Τα κινήματα πολιτών: Άγνωστη λέξη στην Ελλάδα

Τις τελευταίες μέρες με αφορμή γεγονότα φαινομενικά ασύνδετα μεταξύ τους (η απεργία των βυτιοφόρων και το νέο διατροφικό σκάνδαλο με τα ηλιέλαια γνωστής αλυσίδας σούπερ μάρκετ) έγινε και πάλι επίκαιρο το θέμα της ανυπαρξίας στην Ελλάδα κινημάτων πολιτών.

Από καταβολής της χώρας μας κάθε ομαδοποίηση πολιτών για οποιαδήποτε θέματα (ακόμα ενίοτε και αθλητικά σωματεία) έπρεπε να πάρει τον χαρακτήρα πολιτικής τοποθέτησης. Και κάθε φορά που μία προσπάθεια αποκτά σημαία κάποιας παράταξης ευνουχίζεται εντελώς για πολύ απλούς λόγους:

1. Ο φορέας (συνδικάτο, σύλλογος κ.τ.λ.) διαμαρτύρεται ή σιωπά ανάλογα με τον στόχο της διαμαρτυρίας (π.χ. στις μέρες μας κανένας κεντροδεξιός δεν νομιμοποιείται να διαμαρτύρεται γιατί οτιδήποτε γιατί θεωρείται αντικυβερνητικός ενώ ένας αριστερός οφείλει να αγωνίζεται).
2. Δημιουργούνται εσωτερικά μέτωπα αφού η κομματική διαφοροποίηση υπερβαίνει το κοινό συμφέρον.
3. Κινείται με τον έλεγχο του πολιτικού συστήματος που σπάνια ενδιαφέρεται για τα συμφέροντα του πολίτη εάν υπάρχει «πολιτικό κόστος»

Να αναφέρω παραδείγματα:

Η απεργία των βυτιοφόρων στερεί από τους πολίτες το δικαίωμα να κινούνται με το αυτοκίνητο τους.
Οι αγρότες κλείνουν τους δρόμους κάθε Νοέμβρη. ΣΥΜΠΤΩΣΗ… Είναι η περίοδος του χρόνου που κάθονται στα καφενεία. Υπερασπίζονται το δικαίωμα τους στους αγώνες αλλά πλακώνουν τους απεργούς των βυτιοφόρων που δεν τους μεταφέρουν καύσιμα και μπλοκάρουν τα φορτηγά
Οι οδηγοί των ταξί στη Θεσσαλονίκη απαιτούν να μπαίνουν στους λεωφορειοδρόμους εις βάρος της ταχύτητας των λεωφορείων που κουβαλάνε 80-100 ανθρώπους
Οι απεργοί της ΔΕΗ κλείνουν τους διακόπτες

Το εξωφρενικό είναι ότι όποιος διαμαρτυρηθεί θεωρείται από μεγάλη μερίδα πολιτών ως φασίστας αφού το δικαίωμα της απεργίας είναι ιερό. Το δικαίωμα μου στην ποιότητα ζωής τι είναι;

Και ξέρετε φυσικά γιατί υφιστάμεθα όλα αυτά. Γιατί οι εκάστοτε απεργοί είναι πολλοί. Εμείς οι ταλαίπωροι πολίτες είμαστε μεμονωμένοι.

Σε κάθε περίπτωση οι πολιτικοί και τα πάσης φύσης συμφέροντα έχουν τους λόγους τους να στρέφουν το ενδιαφέρον κατά το δοκούν. Άραγε υπάρχει ελπίδα να ξυπνήσουμε και να δυναμώσουμε κινήματα πολιτών;

Για σκεφτείτε… Μόλις απαιτούν τα ταξί υπέρογκη αύξηση κομίστρων δεν ανεβαίνει κανένας σε ταξί. Μόλις η Χ αλυσίδα σούπερ μάρκετ φέρει νοθευμένα τρόφιμα δεν πάει κανένας να ψωνίσει και κλείνει. Σκεφτείτε τι δύναμη θα μπορούσαμε να έχουμε.

Απλά πρέπει κάποτε να σκεφτούμε ότι έχουμε και εμείς δικαιώματα