Βρισκόμαστε στο μέσο μιας αρωστημένης πολιτικά κατάστασης. Ελπίζω πραγματικά ότι για κάποιο λόγο οι πολιτικοί μας δεν θέλουν να μας πουν την αλήθεια για το τι αντιμετωπίζουμε. Γιατί αν δεν συμβαίνει αυτό τότε είναι είτε αιθεροβάμονες είτε ανίκανοι.
Κοινή λογική... Στο πλαίσιο μίας στοιχειωδώς νοικοκυρεμένης οικογένειας τα έξοδα μας υποτίθεται ότι συνδέονται με την οικονομική μας κατάσταση. Αν έχουμε λεφτά ξοδεύουμε, αν δεν έχουμε σφίγγουμε τα λουριά. Όλοι όμως...
Τι ζούμε στις μέρες μας; Αρχικά η κυβέρνηση μας λέει ότι δεν μας έχει αγγίξει η οικονομική κρίση, αλλά για να μην μας αγγίξει πρέπει να κάνουμε οικονομία. Έτσι έχουμε μηδαμινές αυξήσεις, νέους φόρους, εξαγγελία κατάργησης αφορολόγητου. Σε μία άλλη στιγμή βρίσκονται 500 εκατομμύρια για τους αγρότες με ανοιχτή την συζήτηση για άλλα 500 εκατομμύρια και το αφορολόγητο επανέρχεται. Αν είχαμε αυτά τα λεφτά γιατί προστέθηκαν φόροι; Αν δεν τα είχαμε από που θα τα βρούμε; Η αυτονόητη απάντηση: Νέος Δανεισμός...
Η αντιπολίτευση σύσσωμη βοά ότι υπάρχουν λεφτά μόνο για τους τραπεζίτες. Και λέει, ας κόψουν Χ εκατομμύρια από τους τραπεζίτες και να τα δώσουν στην Χ ή την Ψ κοινωνική ομάδα. Μα υποτίθεται ότι τα χρήματα δεν είναι για την τσέπη των τραπεζιτών αλλά για την εξασφάλιση ρευστότητας σε μία εποχή όπου οι τράπεζες έχουν βάλει φρένο στις χορηγήσεις.
Το αποτέλεσμα βέβαια είναι το ίδιο πάντα: Εμπιστευόμαστε όλο και λιγότερο τον πολιτικό κόσμο όταν η εκάστοτε κυβέρνηση είναι καθησυχαστική και η αντιπολίτευση την επόμενη μέρα των εκλογών βοά ότι η κυβέρνηση είναι ανίκανη και ζητάει κάθε μέρα εκλογές.
Είναι σαφές πως σε αυτή την όμορφη χώρα που ζούμε, έχουμε ένα βασικό πρόβλημα. Δεν υπάρχει καμία συνέχεια, καμία στρατηγική ούτε καν μεσοπρόθεσμη. Πως να προτείνει κάποιος ειδικός ακόμα και ένα τριετές ευρωπαϊκό πρόγραμμα όταν ζούμε σε μία αβεβαιότητα ότι σε 3 μήνες μπορεί να έχουμε άλλη κυβέρνηση. Και το πρόβλημα δεν είναι η άλλη κυβέρνηση. Άλλωστε στην δημοκρατία μας έχουν μάθει να λέμε ότι δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Το πρόβλημα είναι ότι η εναλλακτική λύση (τώρα το ΠΑΣΟΚ) με καμάρι υπόσχεται ότι θα γκρεμίσει ότι προσπαθεί να χτίσει (σωστά ή λάθος) η παρούσα κυβέρνηση.
Είναι σαν να χτίζουμε παλάτια στην άμμο. Τι τέχνη να βάλω όταν ξέρω ότι με την πρώτη πνοή του άερα θα γίνει συντρίμια
Οι πολίτες αυτής της χώρας, αλλά δυστυχώς και η ίδια η χώρα ζει επιπόλαια με δανεικά. Και τρέμω στην προοπτική ότι αυτοί που μας δανείζουν θα σταματήσουν να το κάνουν...
Εντάξει ας συνεχίσουμε όλοι να φοροδιαφεύγουμε. Ας συνεχίσουν όλες οι κοινωνικές ομάδες να απαιτούν παροχές. Και ας συνεχίσουν οι συνήθεις αναγνώστες μου να ηρεμούν τις αγωνίες τους βρίζοντας με ότι είμαι κρυφοδεξιός... Λες και εκεί είναι το πρόβλημα
5 Φεβ 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου