Ένας εξαιρετικός Κύριος

Άκουσα χθες το βράδυ για την απαγωγή του κ. Μυλωνά, προέδρου της ΑΛΟΥΜΙΛ και του ΣΒΕΕ.

Ελπίζω το ζήτημα να λήξει ομαλά, όμως θα ήθελα να καταθέσω την προσωπική μου άποψη στους φίλους που μου κάνουν την τιμή να διαβάζουν όσα γράφω.

Στην Ελλάδα είσαι κατακριτέος γενικά όταν λες αυτό που πιστεύεις εφόσον αυτό ενοχλεί κάποια αυτιά και κυρίως όταν κουνάει τα λιμνάζοντα νερά - και από λιμνάζοντα νερά σε αυτή τη χώρα έχουμε περίσσευμα.

Πέρα από μία εξαιρετική επιχειρηματική παρουσία που το έχει κάνει αξιοσέβαστο σε διεθνή φόρα, κρατάω κάτι απλό που ελπίζω να μην είναι η αιτία της απαγωγής:

Είπε λοιπόν πως όταν κάποιες επιχειρήσεις έχουν σημαντικά προβλήματα επιβίωσης και δεν ξέρουν αν θα είναι στο εγγύς μέλλον ικανές να πληρώνουν όλο τους το προσωπικό, διστάζουν έντονα να προσλάβουν νόμιμα κόσμο γιατί σε περίπτωση απόλυσης θα πρέπει να καταβάλλουν αποζημιώσεις. Έτσι το υπάρχον προσωπικό στουμπίζεται και χιλιάδες άνεργοι που θα μπορούσαν έστω και για λίγους μήνες να βγάλουν ένα μεροκάματο συνεχίσουν να είναι άνεργοι. Θα ήταν λοιπόν λογικό να δωθεί κάποια δυνατότητα για πιο ευέλικτες προσλήψεις χωρίς την υποχρέωση αποζημιώσεων και με τον τρόπο αυτό δημιουργείται η δυνατότητα δημιουργίας θέσεων εργασίας έστω και βραχυπρόθεσμα.

Και τότε είναι που χιλιάδες άχρηστοι που δεν είναι ικανοί ούτε τα κοινόχρηστα της πολυκατοικίας τους να βγάλουν αρχίζουν και σκούζουν για τα κεχτημένα δικαιώματα και ένα τοπίο εργασίας με λιγότερη δουλειά, μεγαλύτερους μισθούς, λιγότερες ασφαλιστικές εισφορές, σύνταξη μεγαλύτερη και νωρίτερα κ.α.

Εύκολη είναι η κριτική αν δεν έχει κάποιος δει πως είναι να είσαι, όχι απαραίτητα μεγαλοβιομήχανος, ενίοτε μικροβιοτέχνης, και να προσπαθείς με ατέλειωτα απλήρωτα τιμολόγια πιστωτών να εξοικονομήσεις το ΙΚΑ για τους εργαζόμενους και την μισθοδοσία.

Αλλά φυσικά, ΝΟΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΗ...