινά δικός σας

Dimmy the Greek

ΥΓ. Πάσα ομοιότητα με πρόσωπα ή γεγονότα ... δεν είναι καθόλου τυχαία

Ελλάδα 2010: Κακή νοοτροπία ή κακή δημοκρατία;

Χθες το βράδυ μονοπώλησαν την προσοχή μου δύο γεγονότα που δεν ήταν ούτε πρωτοσέλιδα ίσως ούτε καν στο μενού των βραδινών δελτίων ειδήσεων:

1. Η ελληνική βουλή σχεδόν ομόφωνα αποφάσισε μη άρση της βουλευτικής ασυλίας για 2 βουλευτές για αδικήματα που δεν είχαν καμία σχέση με πολιτική δράση. Υπενθυμίζω πως η σχετική ψηφοφορία δεν αποφαίνεται (υποτίθεται) περί ενοχής ή όχι του κρινόμενου αλλά αν η κατηγορία αποτελεί πολιτική δίωξη.

2. Στην εκπομπή του κ. Τρανταφυλλόπουλου ήταν μεταξύ άλλων προσκεκλημένος ο κ. Μαυρίκης, στέλεχος του ΟΤΕ και μέτρ των παρακολουθήσεων. Με περισσή άνεση και θράσος ανέλυε τις εντολές από τον τέως πρωθυπουργό κ. Μητσοτάκη για παρακολουθήσεις, σχεδόν απαγωγές με το πρόσχημα προστασίας κ.α. Και παρά την οργισμένη αντίδραση των παρεβρισκομένων δεν κουνιέται φύλλο

Θα αναφέρω επίσης πως η νέα κυβέρνηση που επαγγέλεται το νέο ύφος στην (αυτονόητου αντικειμένου αλλά ελεγχόμενου timing) πρόταση για εξεταστική επιτροπή για την παραποίηση στοιχείων από τον πρώην Υπουργό Οικονομικών της ΝΔ δεν κρίνει σκόπιμο να διερευνήσει όχι την περίοδο από το 1981 (που πιθανότατα δεν έχει νόημα αφού γεννά δεκάδες υποθέσεις) αλλά απλά την περίοδο από την προσπάθεια της Ελλάδας να μπει στην ΟΝΕ επί πρωθυπουργίας Σημίτη όπου και οι γάτες ξέρουν ότι μαγειρεύονταν στοιχεία.

Από τα παραπάνω προκύπτει απλά ότι δεν έχει κανένα αντίκρυσμα η μείωση των αποδοχών μου κατά πολλές μονάδες αν σκεφτεί κάποιος πραγματική μείωση επιδομάτων, πληθωρισμό και αύξηση ΦΠΑ. Την ίδια στιγμή που βουλευτές και υπάλληλοι της βουλής πρκλητικά λένε ότι θα συνεισφέρουν στον (άκουσον, άκουσον...) έρανο της βουλής για την ελληνική οικονομία. Ας κάνουν και σε μάς έρανο. Ας δώσουμε κι εμείς τον οβολό μας όχι με μείωση δικαιωμάτων αλλά με 100 ευρώ στο καλάθι της εκκλησίας που θα περάσει την Κυριακή...

Και σήμερα το πρωί πήρα ταξί και φυσικά ο ταξιτζής δεν είχε ταμειακή, όπως επίσης δεν έκοβε απόδειξη ο βενζινάς που έβαλα χθες βενζίνη. Γιατί να κόψουν; Έχουν να φοβηθούν κάτι; Αφού πιστεύουν ακράδαντα πως αύριο μεθαύριο θα χαλαρώσει πάλι το πράγμα. Έτσι δεν γίνεται πάντα στην Ελλάδα;

Κλείνοντας θα σχολιάσω το δημοσίευμα του γερμανικού FOCUS που αν δεν το έχετε διαβάσει μπορείτε να το βρείτε στην μετάφραση που δημοσίευσε το Καφενείο. Παρά το γεγονός ότι υπάρχουν αλήθειες στο άρθρο θα έλεγα το εξής: Εμείς τους δώσαμε την δυνατότητα να μπουν στο σπίτι μας και να κρίνουν την καθημερινότητα μας. Αν οι κοινοτικές επιδοτήσεις είχαν χρησιμοποιηθεί με σεβασμό, αν δεν τρέχαμε σήμερα για δανεικά όχι μόνο δεν θα μας σχολιάζανε έτσι. Γιατί αλλιώς γιατί χιλιάδες ευρωπαίοι παρατάνε την ζωή τους και έρχονται να ζήσουν στην Κρήτη, στις Σποράδες κ.α. Όμως εμείς το παρακάναμε. Το πρόβλημα κύριοι δεν είναι τα σουβλάκια, η βυζαντινή σημαία στις εκκλησίες και η "2500 ετών παλιά γραφή" που πρέπει να ξεφορτωθούμε όπως έγραψε ο παντελώς αμόρφωτος αρθρογράφος. Το πρόβλημα είναι ότι αγνοούμε το νόμο, είμαστε η χώρα του "έλα μωρέ τώρα, άλλοι τρώνε τόσα".

Και κυρίως είμαστε η χώρα όπου κάποιοι μπορούν με θράσος να καμαρώνουν για τις έκνομες πράξεις τους και να μην υπάρχει κάποιος να τους διαπομπέυσει όπως τους αξίζει. Γιατί απλά: "ένας πρωθυπουργός δεν πάει φυλακή αλλά σπίτι του...". Βάλτε τον φυλακή και να δουμε αν μετά σφίγγουν ... ε αυτοί που θα έπρεπε να σφίξουν...

Οι καλύτεροι ΣΕΦ στατιστικών στοιχειων και η πραγματική κοινωνική δικαιοσύνη

Αυτές τις μέρες γίνεται πολύ συζήτηση για την εξεταστική επιτροπή με κύριο αντικείμενο την παραποίηση των στοιχείων. Διαβάζω σχετικό άρθρο με τίτλο "Ο καλύτερος "ΣΕΦ" της Ευρωζώνης" στο Καφενείο με αναφορά στον κ. Αλογοσκούφη. Θα συμφωνούσα απόλυτα με το σχόλιο εφόσον αυτό περιελάμβανε και τους άλλους μάγειρες που έδιναν από πίσω εκατομμύρια ευρώ αμοιβή στην Goldman Sachs για να κρύψει έλλειμα επί Σημίτη ώστε να μπούμε στην ευρωζώνη.

Αυτό που λέω φυσικά δεν είναι λογική συμψηφισμού. Θα ήμουν απόλυτα ευτυχής αν αρχίζουμε μία πλήρη διαδικασία κάθαρσης που φυσικά θα συμπεριλάβει και έλεγχο των αποτελεσμάτων του 1ου ΚΠΣ (που χάθηκε), του παιχνιδιού με την Goldman Sachs επί πρωθυπουργίας Σημίτη κοκ. Αυτό έχει νόημα να γίνει μόνο εφόσον υπάρχει πραγματική πολιτική βούληση ώστε να πάνε φυλακή όλοι όσοι έχουν ευθύνες στελέχη από όλες τις πτέρυγες, όπως έγινε στην Ιταλία όπου πέρασε το κατώφλι της φυλακής και πρωην πρωθυπουργός, για την ολοένα και αποκαλυπτόμενη κοροϊδία της Ευρωπαϊκής Ενωσης είτε με αλόγιστη κατασπατάληση κοινωτικών πόρων είτε με στατιστικές αλχημίες.

Πρόσφατα σχολίασε κάποιος ότι η αναφορά του αείμνηστού Κωνσταντίνου Καραμανλή ότι "οι πολιτικοί δεν πάνε στο δικαστήριο, πάνε σπίτι τους" αποδείχτηκε ιστορικά λάθος και συμφωνώ απόλυτα. Γιατί αν εγώ πιαστώ να κλέβω δεν με στέλνουν σπίτι μου αλλά στην φυλακή. Τι παραπάνω είναι ο πολιτικός;

Το μόνο που δεν ξέρω είναι (εφόσον βέβαια θεωρήσουμε πως υπήρχε τέτοια βούληση κάθαρσης, που δεν το πιστεύω) αν τώρα που βαλλόμαστε ως εθνική οικονομία από κερδοσκόπους είναι το κατάλληλο timing για μία τέτοια κοσμογονία.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως πρέπει απλά να τα σβήσουμε όλα. Η ταπεινή μου γνώμη είναι πως πρέπει να αλλάξει άμεσα

το καθεστώς της βουλευτικής ασυλίας και της ευθύνης υπουργών,
το καθεστώς λογοδοσίας των δημόσιων λειτουργών (έναντι της σημερινής ΕΔΕ που εκτελούν συνάδερφοι)
το καθεστώς της απαράδεκτης παραγραφής 4 χρόνια μετά την εκτέλεση αδικήματος και...

...και φυσικά να δούμε την πρώτη στηριγμένη (και όχι υπό την μορφή εξιλαστήριου θύματος) κατάδίκη σε φυλάκιση κάποιου δημόσιου λειτουργού

Δεν περιμένω να πάνε αυριο φυλακή στο ίδιο κελί ο Αλογοσκούφης, ο Παπαντωνίου κ.α. Περιμένω τα πρώτα αποτελέσματα πραγματικής κάθαρσης.

Και ένα άσχετο (φαινομενικά) σχόλιο. Πριν θεωρήσουν ότι 35 χρόνια εργασίας είναι λίγα για να στοιχειοθετήσω εγώ δικαίωμα σύνταξης θα πρέπει, με βασικά συμβολική σημασία, να μου πουν αν είναι αλήθεια ότι οι βουλευτές (που έχουν και την βουλευτική ασυλία) παίρνουν όντως περίπου 7000 το μήνα (συν περίπου 1500 ευρώ για συμμετοχή σε επιτροπές, συν, συν) και αν όντως δικαιούνται σύνταξη με 4 χρόνια βουλευτικής θητείας -συνεχούς ή διακεκομμένης- (συμπληρωμένους 48 μήνες) που ισοδυναμεί με 1.400 ευρώ η κατώτερη, ενώ απολαμβάνουν το δικαίωμα πλήρους σύνταξης στα 17 χρόνια (με σύνταξη 4500 ευρώ) την στιγμή που αν εγώ σταματήσω να δουλεύω στα 34 χρόνια χάνω πλήρως την σύνταξη.

Το EUROχάος, η Ελλάδα και η κατανομή ευθυνών

Διάβασα χθες στο Βήμα ένα εξαιρετικό άρθρο του Νομπελίστα οικονομολόγου Πολ Κρούγκμαν σχετικά με το φλέγον θέμα την οικονομίας που δίνει κάποιες ερμηνείες για τα αίτια του χάους στην οικονομία του ευρώ. Βέβαια ο σκοπός του άρθρου μπορεί να οδηγήσει κάποιους Ελληνάρες να πουν τα γνωστά: Άρα δεν φταίμε εμείς, άρα ας αναλάβουν την ευθύνη οι μεγάλοι, άρα ..., άρα...

Οι αιτίες του προβλήματος άλλωστε έχουν αναλυθεί κατά κόρον και όπως έγραφα και προχθές όσον μας αφορά κεντρικό θέμα είναι οι απίστευτες παθογένιες που γέννησαμε ως κράτος, οι πολίτες με την άσκηση του προσφιλούς σπορ της πάσης φύσης ...διαφυγής και οι πολιτικοί που αντί να επιβάλλουν την νομιμότητα επιδίδονταν σε αλόγιστες λόγιστικές αλχημίες για να κρύβουν τα προβλήματα κάτω από το χαλί ώστε να μην τα βλέπουν οι Ευρωπαίοι και να συνεχίζουν να στέλνουν χρηματοδοτήσεις.

Εγώ σήμερα θα κάνω μία μόνο επισήμανση:

Ζητιέται από τον κάθε πολίτη να επιμεριστεί μέρος της λύσης του προβλήματος. Είτε με μείωση εισοδήματος, είτε με αύξηση φόρων, είτε με μία ομολογουμένως κουραστική και ψυχοφθόρα διαδικασία να γίνεται αυτός που, ζητώντας αποδείξεις, θα επιβάλει αλλαγή νοοτροπίας σε κάποιους που ποτέ δεν έκοβαν, ενώ το κράτος αποδέχεται πως δεν μπορεί να τους ελέγξει. Και αυτό έχει πολλές φορές και οικονομικό κόστος αφού χρεώνουν διαφορετικά την συναλλαγή με απόδειξη

Ακούω γύρω μου ένα επιχείρημα που εν μέρει το απορρίπτω: Γιατί εγώ να πρέπει να το κάνω αυτό την ώρα που κάποιοι έχουν καταχραστεί εκατομμύρια; Και λέω ότι το απορρίπτω εν μέρει γιατί δεν είναι δυνατόν να καλύπτουμε την αδιαφορία μας πίσω από την αναφορά σε άλλους. Και επίσης θεωρώ πως ως πολίτης αποκτώ το δικαίωμα να ζητάω τον λόγο από τους άλλους όταν εγώ είμαι εντάξει.

Όμως κάποια στιγμή, για να πάψουμε να χρησιμοποιούμε αυτό το επιχείρημα, και σε τελική ανάλυση να αισθανόμαστε πως όλοι παίρνουν μέρος στην λύση του προβλήματος, θα πρέπει να δούμε απόδοση ευθυνών. Κάποια στιγμή θα πρέπει κάποια εξεταστική επιτροπή να γίνει προανακριτική, να γίνει ανακριτική, κάποιος να πάει φυλακή. Δεν λέω πως αν π.χ. ο κ. Παυλίδης είχε πάει φυλακή θα είχε λυθεί το πρόβλημα. Μπορεί πράγματι να μην υπήρχαν ενδείξεις ενοχής. Όμως είναι δυνατόν στα 36 χρόνια της μεταπολίτευσης να ήταν ο κ. Τσοβόλας του 1989 ο μόνος πολιτικός που ευθύνεται για κάποια άνομη πράξη; Γιατί κανένας άλλος πολιτικός δεν έχει τιμωρηθεί;

Περιμένω να δω κάποιους γιατρούς να χάνουν την άδεια τους γιατί παρανομούν, κάποιους δημοσίους υπαλλήλους να απολύονται γιατί αποδείχτηκε ότι χρηματίστηκαν, κάποιες περιουσίες να δημεύονται γιατί κάποιος καταχράστηκε δημόσιο χρήμα. Κάποιος υπουργός να περάσει το βράδυ στο αυτόφωρο γιατί πιάστηκε να οδηγεί μεθυσμένος.

Αν δεν το δω αυτό, δεν θα πιστέψω ότι αξίζει να γίνω μέρος της προσπάθειας. Μα αν το δώ, έχω φιλότιμο, το έχω αποδείξει...

Περιμένατε σοβαρά ζεστό χρήμα;

Η αξιολόγηση της διεθνούς πολιτικής είναι μερικές φορές απλά θέμα ψύχραιμης και λογικής θεώρησης των πραγμάτων και η έκπληξη που εκφράζουν κάποιοι όταν τηρείται η κοινή λογική είτε δείχνει ανικανότητα θεώρησης των πραγμάτων είτε σκοπιμότητες.

Πολιτικοί, δημοσιογράφοι και αναλυτές προεξοφλούσαν χθες ότι οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι μας θα ανοίξουν το θησαυροφυλάκιο τους και θα στείλουν ζεστό χρήμα για να λυθεί το δημοσιονομικό μας πρόβλημα. Θα μεταφέρω κάποιες πολύ απλές σκέψεις που εξηγούν γιατί δεν έπρεπε, γιατί δεν ήταν δυνατόν και γιατί τελικά δεν δόθηκε αυτή η χρηματοδότηση.

Η χρηματοδότηση της Ελλάδας με ζεστό χρήμα θα σήμαινε την αποστολή επιτηρητών, όχι με την έννοια συμβουλων αλλά "χωροφυλάκων" όπως τους λέγαμε κάποτε. Και αυτό γιατί η Ελλάδα για δεκαετίες ξοδεύει ευρωπαϊκό χρήμα χωρίς να τηρεί τους όρους χρηματοδότησης. Αυτό δεν το επιθυμεί ούτε η κυβέρνηση αφού είναι εξαιρετικά ταπεινωτικό να δίνουμε λόγο για το πως ασκούμε πολιτική, ούτε οι ίδιοι οι ευρωπαίοι γιατί έχουν και άλλα πράγματα να κάνουν από το να ασχολούνται με κακομαθημένους λαούς απλά και μόνο επειδή έκαναν το λάθος να μας βάλουν στο ίδιο νόμισμα.

Επίσης η χρηματοδότηση έρχεται από το Ταμείο Συνοχής, δηλαδή στόχο είχε πάντα την σύγκλιση της ελληνικής οικονομίας με τις προηγμένες ευρωπαϊκές. Αυτό σημαίνει, ως τελικό στόχο, ίδιες δομές, ίδια λειτουργία του κράτους, ίδιος σεβασμός του δημόσιου χρήματος και εν τέλει ίδιο κόστος για την παραγωγή κάθε υπηρεσίας. Για να το πω απλά αν οι Γερμανοί παραγωγοί πωλούν το βαμβάκι 4 ευρώ/κιλό πρέπει κάποια στιγμή να το πουλάει και ο Έλληνας με την ίδια τιμή και να είναι το ίδιο ευχαριστημένος. Αυτό γίνεται όταν η παραγωγή είναι το ίδιο σύγχρονη. Μας δίνουν εκατομμύρια ευρώ για επιδοτήσεις με στόχο την σύγκλιση των παραγωγικών δομών. Και εμείς τι κάνουμε; Δεν κάνουμε καμία ουσιαστική επένδυση, ζούμε με τις επιδοτήσεις και όταν η Ένωση ζητάει να συγκλίνουν οι τιμές κλείνουμε τους δρόμους. Άρα οι επιδοτήσεις αποτέλεσαν την μεγαλύτερη τροχοπέδη στον εξυγχρονισμό της παραγωγής. Πιστεύετε πως δεν το γνωρίζουν αυτό οι Ευρωπαίοι; Και πιστεύετε πως θα μας δώσουν και άλλα χρήματα για να χαλαρώσουμε και πάλι;
Ας μου πει κάποιος: Αν δίνεις ένα βοήθημα σε έναν γείτωνα που του κάηκε το σπίτι για να ορθοποδήσει πόσο καιρό θα του το δίνεις εάν τον βλέπεις να βολεύεται και να ζει με το βοήθημα σου χωρίς καμία προσπάθεια να χτίσει το σπίτι;

Η Ελλάδα δεν είναι απλά ο πιο αδύνατος κρίκος του ευρώ. Είναι ο πιο κακομαθημένος εταίρος της κοινότητας όπου η κακή δημοσιονομική κατάσταση δεν οφείλεται στις εξασθενημένες αγορές για τα προϊόντα και την δυσκολία χρηματοδότησης από το διεθνές τραπεζικό σύστημα. Οφείλεται στις όλο και μεγαλύτερες τρύπες που έχει το βαρέλι λόγω της δημόσιας σπατάλης και διαφθοράς και της μεγάλης υστέρησης εσόδων του κράτους. Βλέποντας το γεγονός ότι η κυβέρνηση, υπό την πίεση του πολιτικού κόστους καθυστέρησε 4 μήνες να προσδιορίσει μέτρα θεωρούν ότι αν ξεσφίξει η μέγγενη στην λαιμό μας θα χαλαρώσουμε με διάφορους τρόπους γιατί καμία κυβέρνηση δεν είναι τόσο σαδιστική ώστε να θέλει να δυσαρεστεί τους ψηφοφόρους της. Και βέβαια αύριο θα πρέπει να δώσουν χρήματα στην Ιταλία, την Ισπανία κ.α. που άλλωστε είναι πιο συνεπείς και ειλικρινείς από εμάς.

Η Γερμανία, για παράδειγμα, ενώ ήταν μία ήδη ισχυρή οικονομία αποφάσισε να μπει σε μία Ένωση προφανώς μετρώντας προσδοκόμενηα οφέλη. Εν κατακλείδει, ο Εύρωπαίος δεν είναι τόσο κουτόφραγκος όσο νομίζουν μερικοί, έχει προ πολλού ξεπληρώσει την ... υποχρέωση επειδή εδώ γεννήθηκε η δημοκρατία και, πιστέψτε το, δεν έχει πρωταρχικό του στόχο να μας εκδικηθεί επειδή είμαστε ωραίοι και μάγκες. Απλά βαρέθηκε να πληρώνει και εμείς να τον δουλεύουμε. Και κάποια στιγμή πρέπει και αυτός να σταματήσει να πληρώνει.

Και για να κλείσουμε και την καραμέλα που πιπιλάνε κάποιοι, όχι αφελώς. Δεν δίνει το γερμανικό κράτος εκατομμύρια ευρώ στο κοινοτικό ταμείο μόνο και μόνο για να πουλήσει 20 αεροπλάνα και να πάρει κάποια από τα λεφτά πίσω. Γιατί τον κοινοτικό προϋπολογισμό τον χρηματοδοτούν όλοι οι φορολογούμενοι, ενώ τα όπλα τα πουλάνε 5 επιχειρήσεις. Τους θεωρείτε αλήθεια τόσο ηλίθιους;

Οργή ναι ... αλλά παίρνονται όμως μέτρα;

Διαβάζω σχόλια κάποιων που θυμώνουν, και πολύ λογικά, για το γεγονός ότι περίπου πάλι οι ίδιοι θα πληρώσουν τα σπασμένα. Άλλωστε όπως έχω γράψει έχω σοβαρές αμφιβολίες αν πραγματικά γίνεται σοβαρή προσπάθεια συμμαζέμματος της σπατάλης στο δημόσιο.

Θα ήθελα να μάθω πως υλοποιείται η μείωση του προϋπολογισμού των υπουργείων. Ένα μικρό παράδειγμα είναι π.χ. οι υπερτιμολογήσεις στις δημόσιες προμήθειες. Δεν άκουσα για νέες διαδικασίες συγκρότησης και ελέγχου επιτροπών δημόσιων προμηθειών μέχρι του επιπέδου το χαρτιού στα νοσοκομεία. Η δημοσιότητα των διαδικασιών αυτών που άκουσα ότι συζητιέται είναι μέτρο.

Ένα άλλο είναι η διαχείριση του αποθεματικού των ταμείων που γέννησε την γνωστή ιστορία με τα δομημένα ομόλογα. Εκεί π.χ. πιστεύω πραγματικά ότι σε πολύ υψηλό επίπεδο δεν υπήρχε διαφθορά. Όμως η επιλογή κάποιων εταιριών τύπου ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ ήταν τουλάχιστον επιπόλαιη εφόσον δεν υπήρξε επαρκής έλεγχος ώστε να μην γίνει ότι έγινε. Τι γίνεται τώρα σε αυτό το θέμα;

Διαβάζω τις προτάσεις κάποιων στο www.opengov.gr και ελπίζω ότι κάποιος τις διαβάζει.

Δεν έχουμε πλέον περιθώρια για κορόνες και εμπαθή πολιτικό λόγο. Ας ξεφύγουμε από τον γκρεμό και έχουμε την ζωή μπροστά μας να τρωγόματε...

Μία ανάγνωση της επικαιρότητας...

Απόψε ακούσαμε μία ακόμα δραματική παρουσίαση της πραγματικότητας της χώρας μας και μία ακόμα παρουσίαση σκληρών μέτρων. Στην επικαιρότητα της ημέρας εγώ έχω τρία σχόλια:

Παρουσιάστηκε πόρισμα επιτροπής που αναφέρει το μέγεθος της απόκρυψης στοιχείων στον κρατικό προϋπολογισμό τα τελευταία χρόνια. Και η ΝΔ σιωπά. Παραδέχεται;΄Περιμένει ακόμα 7 χρόνια για να ξαναλλάξει γνώμη ο κόσμος; Ενδεχομένως... Όμως αυτή τη στιγμή, ακόμα και σχεδόν φανατικοί ψηφοφόροι της ΝΔ αναρωτιούνται: Τι έγινε αυτά τα χρόνια; Εϊναι δυνατόν να οδήγησε μία κυβέρνηση που στήριζαν την χώρα σε τέτοια χάλια; Και κανένας δεν ψελίζει καν επιχειρήματα εναντίον μίας κατάστασης αποσύνθεσης. Ξέραμε όλοι μας πως δεν πέτυχε η ΝΔ την επανίδρυση του κράτους για την οποία ψηφίστηκε. Όμως τέτοιο χάλι, τέτοια ένοχη σιωπή;

Ο πρωθυπουργός της χώρας για μία άκόμα φορά σε αυτή τη χώρα ανήγγειλε μέτρα περιορισμού μεταξύ των οποίων 10% περιορισμό της δαπάνης των υπουργείων. Θα ήθελα όμως από τους αναγνώστες να δουν γύρω τους: Έφτασε αυτό το πνεύμα στην δημόσια δαπάνη κάθε υπηρεσίας. Ξέρουμε όλοι πως υπάρχουν απίστευτα περιθώρια οικονομίας στις δημόσιες προμήθειες. Τα διαπιστώνει ο πολίτης;

Οι αγρότες της χώρας φυσικά τον χαβά τους. Μάλλον θεωρούν πως αυτή η κρίση συμβαίνει σε μία άλλη χώρα και δεν τους αφορά. Και συνεχίζουν δημιουργώντας προβλήματα στην λειτουργία της χώρας. Είναι δυνατόν να μην καταλαβαίνουν; Περιμένω να δω αν έχουν την παρρησία να αντιπαλέψουν τις κομματικές σειρήνες και να κάνουν μία τακτική κίνηση ζητώντας από το κράτος χρονοδιαγράμματα και να αποσυρθούν. Άλλωστε οι δρόμοι εκεί είναι και ... να ναι καλά τα τρακτέρ...

Μοναξιά, είναι η πιο καλή παρέα...

Κινείται μεταξύ αστείου και γελοιότητας η σπουδή διάφορων παραγόντων του δημοσίου βίου να δηλώσουν ότι ουδέποτε συνεργάστηκαν, ούτε καν συναντήθηκαν με τον κ. Χριστοφοράκο. Τελικά φαίνεται ότι ο κ. Χριστοφοράκος δεν συναντήθηκε ποτέ με κανέναν, ήταν πάντα μόνος κι έρημος σε μία εποχή όπου:
Ηταν υψηλότατο στέλεχος μίας μεγάλης εταιρίας με ευρύτατη σχεση με το ελληνικό δημόσιο,
Έχαιρε υψηλής εκτίμησης με μία ακτινοβολούσα προσωπικότηα
Δεν υπήρχε ούτε καν υποψία δημόσιας μομφής για το πρόσωπο του
Την ίδια στιγμή ενοχοποιείται ακόμα και μία ευχαριστήρια επιστολή που έστειλε ο πρωην πρωθυπουργός αμέσως μετά την νίκη στις εκλογές. Υποθέτω πως θα πρέπει να φυλάγομαι γιατί αρκετοί συγγενείς και φίλοι μου, απλοί οπαδοί της ΝΔ, έλαβαν παρόμοια επιστολή. Άρα κάποια μίζα θα πήραν ή θα έδωσαν

Θα έλεγα πως την στιγμή που είναι σημαντικό η γυναίκα του Καίσαρα να φαίνεται τίμια, ίσως θα έπρεπε να ασχολείται περισσότερο με το να είναι κιόλας γιατί αλλιώς θυμίζει εκείνη την λαϊκή ρήση: "Όποιος έχει την μύγα μυγιάζεται..."

