Η "χειρότερη κυβέρνηση" και τα κοπάδια...

Ένας από τους λόγους που μπήκα στον κόσμο των blogs και διαβάζω σχεδόν καθημερινά μία σειρά από blogs είναι ότι πείθομαι όλο και περισσότερο πως τα συμβατικά ΜΜΕ (ηλεκτρονικά και έντυπα) έχουν πάψει να απηχούν την άποψη των δημοσιογράφων αλλά όσα μεταφέρονται ενίοτε αποτελούν έκφραση μίας στρατηγικής στήριξης ή καταβαράθρωσης πολιτών, πολιτικών κ.α. για λόγους που άλλοτε φανταζόμαστε και άλλοτε όχι

Θυμάμαι την αντιμετώπιση προσπαθειών λιγότερο ή περισσότερο αξιόλογων πολιτικών για αυτόνομες πολιτικές παρουσίες (π.χ. Στεφανόπουλος, Αβραμόπουλος, Σαμαράς, Τρίτσης, Παπαθεμελής, Χρυσοχοϊδης) που θάφτηκαν είτε μέσω αφάνειας στα μέση είτε μέσω κάποιων στοχευμένων επιθέσεων σε σημεία του προφίλ τους που πονάνε.

Επίσης παρακολουθούμε με ενδιαφέρον την αντιμετώπιση του Αλέξη Τσίπρα ως μία προσωρινή μόδα του life style ενώ όσοι τον ξέρουν ελάχιστα, ανεξάρτητα από την συμπάθεια ή όχι που του τρέφουν, γνωρίζουν περί τίνος πρόκειτα όσον αφορά την απλότητα του.

Στο ίδιο μήκος κύματος ενδεχόμενα προσπαθώ να προσδιορίσω αυτό το μένος των τελευταίων μηνών για "την χειρότερη κυβέρνηση των τελευταίων δεκαετιών". Δίνεται μόνιμο βήμα σε κάθε βουλευτή της ΝΔ που έχει διαφορετική άποψη λες και απαγορεύεται να έχει για σχόλια που δεν είναι πάντα επί της ουσίας της πολιτικής. Και την ίδια ώρα ξέρουμε πως αυτοί που γκρινιάζουν στην ουσιά το κάνουν γιατί διώχτηκαν λόγω ανικανότητας από υπουργικές θέσεις.

Δίνεται τεράστια δημοσιότητα σε θέματα όπως π.χ. η απόπειρα αυτοκτονίας Ζαχόπουλου ο οποίος ήταν στην εντατική και δεν μπορούσε να απαντήσει στα χιλιάδες σενάρια. Και όταν έγινε καλά και δεν αποδείχτηκαν τα σενάρια το θέμα ξεχάστηκε στέλνοντας στην κοινή γνώμη την λάσπη ότι τα σκάνδαλα κουκουλώθηκαν και τελείωσε.

Την ώρα που προωθείται για πρώτη φορά μία βιώσιμη λύση για την Ολυμπιακή τα ΜΜΕ θάβουν το τεράστιο αυτό θέμα που χρέωσε το Ελληνικό Δημόσιο με άπειρα εκατομμύρια ευρώ εδώ και δεκαετίες και συνεχίζεται να παίζεται αποκλειστικά το θέμα του Βατοπεδίου που πιθανόν να εμπλέκει κάποιους υπουργούς αλλά αφορά ελάχιστα τον κοινό πολίτη. Σε τελική ανάλυση ας πάνε κάποιοι στο σπίτι τους ή στην φυλακή να τελειώνουμε. Όμως με την ίδια λογική πρέπει να πάνε φυλακή και εκείνοι που έφαγαν κάποια δισεκατομύρια την ώρα που οι Έλληνες πληρώνουν αυτές τις μέρες το τέλος για το Κτηματολόγιο που αφορά ουσιαστικά την αποπληρωμή των χρημάτων που χάθηκαν σε άγνωστες τσέπες για την κοινοτική χρηματοδότηση κτηματογράφισης της χώρας επί ΠΑΣΟΚικής εποχής.

Μου είναι απολύτως αδιάφορο ποιο κόμμα κυβερνάει όσο το πολιτικό σύστημα είναι όπως είναι και όσο τελικά η πολιτική δείχνει να ελέγχεται από συμφέροντα. Πάντα σε εποχές πολιτικών αλλαγών στην χώρα χαιρόμουν, γιατί ήλπιζα ότι ο νέος ηγέτης με όρεξη και κέφι θα προώθήσει θεσμικές αλλαγές για το καλό όλων μας. Όμως πάντα και πάλι στα ίδια καταλήγουμε γιατί:

1. Καταλήγουμε να καταπίνουμε αμάσιτα όσα μας λένε τα ηλεκτρονικά κυρίως ΜΜΕ έχοντας μετατρέψει την πολιτική σε αντιπαράθεση Ολυμπιακού Παναθηναϊκού. Εμείς μαλώνουμε και υπερασπιζόμαστε με φανατισμό την ομάδα μας λες και τα κρατικά χρήματα είναι του Καραμανλή ή του Παπανδέου. Και δεν αντιδράμε εκεί που πρέπει με μανία

2. Στηρίζουμε την απαξίωση του κράτους θρέφοντας το πελατειακό σύστημα (ψηφίζοντας βάσει εξυπηρέτησης και διορισμών στο δημόσιο από τους πολιτικούς), την διαφθορά (δίνοντας φακελλάκια όπου δη), και την φοροδιαφυγή (όχι μόνο φοροδιαφεύγοντας αλλά μη ζητώντας αποδείξεις).

3. Στρεφόμαστε από το ΠΑΣΟΚ στην ΝΔ και αντίστροφα κάθε λίγα χρόνια χωρίς να ξέρουμε γιατί. Απλά από απογοήτευση και χωρίς να ζητάμε να βελτιωθεί η πολιτική. Γιατί να βελτιωθεί αφού μας βολεύει έτσι

ΤΕΛΙΚΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΞΙΖΕΙ.