Είναι τόσο αποδομημένο το σκηνικό που το να αλλάξουμε αλλώς κάποιους υπουργούς ή και πρωθυπουργό είναι τόσο λίγο...

Συκοφαντική δυσφήμιση
Ας θεωρήσουμε ότι βγαίνω δημόσια και κατηγορώ κάποιον με συγκεκριμένα στοιχεία. Αυτός μου κάνει μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση και το δικαστήριο τον δικαιώνει επιδικάζοντας ένα ποσό ως αποζημίωση για ηθική βλάβη. Μέχρι εδώ καλά.
Σε οποιαδήποτε φυσιολογική χώρα το δικαστήριο ζητάει την πληρωμή της αποζημίωσης και εφόσον αυτός που κέρδισε το δικαστήριο βρει ότι έχω οποιοδήποτε περιουσιακό στοιχείο μπορεί να μου το πάρει νόμιμα. Σε οποιαδήποτε φυσιολογική χώρα... Γιατί στην Ελλάδα αυτό ισχύει υπό προϋποθέσεις. Μπορώ κανονικά να συνεχίσω να μην πληρώνω εφόσον είμαι αγωνιστής της δημοκρατίας ή μάγκας, ο αντίδικος δεν είναι συμπαθής σε μία ομάδα πολιτών. Σε τέτοια περίπτωση δεν έχει δικαίωμα να ζητάει. Γιατί συμβαίνει αυτό;

Το δίκαιο ενός θύματος άδικης επίθεσης
Περπατάω στον δρόμο. Έρχεται κάποιος από απέναντι με ένα όπλο με πυροβολεί και πέφτω νεκρός ή βαριά τραυματίας. Σε οποιαδήποτε φυσιολογική χώρα η κοινή γνώμη αντιδράει σε αυτό που μου συμβαίνει. Σε οποιαδήποτε φυσιολογική χώρα. Γιατί στην Ελλάδα αυτό ισχύει εφόσον δεν έχω επιλέξει να δουλέψω στην Ελληνική Αστυνομία (ανεξάρτητα αν δεν προκάλεσα κανέναν αλλά απλά περπατούσα). Γιατί συμβαίνει αυτό;

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΜΝΗΜΗ. Κανένας Λαλιώτης, Μητσοτάκης, πόσο μάλλον δεν Γρηγορόπουλος ή Τεμπονέρας δεν θα μείνει για πολύ στην μνήμη μας. Δεν είναι δα και το φόρτε μας η Ιστορία... Μας είναι όλοι αδιάφοροι εφόσον δεν έχουμε σκοπιμότητα να χρησιμοποιούμε τα ονόματα τους ως συνθήματα. Είναι θλιβερό αλλά ο Μελίστας και ο Καλτετζάς συναντώνται μόνο στους τοίχους ως συνθήματα και στις οικογένειες τους.

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΞΙΕΣ. Ολοι μας (και ακόμα περισσότεροι οι νέοι) έχουμε πάψει να έχουμε αξίες, να σεβόμαστε κάποιες έννοιες. Μας πιπιλίζουν το μυαλό πως η γνώση, η δεξιότητα, η προσπάθεια δεν σημαίνουν τίποτα. Μόνο με αγώνες και διεκδίκηση μπορούμε να πετύχουμε κάτι. Δηλαδή κ. Τσίπρα είναι απλούστευση να συνάγω πως μου ζητάς να μην σπουδάσω, εκτός από τα απίστευτα "αντι-μαθήματα" στις κατειλημένες σχολές;

Η προηγούμενη γεννιά π.χ. πίστευε (καλώς ή κακώς) στις αρχές της ορθοδοξίας (που ενσάρκωνε το ράσο), της δικαιοσύνης (που ενσάρκωνε η δικαστική έδρα) της επιστημονικής γνώσης (που ενσάρκωνε ένας καθηγητής πανεπιστημίου). Δεν ζητάει κανείς να μείνουν απαραίτητα ίδιες οι αξίες. Η κοινωνία εξελίσεται. Όμως η πλήρης αποδόμηση των αξιών δεν είναι ελευθερία. Και κατά βάση ενθαρύνεται από κάποιους που δεν θα μπορέσουν ποτέ να ενσαρκώνουν τέτοιες αρχές και αξίες

Δεν σεβόμαστε τις αποφάσεις των δικαστηρίων γιατί έχουμε πειστεί ότι οι δικαστές τα παίρνουν. Και οι δικαστές δεν είναι εντελώς αμοιροι ευθυνών αφού αφήνουν στις τάξεις τους τομάρια.
Δεν σεβόμαστε την αστυνομία γιατί πιστεύουμε ότι αποτελείται από ακροδεξιά μιάσματα. Και οι αστυνομικοί δεν είναι εντελώς αμοιροι ευθυνών αφού αφήνουν στις τάξεις τους τομάρια.
Δεν σεβόμαστε το πανεπιστήμιο γιατί και εκεί υπάρχει κατεστημένο που δεν θέλει να δουλέψει και εκτρέφει αποδόμιση. Και οι πανεπιστημιακοί δεν είναι εντελώς αμοιροι ευθυνών αφού στις εκλογές της ΠΟΣΔΕΠ δεν πάνε ούτε 20% του συνόλου.

Με πιάνει απόγνωση. Είναι τόσο αποδομημένο το σκηνικό που το να αλλάξουμε αλλώς κάποιους υπουργούς ή και πρωθυπουργό είναι τόσο λίγο...