Για την επιλογή της διοίκησης της ΕΡΤ

Διάβασα κριτικές για την επιλογή του νέου προέδρου της ΕΡΤ και έχω κάποια απλά σχόλια:

1. Για κάποιους, παρά τα χάλια στα οποία σε κάποιο βαθμό μας οδήγησε ο κομματισμός σε διάφορα επίπεδα, εξακολουθεί να αποτελεί η κομματική δραστηριότητα και συνέπεια προυπόθεση για να λάβει κάποιος δημόσια θέση.
2. Γιατί και για πόσο θα πρέπει ο βασικός ρόλος της κρατικής τηλεόρασης να είναι η προβολή του κυβερνητικού έργου; Αν είναι έτσι να πληρώνουν τα έξοδα της ΕΡΤ το κυβερνών κόμμα και οι υπουργοί προσωπικά (δεν λέω η κυβέρνηση γιατί και αυτή εμείς την πληρώνουμε)
3. Διάβασα την ανάρτηση και κατάλαβα ότι ο επιλεγόμενος είναι κανένας γιατρός ή αγρότης και δεν ξέρει το αντικείμενο. Μετά διάβασα το βιογραφικό του πλούσιο σε δραστηριότητα στην τηλεόραση.

Προφανώς αυτοί που αντιδρούν είναι κομματικά στελέχη στην ΕΡΤ και βασική τους απαίτηση είναι η διοίκηση να λειτουργήσει με βάση το πράσινο προφίλ των στελεχών και υπαλλήλων.
Όταν ο κ. Παπανδρέου επέλεξε σχετικά χαμηλού επιπέδου "πράσινους" περιφερειάρχες μας απογοήτευσε. Σήμερα αισθάνομαι ότι κάπου αποκαταστάθηκε.

Εξακολουθώ και διατηρώ μεγάλες επιφυλάξεις όσον αφορά την αποτελεσματικότητα της κυβέρνησης σε πολλά επίπεδα όμως σε επίπεδο διαδικασιών επιλογής στελεχών οφείλω να δεχτώ ότι έχουν γίνει βήματα μπροστά.

Σημασία βέβαια έχει και οι επιλογές να δώσουν νέο αίμα στην διοίκηση και πραγματικές μεταρυθμίσεις.

Συγκρατηθείτε μερικοι...

Έχουμε καταλάβει σε τί κατάσταση βρισκόμαστε;

Εαν δεν έχουμε πέσει όλοι θύματα ενός πρωτοφανούς παιχνιδιού, φαίνεται να βρισκόμαστε σε μία από τις δυσκολότερες περιόδους στην οικονομική ιστορία της Ελλάδας.

Με απλά λόγια το κράτος είναι σαν μία οικογένια με έχει άδειο πορτοφόλι, μηδενικούς τραπεζικούς λογαριασμούς, υπέρογκα φορτωμένες πιστωτικές κάρτες και πολύ μεγάλα πάγια έξοδα. Και το κυριότερο με ένα διεθνές τραπεζικό περιβάλλον που τρίβωντας τα χέρια αυξάνει υπέρογκα τους τόκους των δανείων προς την συγκεκριμένη οικογένια είτε γιατί πιστεύει πως κινδυνευει να μην δει ποτέ τα λεφτά του πίσω είτε επειδή παίζονται κάποια περίεργα παιχνίδια. Και την ίδια στιγμή τα "μέλη" αυτής της οικογένιας ζητούν από τον πατέρα να μοιράσει επιπλέον χρήματα.

Την ίδια ώρα ακούω γύρω μου:

Να ψάχνουν τον λόγο για να απαιτήσουν αποδείξεις, ακόμα και εκεί όπου η αποδείξη δεν σημαίνει επιπλέον χρέωση. Πολύ απλά κύριοι γιατί παίρνοντας μία απόδειξη 100 € προσφέρετε στο κράτος 30 € φόρο εισοδήματος και 20 € ΦΠΑ.
Να αμφισβητούν ότι υπάρχει θέμα λες και μία νέα σοσιαλιστική κυβέρνηση (όταν αρχή όλων των σοσιαλιστικών κυβερνήσεων είναι η κυκλοφορία του χρήματος) αρέσκεται να γελοιοποιείται όταν μόλις 2 μήνες μετά το αμίμητο "λεφτά υπάρχουν..." διαπιστώνει ότι δεν υπάρχουν
Να θεωρούν ότι ενώ και άλλες χώρες έχουν οικονομική κρίση περίπου οι ξένοι "μας ζηλεύουν και μας πολεμούν γιατί είμαστε ... ωραίοι". Πολύ απλά κύριοι οι "ξένοι" βλέπουν να υπάρχει πρόβλημα στην Ισπανία και την Ιρλανδία λόγω μείωσης της βιομηχανικής παραγωγής που γεννά ανεργία, ενώ στην Ελλάδα απλά χρεωκοπούμε γιατί ξοδεύουμε σαν κράτος ασύστολα και είμαστε ειδικοί στο να φοροδιαφεύγουμε να εισφοροδιαφεύγουμε, να παίρνουμε μίζες. Και όσοι δεν παίρνουμε (ή δεν παίρνουμε όσο θα θέλαμε) μίζες φοροδιαφεύγουμε γιατί απλά "εδώ οι άλλοι τρώνε εκκατομμύρια"

Και κλείνω με τους αγρότες:

Κύριοι αγρότες, μία παραδοσιακή καλτσοβιομηχανία μειώνει την παραγωγή κάλτσας ή παράγει άλλα προϊόντα όταν δεν υπάρχουν αγορές. Δεν απαιτεί ούτε να αγοράζει το κράτος επ' άπειρον και να θάβει κάλτσες, ούτε να επιδοτεί επ' άπειρον την τιμή της κάλτσας για να μην φτωχύνει ο επιχειρηματίας.

Μας έχετε οργίσει. Δεκαετίες πληρώνουμε εισφορά στον μισθό μας υπερ ΟΓΑ, δεν πληρώνετε ποτέ φόρους, επιμένετε (πάρα πολλοί από σας) να παράγετε χαμηλής ποιότητας προϊόν από ότι σπόρο σας καπνίσει αφού βασικά σαν νοιάζουν οι επιδοτήσεις που πληρώνουν ανα δέντρο και όχι βάσει ποιότητας και μετά μας κλείνετε τους δρόμους γιατί δεν σας αγοράζονται τα προϊόντα. Ε λοιπόν αν δεν σας βολεύει αλλάξτε δουλειά, βαρέθηκα να σας ακούω να γκρινιάζετε. Είτε σας αρέσει είτε όχι είμαστε σε μία ενιαία αγορά που ζητά συγκεκριμένα προϊόντα σε συγκεκριμένες ποσότητες. Οι επιδοτήσει σκοπό έχουν να στηρίξουν αναδιάρθρωση παραγωγών και όχι συντήρηση παθογένειας.

Αν σε κάτι από αυτά είμαι λάθος, θα με ωφελούσε πολύ σαν πολίτη να ακούσω αντίλογο. Και θα ήταν και παραγωγικό για όλους μας. Γιατί στις εποχές που ζούμε η σιωπή δεν είναι χρυσός...

Τρεις λαλούν και δυο χορεύουν...

Όσο απομακρυνόμαστε από την 4η Οκτωβρίου 2009, οπότε εκλέχθηκε η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, τόσο προφανώς θα μειώνεται η δυνατότητα του κ. Παπανδρέου να χρεώνει την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας στην προηγούμενη κυβέρνηση.

Αν δεχτούμε - και σε μεγάλο βαθμό ισχύει - ότι η προηγούμενη κυβέρνηση απέτυχε να ελέγξει τα οικονομικά της χώρας και τους τελευταίους μήνες περίπου σταμάτησε να κυβερνά, θα έπρεπε να είναι επιτακτική προτεραιότητα να κινηθεί η νέα κυβέρνηση με ταχύτατους ρυθμούς ώστε να προχωρήσουν τα σχέδια αναδιάρθρωσης της οργάνωσης της χώρας.

Δεν μπορώ πάντως να μην παρατηρήσω πως 100 μέρες μετά την εκλογή της νέας κυβέρνησης έχουν ψηφιστεί 2 νομοσχέδια και - αν δεν κάνω λάθος - δεν έχει στελεχωθεί πλήρως σχεδόν κανένα υπουργείο της κυβέρνησης όσον αφορά τους Γενικούς Γραμματείς που κατά τεκμήριο είναι αυτοί που επιτηρούν την εξειδίκευση των κυβερνητικών προτωβουλιών.

Η κακή αξιολόγηση της αποδοτικότητας της άσκησης οικονομικής πολιτικής προφανώς δεν αφορά μόνο το τι οικονομία παρέδωσε ο κ. Καραμανλής αλλά και το πόσο πείθει η νέα κυβέρνηση ότι μπορεί να αλλάξει την κατάσταση. Πείθει;

Ίσως να μην καταφέρνω να είμαι απόλυτα αντικειμενικός κριτής (όσο και αν ειλικρινά το προσπαθώ) αλλά προσλαμβάνω μία εικόνα πολυφωνίας μεταξύ των υπουργών, καθυστέρησης στην εξειδίκευση μέτρων και την επανάληψη παθογενιών του παρελθόντος που όλοι κατηγορούσαμε (π.χ. διαρροές μέτρων για να δούμε τις αντιδράσεις, κοκ.). Και το θέμα μας προφανώς δεν είναι το κουτσομπολιό του πράγματος (αυτό είναι αντικείμενο πρωινάδικων και σχετικών περιοδικών χαμηλού επιπέδου) όσο το αν τα λαμβανόμενα μέτρα είναι αποτέλεσμα ενός ολοκληρωμένου σχεδιασμού (που απαιτείται την περίοδο που περνάμε) ή ατάκτως ειρημμένα μέτρα που η επιτυχία τους είναι προφανώς εξαιρετικά αμφίβολη.

Δυστυχώς για μία ακόμα φορά παρατηρούμε στην χώρα μας προβλήματα σεβασμού της ιεραρχίας (στην κυβέρνηση - ο πρωθυπουργός δίνει οδηγίες στον υπουργό, ο υπουργός στον υφυπουργό κοκ και δεν κινούμαστε βάσει του πόσο δυνατή φωνή έχει το κάθε στέλεχος) και της ιεράρχισης αναγκών και λύσεων.

Εξαγγελίες και (?) αλλαγές...

Πριν από λίγες μέρες ακούσαμε τον νέο πρωθυπουργό της χώρας, με εύγλωτη αγωνία αλλά και, φαινομενικά τουλάχιστον) αποφασιστικό ύφος να ανακοινώνει προς τους κοινωνικούς εταίρους και τον ελληνικό λαό μία μεγάλη σειρά από μέτρα που πρέπει να ληφθούν ώστε να βγει η χώρα από την κρίση. Με λίγη κακή πρόθεση θα έλεγα πως σκόπιμα σταματούσε στο "να βγει η χώρα από την κρίση..." γιατί αν συνέχιζε θα μπορούσε να πει "από την κρίση ... της ευκολίας δανεισμού από τις διεθνείς τράπεζες" ή "από την κρίση ... ενός φτάνει πια στην ανοχή των ευρωπαίων εταίρων" σε ένα δημόσιο χρέος που συντηρείται από σπατάλη, διαφθορά, κομματικούς διορισμούς που κατά τεκμήριο οδηγούν σε κομματικούς τεμπέληδες στο δημόσιο γιατί "...ξέρεις ποιος με διόρισε εμένα και που μπορώ να σε στείλω..." και άλλα τέτοια.

Θα ήταν παράλογο από μέρους μου να μην συμφωνήσω με τα περισσότερα προτεινόμενα μέτρα. Βέβαια τα περισσότερα από αυτά έχουν προταθεί και στο παρελθόν. Συζητώντας με έναν φίλο, οπαδό του ΠΑΣΟΚ, του έλεγα παλιότερα π.χ. για τα μέτρα που προσπάθησε να πάρει η κυβένρηση Καραμανλή για τις προμήθειες στα νοσοκομεία. Και η ερώτηση στην οποία δεν μπορούσα να απαντήσω είναι πόσο συνεισέφεραν τα μέτρα στην λύση του προβλήματος

Ε λοιπόν τώρα του επιστρέφω την ερώτηση. Και θα ήθελα από τον κ. Παπανδρέου, τον υπέρμαχο της λογοδοσίας και της διαφάνειας να κάνει κάτι πολύ απλό: Να ανοίξει μία ιστοσελίδα με τόσα κεφάλαια όσα τα μέτρα που πρότεινε και να συμπληρώνει εκεί την εφαρμογή τους και φυσικά τα αποτελέσματα. Αν για κάθε μέτρο έχει κάτι στο τέλος της τετραετίας είμαι βέβαιος πως θα πάρει μεγαλύτερο ποσοστό από τον πατέρα του το 1981.

Απλά εγώ δικαιούμαι να διατηρώ τις αμφιβολίες μου. Και μακάρι να αποδειχτώ εγώ ο περίεργος και ο κακοπροαίρετος

Προτάσεις για πρόοδο μέσα από φτώχια

Διαβάζω στον τύπο αναφορές για τα αναγκαία μέτρα που πρέπει να πάρει η κυβερνηση για να ανακτήσει την εμπιστοσύνη στο ευρωπαϊκό οικονομικό σύστημα και μέσα σε αυτά προτείνεται η μείωση των μισθών.Λοιπόν η παράννοια των οικονομικών εγκεφάλων έχει και τα όρια της.
Είναι πασιφανές σε όλους πως στην Ελλάδα τα βασικά οικονομικά προβλήματα είναι:

1. Η σπατάλη του δημοσίου χρήματος από λειτουργούς που δεν το σέβονται
2. Η απίστευτη φοροδιαφυγή όταν οι μισθωτοί συνεισφέρουν το 80% των φόρων ενώ ολόκληρες επαγγελματικές κατηγορίες δεν ξέρουν τι είναι να πληρώνεις φορο
3. Η απίστευτη εισφοροδιαφυγή με την ανασφάλιστη εργασία να θερίζει.

Είναι γεγονός πως η πλειοψηφία των λειτουργών που χειρίζονται δημόσιο χρήμα δεν έχουν καν στο μυαλό τους ότι αύτο δεν είναι απεριόριστο. Θεωρείται σχεδόν γραφικό το να κάνει παζάρια ένας δημόσιος λειτουργός για προμήθειες την ίδια στιγμή που το κρατικό χρήμα είναι σίγουρο και, παρά τις γραφειοκρατικές καθυστερήσεις που παρατηρούνται, υπάρχει η αρχή ότι "από το κράτος δεν χάνεις ποτέ λεφτά". Από τον εξοπλισμό του κράτους (εξοπλισμοί, αυτοκίνητα, υπολογιστές, κα) που αντικαθίσταται με περισση ευκολία μέχρι προμήθειες (νοσοκομία, αναλώσιμα), το τελευταίο συνήθως κριτήριο είναι η τιμή και η διαφθορά βασιλεύει.

Εϊναι απολύτως βέβαιο πως ένα ελάχιστο μέρος των παραπάνω να αγγίξουμε, με κίνητρα, διασταυρώσεις και ελέγχους (όπου βέβαια τα πρόστιμα δεν θα γίνουν προιόντα εκβιασμών από δημόσιους λειτουργούς) θα αλλάξει πρόσωπο η χώρα.

Αν' αυτού τι συζητάνε? Τον μισθό των 1300 € ενός δημοσίου υπαλλήλου (δεν μιλάμε προφανώς για τους πολύ υψηλά αμοιβόμενους) το οποίο όλο φορολογείται να τον κάνουν π.χ. 1150. Αυτό κύριοι μπορεί να σημαίνει μόνο ότι θεωρείτε πως όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι πρέπει να έχουν και άλλες πηγές εισοδήματος. Δηλαδή να βρουν δεύτερη δουλειά κοροϊδεύοντας στο ωράριο τους ή να ενδώσουν στην διαφθορά στον χειρισμό του δημόσιου χρήματος. Λοιπόν κύριοι αν ένας δημόσιος λειτουργός επιβαρύνει το δημόσιο με κάποιες χιλιάδες € σε μία βρώμικη σύμβαση και εξοικονομήσεις 100 € από τον μισθό του τι κέρδισες;

Λοιπόν για να τελειώνουμε με την κρατική ηλιθιότητα. Βρείτε τρόπο να ελέγξετε την αποτελεσμάτικότητα των δημοσίων υπαλλήλων. Δέστε ποιοι δημόσιοι υπάλληλοι παίρνουν μισθό απόντες από την υπηρεσία τους. Δημιουργήστε πιο ευέλικτους μηχανισμούς πειθαρχικού ελέγχου από τις ΕΔΕ που εκτελούν συνάδερφοι. Διώξτε επίορκους υπαλλήλους.

Αλλά τι περιμένετε, ότι με να τους κάνετε απλά πιο φτωχούς θα βελτιώσετε την λειτουργία του κράτους;

Μία από τα ίδια...

Η εκλογή αρχηγού στην ΝΔ εξελίσεται, όπως κατά τη γνώμη μου και η εκλογή αρχηγού στο ΠΑΣΟΚ πριν από 2 χρόνια, σε μία απογοήτευση. Αποδεικνύει ξεκάθαρα πως τα κόμματα στην Ελλάδα δεν είναι μηχανισμοί που εκπορεύονται από το στελεχιακό τους δυναμικό αλλά μηχανισμοί ελεγχόμενοι από συγκεκριμένα στελέχη, πολιτικά και συνδικαλιστικά, που βασικά τους ενδιαφέρει η δική τους θέση στο πολιτικό σκηνικό με βάση προσωπικές στρατηγικές.
Από τον βασικό ορισμό της έννοιας της πολιτικής ενεργοποίησης ενός ανθρώπου (κάποτε ο Κώστας Καραμανλής είπε πως θα βρίσκομαι στην πολιτική για όσο καιρό κρίνω πως έχω κάτι να προσφέρω και ο τόπος με χρειάζεται - και έφυγε παλικαρίσια όταν αυτό άλλαξε) φτάσαμε σε ένα συνοθύλευμα προσωπικών στρατηγικών. Αν η στρατηγική του Χ ταυτίζεται στην παρούσα φάση με την στρατηγική του Υ συγκροτούν ομάδα. Όταν αυτό αλλάξει βρίσκονται απέναντι.
Οι σκέψεις αυτές δεν εμπεριέχουν συμπάθιες και αντιπάθειες αλλά προφανώς εκπορεύονται από τα πρόσωπα.
Ο Αντώνης Σαμαράς πριν από 16 χρόνια παρέβη βίαια την βασική αρχή της συλλογικότητας στο κόμμα του. Ήταν απόλυτα θεμιτό να διαφωνεί με πολιτικές και να αποστασιοποιείται αλλά ανήθικο να δημιουργεί κόμμα με κοινοβουλευτική ομάδα αποτελούμενη από βουλευτές που εκλέχτηκαν με την σημαία άλλου κόμματος. Σήμερα ετοιμάζεται να κάτσει στην καρέκλα του αρχηγού σε αυτό το κόμμα στρέφοντας με σαφήνεια το κόμμα προς τα δεξιά και αποκλείοντας στην ουσιά την προοπτική εξουσίας.
Λίγους ενδιαφέρει αυτή η προοπτική εξουσίας. Αυτό που ενδιαφέρει όμως είναι η κυοφορούμενη υπερβολική σιγουριά του κυβερνώντος κόμματος που δεν πιέζει προς αποτελεσματικές πολιτικές. Να το δείτε, σε λίγο το ΠΑΣΟΚ θα χαλαρώσει (και πάλι μακάρι να διαψευστώ) και θα γίνει το γνωστό παλιό κακό ΠΑΣΟΚ. Και δυστυχώς δεν θα έχουμε εναλλακτική λύση.
Θα μου πείτε τι θα πει "εναλλακτική λύση" αφού το ΠΑΣΟΚ στην πράξη εφαρμόζει ακριβώς αυτά που εξήγγειλε ο Κώστας Καραμανλής πριν τις εκλογές αφού παρά το "λεφτά υπάρχουν" φαίνεται πως δεν τα βρήκε. Η πρώτη διάψευση ήρθε.
Και το αποτέλεσμα βέβαια καταλαβαίνετε ποιο είναι: Η πολιτική ζωή του τόπου θα ελέγχεται και πάλι από ένα κρατικοδίαιτο ΠΑΣΟΚ που εξασφαλίζει την λαϊκή σιωπή μέσα από έλεγχο του συνδικαλιστικού κινηματος και ένα τυπικό δεξιό κόμμα. Δηλαδή τα ίδια όπως το 1981, το 1984, το 1993, το 2000. Και η Ελλάδα βουλιάζει σταθερά...

Θα μου πείτε αμπελοφιλοσοφίες... συμπεράσματα... αγωνίες... ΚΑΙ;

Έλα ντε. Τουλάχιστον ας συνειδητοποιούμε την πραγματικότητα, κάτι που προσεκτικά εμποδίζουν τα ΜΜΕ... Και δεν μπορεί κάτι θα γίνει...

Πολιτικό κουίζ για δύσκολους λύτες

Αυτές τις μέρες εκτυλίσσεται η προεκλογική εκστρατεία για την εκλογή του αρχηγού του κόμματος που μόλις γνώρισε μία βαριά ήττα στις εκλογές. Οι βασικοί υποψήφιοι είναι δύο: Ο ένας εμφανίζει ισχυρό προφίλ, επαγγέλεται πως θα αλλάξει εντελώς την φυσιογνωμία του κόμματος, θα συλλέξει ψηφοφόρους από γειτονικούς πολιτικούς χώρους. Ισχυρίζεται πως θα τα αλλάξει όλα και στο όνομα της ανανέωσης της φυσιογνωμίας του κόματος μπορεί και να παραγκωνίσει παραδοσιακό στελεχιακό δυναμικό.

Μέσα στο κόμμα ακούγονται φωνές που τον κατηγορούν ότι στηρίζεται σε συμφέροντα και σκοπεύει να θίξει τον παραδοσιακό πυρήνα της παράταξης. Με τον φόβο αυτό συσπειρώνονται διαδοχικά στον άλλο υποψήφιο, με διάφορες δικαιολογίες μιλώντας περί ηθικής της πολιτικής και άλλα τέτοια.

Ερώτηση: Σε ποια πολιτική αντιπαράθεση αναφερόμαστε;

α. Στην εκλογή προέδρου του ΠΑΣΟΚ το 2004
β. Στην εκλογή προέδρου της ΝΔ το 2009
γ. Και στα δύο

Αν πάντως ισχύει το γ εγώ απλά έχω να πω πως τόσο για τους οπαδούς και στελέχη του ΠΑΣΟΚ, όσο και της ΝΔ ισχύει το λαϊκό ρητό: "Όποιος κοροϊδέυει, κοροϊδεύει τα μούτρα του"

Η υπομονή των πολιτών δεν είναι απεριόριστη...

Παρακολουθούμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον το στιγμα της νέας κυβέρνησης. Συνήθως τα τελευταία 20 χρόνια που παρακολουθώ την πολιτική οι νέες κυβερνήσεις ξεκινούν με ενθουσιασμό, με το καινούργιο, με μέτρα που σε κάνουν να πιστεύεις πως κάτι πραγματικά αλλάζει. Μετά βέβαια συνήθως ξεφουσκώνουν για διάφορους λόγους που δεν είναι η ώρα να αναλύσουμε.

Η υπομονή άλλωστε των πολιτών δεν είναι απεριόριστη. Και δεν πουλάνε πουθενά υπομονή ώστε να ξεχάσουμε τα προβλήματα με την χαρά ή την ελπίδα που φέρνει μία νέα κυβέρνηση. Ας απαριθμήσουμε μερικά απλά παράπονα που είχαμε από την κυβέρνηση Καραμανλή που αφορούν την καθημερινότητα μας:

1. Η αγορά λειτουργούσε ανεξέλεγκτα όσον αφορά τις τιμές γιατί, λέγανε, δεν υπάρχει κανένας μηχανισμός ελέγχου της αισχροκέρδιας. Σήμερα τα ΜΜΕ έχουν περιέργα (;) σωπάσει, σταμάτησαν να βγάζουν αγανακτισμένους πολίτες λες και ξαφνικά σταμάτησε η αισχροχέρδια. Η βενζίνη αυξήθηκε κιόλας λίγο τις τελευταίες μέρες χωρίς να έχει αυξηθεί η τιμή του πετρελαίου και παράλληλα εξαγγέλονται νέες αυξήσεις. Άλλαξε κάτι;

2. Οι μισθοί και οι συντάξεις παρέμενανα καθηλωμένοι, κάτι που σε συνδιασμό με την ακρίβεια οδηγούσε σε συμπίεση του οικογενιακού προγραμματισμού. Οι φτωχοι, λέγανε, δεν παίρνουν αυξήσεις και το επίδομα των 500 € που έδωσε η ΝΔ είναι ψίχουλα. Εξαγγέλθηκε σχεδόν το ίδιο ποσό ενίσχυσης των χαμηλοεισοδηματιών και αύξηση μισθών της τάξης του 2%. Είναι η αύξηση του 1 € την ημέρα που λοιδορούσαν οι φίλοι του ΠΑΣΟΚ. Άλλαξε κάτι;

3. Υπάρχει μία μεγάλη καθυστέρηση στο να αρχίσει το κράτος να επιλύει χρονίζοντα θέματα. Ο κ. Παμπούκης είπε πως θα χρειαστούν περί τους 6 μήνες για να είναι σε πλήρη ανάπτυξη το κράτος. Ένα ακριβώς μήνα μετά τις εκλογές τα υπουργία δεν λειτουργούν γιατί οι πολιτικές προωθούνται προφανώς από τους Γενικούς Γραμματείς (πόσα μπορεί να κάνει ο υπουργός) και αυτοί ακόμα επιλέγονται. Άραγε λόγω της νέας ανοιχτής διαδικασίας επιλογής ή λόγω προσπάθειας συγκερασμού των πολιτικών πιέσεων. Πάντως το πρώτο δείγμα γραφής δεν ήταν θετικό.

Κάνω φιλότιμες προσπάθειες να μην γκρινιάζω, εγώ ο απλός πολίτης αυτής της χώρας αλλά όταν μία "πλημμύρα" έρχεται και τα έργα δεν γίνονται δεν μπορείς να πεις στον πολίτη να περιμένει γιατί το κράτος ακόμα οργανώνεται. Και από πλημμύρες...

Τα πρώτα συμπεράσματα της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ

Συμληρώνεται σχεδόν ένας μήνας από την εκλογή του Γ. Παπανδρέου στην κυβέρνηση της χώρας.

Κατά τη γνώμη μου ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα δημοκρατίας που εξακολουθεί να υπάρχει είναι η δυσκολία μας να έχουμε ασφαλή εικόνα για τα γεγονότα αφού η παρουσίαση των γεγονότων από τα ΜΜΕ εξακολουθεί να είναι έντονα χρωματισμένη. Δεν εννοώ ότι το χρώμα είναι σταθερά το ίδιο. Απλά φαίνεται πως ένα αόρατο πέπλο από ένα άγνωστο διευθυντήριο καλύπτει καταστάσεις κατά το δοκούν ακόμα και όταν αναφερόμαστε σε μάχες εντυπώσεων. Δϋο παραδείγματα:

1. Έγινε μία αναφορά σε μεταφορά εσόδων από την κυβέρνηση στην επόμενη χρονιά ώστε να αυξηθεί φέτος το έλλειμα (ώστε αυτό να χρεωθεί στην κυβέρνηση της ΝΔ) και να μειωθεί σημαντικά το 2010 (πέρα από την άπόδοση της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ)΄κερδίζοντας τις εντυπώσεις. Αυτό μπορεί να μην έχει μεγάλη ουσία άπό την μακροοικονομική άποψη είναι όμως ζήτημα πολιτικής ηθικής. Ποιος το ανέδειξε;

2. Έγινε μεγάλος θόρυβος για την ανοιχτή διαδικασία επιλογής Γενικών Γραμματέων στα υπουργεία. Η διαδικασία ήταν πρωτοποριακή, ήταν μία πολύ έξυπνη διαδικασία συλλογής βιογραφικών προς επάνδρωση διάφορων θέσεων της κρατικής μηχανής όμως οι πρώτες επιλογές είχαν χαρακτήρα επιλογής γνώριμων ατόμων κάτι που θόλωσε την λάμψη της ιδέας

Και αυτή η κριτική γίνεται ειλικρινά απόλυτα καλόπιστα την στιγμή που η νέα διακυβέρνηση έδειξε σημάδια εξυγχρονισμού του πολιτικού σχήματος από πολλές πλευρές.

Εγώ βέβαια μετά από αυτά τα συμπεράσματα θα επαναλάβω τις ίδιες αγωνίες που με διακατέχουν από τις τελευταίες εβδομάδες πριν τις εκλογές:

Θα καταφέρει ο κ. Παπανδρέου να αντισταθεί στην φανερή ασφυκτική πίεση που του ασκείται από τον κομματικό μηχανισμό για μη αξιοκρατική επιλογή στελεχών στην κρατική μηχανή; Ειλικρινά, στο πλαίσιο του ρεαλισμού θεωρώ απόλυτα φυσιολογικές επιλογές φίλων του ΠΑΣΟΚ σε επιτέλικές θέσεις. Όμως σίγουρα στους 3.400.000 ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ υπάρχουν σίγουρα αρκετοι άξιοι να επανδρώσουν την κρατική μηχανή. Και αυτό ήταν ένα από τα βασικά λάθη του Καραμανλή που π.χ. στην επιλογή των ΓΓ Περιφερειών δεν επέλεξε δα και τα αξιολογότερα κομματικά στελέχη. Κάθε άλλο μάλλιστα...
Τα βασικότεα στοιχήματα σε αυτή την χώρα εξακολουθούν να είναι τα έρωτήματα με τα οποία εκλέχθηκε ο Κ. Καραμανλής το 2004 και το 2007: Η οργάνωση του κράτους (αποδοτικότητα και σεβασμός στην χρήση του δημοσίου χρήματος) και η διαφθορά. Με αυτά τα θέματα κέρδισε τις προηγούμενες εκολογές και γι' αυτά έχασε τις πρόσφατες. Θα τα καταφέρει καλύτερα ο κ. Παπανδρέου; Και το βασικό (αν και όχι ασήμαντο) δεν είνα τα λιγότερα κρατικά αυτοκίνητα. Το θέμα είναι πότε θα "σπάσουν αυγά"...

Για την ΝΔ τι να πω; Ως τώρα απογοήτευση στο εσωκομματικό πεδίο. Αυτό το κόμμα δείχνει να μένει πίσω στο πλαίσιο του πολιτικού εκσυγχρονισμού. Όμως έχει χρόνο να βρει βηματισμό. Και η αγωνία αυτή δεν εκφράζεται μόνο από έναν (ως τώρα τουλάχιστον) ψηφορόρο της (αλλά όχι οπαδό της) αλλά έναν πολίτη που θέλει μία ουσιαστική αντιπολίτευση κάτι που έλειψε σε χρόνια διακυβέρνησης του Καραμανλή.

Εκλογές 2009: Συμπεράσματα και επισημάνσεις

Το αποτέλεσμα των εκλογών της Κυριακής είχε κατά τη γνώμη μου για πρώτη ίσως φορά από το 1981 κάποια πολύ ξεκάθαρα μηνύματα. Τόσο ξεκάθαρα που δεν μπορούν να αγνοηθούν από κανέναν όσο φανατισμένος και να είναι:

1. Οι διαχωριστικές γραμμές έχουν τελειώσει: Βλέποντας τον αριθμό των ψήφων που λέει πολύ μεγαλύτερη αλήθεια από τα ποσοστά βλέπουμε ότι περίπου 400.000 ψηφοφόροι ήταν καθαρή μετακίνηση από την ΝΔ στο ΠΑΣΟΚ. Αυτό δεν μπορεί να αποτελεί ιδεολογική μετατόπιση. Εϊναι επιλογή. Και μάλιστα αν σκεφτεί κάποιος την πορεία των δημοσκοπήσεων βλέπει ότι αυτό έγινε σε 12 ακριβώς μήνες αφού η ΝΔ λίγο μετά την ΔΕΘ διατηρούσε δημοσκοπικά το ποσοστό των εκλογών του 2007. Αυτό είναι ένα σαφές μήνυμα προς τον Γιώργο Παπανδρέου που σήμερα δείχνει να κερδιζει εμπιστοσύνη ενώ πριν ελάχιστους μήνες ήταν για τους περισσότερους "ο Γιωργάκης". Όπως απότομα ήρθε η εμπιστοσύνη τόσο εύκολα και γρήγορα μπορεί και να χαθεί. Στο χέρι του είναι....

2. Ο λαός έχει συγκεκριμένες απαιτήσεις: Όταν το 2004 (ακόμα και το 2007) ο λαός ψήφισε και στήριξε τον Κώστα Καραμανλή περίμενε βασικά δύο κυρίως πράγματα: (α) την βελτίωση της λειτουργίας του κράτους με την εννοια της αποτελεσματικότητας αλλά και της δαπάνης και (β) την βελτίωση σε θέματα διαφάνειας. Εδώ είναι και σήμερα τα μεγάλα θέματα:

Βελτίωση της λειτουργίας του κράτους: Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρεά Παπανδρέου είχε εγκαθιδρύσει έναν κομματικό μηχανισμό όπου στελέχη πολλές φορές χωρίς προσόντα διαφέντευαν τις υπηρεσίες κουνώντας το δάχτυλο σε οποιονδήποτε με την απειλή διώξεων και μεταθέσεων. Φϋγαμε από τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων της δεξιάς και περάσαμε στην αποδοχή της κλαδικής. Η ΝΔ δεν έστησε τέτοιους μηχανισμούς κομματικού ελέγχου όμως υπήρχαν δίκαιες συζητήσεις για το σύστημα της συνέντευξης σε διορισμούς μέσω ΑΣΕΠ.
Μα το κυριότερο: Το πρόβλημα δεν ήταν η ύπαρξη των κλαδικών, ήταν η αποτελεσματικότητα που έθιγαν. Η αποτελεσματικότητα δεν βελτιώθηκε ή η βελτίωση δεν έγινε αισθητή. Τι θα κάνει ο Παπανδρέου; Έχει την δύναμη όπως φαίνεται να κάνει με τις θέσεις υπουργών να κάνει και με την επάνδρωση της κρατικής μηχανής; Ένα θέμα που συνδέεται με το παραπάνω είναι η δημόσια δαπάνη. Όπως είναι γνωστό τα έσοδα του κρατους διανέμονται κατά 70% περίπου σε αποπληρωμή χρεών, κατά 20% σε μισθούς και συντάξεις ενώ πρέπει να βρεθούν χρήματα και για την εθνική συμμετοχή στα προγράμματα του ΕΣΠΑ αλλιώς θα χάσουμε μεγάλο μέρος από τα 20 δις ευρώ που εξασφαλίστηκαν. Άρα είναι επιτακτική ανάγκη να μαζευτεί η δημόσια δαπάνη που σημαίνει πως κουβέντες του στύλ "τι πειράζει, πάντα με δανεικά δεν ζούσαμε", ¨λεφτά υπάρχουν" κ.α. δεν έχουν βάση. Μπορεί άραγε να μας κάνει να σεβόμαστε το δημόσιο χρημα; Στο χέρι του είναι....

Βελτίωση σε θέματα διαφθοράς: Σε σχέση με προηγούμενες τοποθετήσεις μου θα επιμείνω πως η διακυβέρνηση της ΝΔ έδειξε σημάδια βελτίωσης αλλά όχι επάρκεια. Σταμάτησαν οι εκβιασμοί των ελεγκτών της ΥΠΕΔΑ στα μαγαζιά όμως περιοριστηκαν και οι έλεγχοι εν γένει. Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε ότι το ΠΑΣΟΚ εκδιώχθηκε από την εξουσία λόγω των κρουσμάτων διαφθοράς. Όμως δεν είναι το σημαντικότερο ζήτημα το εύρος των προμηθειών αλλά η εγκαθίδρυση διαδικασιών εξάλειψης τους. Ο Γιώργος Παπανδρέου ξεκινάει με σημαντικά πλεονεκτήματα (ελεγχόμενο συνδικαλισμό, φιλικά τα περισσότερα ΜΜΕ μία δημόσια διοίκηση που στην πλειοψηφία είναι ΠΑΣΟΚ) αλλά και με αρνητικά (μηδαμινή δυνατότητα δανεισμού και έναν λαό που δεν δίνει κανένα περιθώριο ανοχής σε εκ νέου διαφθορά, εκ νέου ανικανότητα.

Κανένας μας (ακόμα και εμείς που δεν τον ψηφίσαμε) δεν ελπίζει να αποτύχει. Το 44% δεν είναι στέρεη ιδεολογική βάση. Μπορεί να γίνει 50% αν πείσει κάποιους σαν εμένα ότι έχει δυνατότητες όπως εξίσου εύκολα 34% όπως έγινε μόλις προχθές. Στο χέρι του είναι...

Τελικά ποιος αποφασίζει τι θα ψηφίσουμε;

Οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι αυτής της χώρας συνηθίζουν τέτοιες μέρες να πιπιλίζουν μία χιλιομασημένη καραμέλα:

"Τώρα αναλαμβάνει ο κυρίαρχος λαός" υπονοώντας ότι ανεπηρέαστοι και με βάση το δικό μας κριτήριο θα αποφασίσουμε ποια κυβέρνηση και ποιος πρωθυπουργός πιστεύουμε ότι θα εξυπηρετήσει καλύτερα τα συμφέροντα της χώρας. Οι λέξεις που χρησιμοποίησα στην παραπάνω φράση δεν είναι τυχαία επιλεγμένες και εμπεριέχουν τά κριτήρια με τα οποία αποφασίζουμε ή υποτίθεται ότι αποφασίζουμε. Γιατί σε αυτή τουλάχιστον την χώρα υπάρχουν κάποιες σταθερές:

ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ ΛΑΟΣ: Είναι ο εργαζόμενος τον οποίον εκπροσωπεί η ΓΣΕΕ της οποίας η ηγεσία μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ, η ΑΔΕΔΥ επίσης, άντε και το ΠΑΜΕ ενός κόμματος που τρέμει στην προοπτική ότι κάποτε θα του ανατεθεί η ευθύνη λύσης προβλημάτων. Γιατί το μόνο που ξέρει είναι να ζητάει ανατροπή χωρίς να μας λέει βιώσιμα τι θα χτιστεί στη θέση αυτού που θα ανατρέψουμε. Είναι ο λαός που το πολιτικό σύστημα του επιτρέπει να επιλέξει ανάμεσα σε φθαρμένες επιλογές και φυσικά με ψηφοδέλτια από τα οποία έχουν αποκλειστεί οι ανεπιθύμητοι

ΑΝΕΠΗΡΕΑΣΤΟΙ: Εδώ βρίσκεται κατά την γνώμη μου το βασικό ερώτημα για τον καθένα μας. Ακούω από κάποιους γύρω μου ότι "η κυβέρνηση Καραμανλή δεν έκανε τίποτα". Κι όμως είναι οι ίδιοι που ταξιδέυουν στην τελειωμένη Εγνατία και την σχεδόν τελειωμένη ΠΑΘΕ που το ΠΑΣΟΚ θα είχε τελειώσει το 2002 και τις άφησε στο 50%, οι ίδιοι που είδαν το ΕΚΑΣ τους να αυξάνεται σημαντικά, που είδαν τα ράντζα να εξαφανίζονται από τα νοσοκομεία, που είδαν την πάλαι ποτέ ΥΠΕΔΑ να σταματάει να τους εκβιάζει για λάδωμα στα μαγαζιά τους. Εϊναι οι ίδιοι που την στιγμή της κατάρευσης της ΑΣΠΙΣ έμαθαν πως η κυβέρνηση ψήφισε νομοσχέδιο προστασίας των συμβολαίων ζωής το καλοκαίρι, οι ίδιοι που είδαν δεκάδες χιλιάδες συμβασιούχους ομηρίας να μονιμοποιούνται.
Καθήστε ρε παιδιά, προφανώς περιμέναμε και θέλαμε όλοι περισσότερα αλλά μήπως το τίποτα δεν είναι και τόσο τίποτα;

ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΚΡΙΤΗΡΙΟ: Είμαστε ο κυρίαρχος λαός, όμως όλα ΜΑ ΟΛΑ τα ΜΜΕ οργιάζουν καθημερινά εναντίον της κυβέρνησης. Μας λένε για τους Έλληνες που δεν πήγαν διακοπες ενώ σε πολλούς τουριστικούς προορισμούς μιλάνε για την καλυτερη χρονιά της τελευταίας δεκαετίας. Μας λένε για την καταστροφή της οικονομίας ενώ ο ρυθμός κλεισίματος των εργοστασίων είναι ακριβώς ο ίδιος με παλιότερες εποχές

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΤΕΙΤΕ. Πέρασαν οι εποχές όπου ο παππους της οικογένειας αποφάσιζε τι θα ψηφίσουμε. Πλέον δεν μπορεί να επηρεάσει ούτε την γυναίκα του. Δείτε την δική σας πραγματικότητα, άσχετα από τι λένε τα ΜΜΕ. Και αποφασίστε με το δικό σας κριτήριο

Και σας παρακαλώ κάτι τελευταίο: Μία από τις μεγαλύτερες πληγές της δημοκρατίας είναι η απάνδρωση του κοινοβουλίου είτε με άβουλα άτομα της δημοσιότητας είτε με εξαρτημένους από συμφέροντα. Αφού αποφασίσετε για το κόμμα που θα ψηφίσετε, αφιερώστε λίγο χρόνο, ειδικά εσείς που έχετε περισσότερους από ένα σταυρό στα ψηφοδέλτια. Όχι απλά την ώρα που θα μπείτε στο παραβάν και θα διαλέξετε τον Φασούλα τον πάλαι ποτέ παιχταρά και την κουκλάρα την Κουντουρά. Υπάρχουν άξια άτομα στα ψηφοδέλτια και μπορείτε να τα βρείτε

Εμείς που δεν περιμένουμε τα ρουσφέτια από όποιον και αν εκλεγεί, ευχόμαστε να επιλεγεί το καλύτερο για την χώρα, όποιο και αν είναι αυτό. Και η συνείδηση μας είναι απολύτως ήσυχη έτσι και αλλιώς.

Θα διαλέξουμε τον λιγότερο ανάξιο;

Στο πρόσφατο άρθρο μου με τίτλο "Τελικά ποια είναι η πραγματική και ποια η εικονική πραγματικότητα;" αναγνώστης σχολίασε ότι περίπου προτείνω "να ψηφίσουμε το κόμμα που είναι λίγο λιγότερο καταστρεπτικό γιά τη χώρα, Αυτό που έχει κλέψει λίγο λιγότερο".

Όποιος έχει διαβάσει άλλες παρεμβάσεις μου μπορεί να δει πως δεν έχω ποτέ εκφραστεί με κανέναν ενθουσιασμό για την διακυβέρνηση της ΝΔ. Είναι ομολογουμένως θλιβερό να επιλέγουμε με βάση τον λιγότερο ανάξιο.

Δεν μπορώ όμως με τίποτα να στηρίξω το κόμμα που κυβέρνησε 18 χρόνια και...

1. Διπλασίασε με κομματικούς διορισμούς το δημόσιο (θα χρειαστούν 20 χρόνια για να βγουν αυτή στην σύνταξη και να έρθει η ισορροπία).

2. Επίσημα μέσω της ΔΕΚΑ ξόδεψε μεγάλο μέρος του αποθεματικού των ταμείων για να στηρίξει προσωρινά τον γενικό δείκτη του χρηματιστηρίου, κρυβόμενο μετά πίσω από παραγραφές για να μην αναλάβει ευθύνες.

3. Εφαγε όλο τον προϋλογισμό κτηματογράφησης της χώρας και έκανε Κτηματολόγιο του 10% της χώρας επιτρέποντας συνέχιση του σημερινού χάους.

4. Εφαγε το 1ο και το 2ο ΚΠΣ χωρίς σχεδόν καμία στην ουσία ωφέλεια για την χώρα

Αυτά δεν είναι υποψίες, και δεν είναι μόνο θέμα χρημάτων. Είναι καταστροφή που δεν μπορούμε να διορθώσουμε.

Αν μπορείτε να συγκρίνετε τα παραπάνω με τις 100,000 που πήρε (αν πήρε) ο κ. Παυλίδης, την κακοποίηση 3 κρατουμένων ok δική σας η επιλογή.

Η πρέπει λοιπόν να επιλέξουμε μη κυβέρνηση (σεβαστή επιλογή όποιου την κάνει) ή ΝΑΙ, να στηρίξουμε τον λιγότερο ανάξιο αν θέλετε. Αυτόν που δεν κατάφερε να κάνει τις αναγκαίες τομές αλλά και που δεν προκάλεσε καμία τέτοιου τύπου καταστροφή όπως αυτές που αναφέρω παραπάνω.

Η αναμενόμενη παράνοια για την νέα γρίπη στα σχολεία

Σε πείσμα της καυτής πολιτικής επικαιρότητας εγώ, όπως και χιλιάδες άλλοι, παραμένω πατέρας παιδιού που σε λίγες μέρες θα πάει στο σχολείο και ενδεχόμενα θα αντιμετωπίσει την παράνοια του φόβου για την νέα γρίπη.

Από μέρες ήθελα να εκφράσω δημόσια την άποψη μου, που προκύπτει από πολλές πηγές, πως η νέα γρίπη είναι, ως τώρα τουλάχιστον, πολύ λιγότερο επικίνδυνη από την κοινή γρίππη με την οποία όλοι μεγαλώσαμε και οι εγγύκλιοι που ακούω ότι κυκλοφόρησαν στα σχολεία περίπου για άμεση καραντίνα κάθε παιδιού που θα φτερνιστεί μπορούν να οδηγήσουν ευθυνόφοβους δασκάλους σε παραλογισμό.

Απέφυγα να εκφραστώ γιατί αντιπαθώ πολύ αυτούς που όντας μη ειδικοί γίνονται νομικοί, γιατροί, χειρούργοι, κ.α.

Αυτό που μπορώ να κάνω είναι να προτείνω να διαβαστεί άρθρο της κ. Παπαδομαρκάκη στην Ναυτεμπορική με αποτελέσματα διεθνούς συνεδρίου για την πανδημία της γρίπης στην διεύθυνση http://www.naftemporiki.gr/news/static/09/09/08/1711732.htm