Αίσθημα ασφάλειας και εφαρμογές πολιτικής

Τις τελευταίες μέρες γίνεται συζήτηση για τα νέα προτεινόμενα μέτρα της κυβέρνησης σχετικά κυρίως με τον έλεγχο των κουκουλοφόρων κυρίως στην Αθήνα. Αντικρουόμενες απόψεις κάποιες από αυτές ακραίες... Παρά το γεγονός ότι, όπως κάθε τυπικός Έλληνας, προκαλούμαι να σχολιάσω τα μέτρα που άκουσα, νομίζω πως, όπως λίγοι Έλληνες θα εκφραστώ κάπως έτσι:

Όταν ο λαός εκλέγει μία κυβέρνηση για 4, το πολύ, χρόνια της εκχωρεί το δικαίωμα διαχείρισης μίας σειράς από θέματα υψηλής ή χαμηλής πολιτικής. Σε μία σοβαρή χώρα, αυτό που δικαιούται ο κάθε πολίτης να σχολιάζει είναι τα αποτελέσματα. Αν είμαι φτωχότερος, αν αισθάνομαι λιγότερο ασφαλής, αν αυξάνεται η ανεργία, αν δημιουργούνται καρτέλ και με εκμεταλεύονται κοκ. Αν δεν σου αρέσει το μείγμα πολιτικής, την επόμενη τετραετία εκλέγεις φορέα άσκησης άλλης πολιτικής.

Και προσέξτε αν θέλετε τις λέξεις που χρησιμοποιώ. "Μείγμα πολιτικής" και όχι δεξιά ή αριστερή πολιτική που είναι πια παροχυμένες έννοιες. "Φορέας άσκησης άλλης πολιτικής" και όχι ο Καραμανλής, ο Παπανδρέου ή άλλος "καταλληλότερος". Πολύ ηλίθια κατά τη γνώμη μου αυτή η ερώτηση των δημοσκοπήσεων. Λες και αν ένας αρχηγός είναι ικανός, είναι αυτονόητο πως αυτοί που εφαρμόζουν τις πολιτικές επιλογές του (από τους υπουργούς μέχρι τον τοπικό διευθυντή του Χ νοσοκομείου) είναι επίσης αποτελεσματικοί.

Στην περίπτωση της δημόσιας ασφάλειας...
Δεν με αφορά πόσες περιπολίες θα οριστούν. Αυτό άλλος πληρώνεται από το δημόσιο χρήμα για να το αποφασίσει και κρίνεται γι' αυτό. Με ενδιαφέρει όμως πως θα συμπεριφέρονται αυτές οι περιπολίες.
Δεν με αφορά τι είδους ποινικές διώξεις θα ασκηθούν και σε ποιούς. Αυτό είναι θέμα του νομοθέτη που διάλεξα να με εκπροσωπήσει αλλά κυρίως αυτών των οργάνων που εφαρμόζουν τις διατάξεις (αστυνομική και δικαστική εξουσία). Με ενδιαφέρει όμως το να έχω το δικαίωμα να ζω στην πόλη μου χωρίς να φοβάμαι.
Δεν με αφοράποιος θα οριστεί διοικητής της αστυνομίας, Με ενδιαφέρει όμως να σέβεται τα δημοκρατικά μου δικαιώματα αλλά και να επιβάλλει τον σεβασμό στους κανόνες της δημοκρατίας σε κάποιους αμετανόητους.
Μου είναι αδύνατον να αποδεχτώ πως αποτελεί στοιχείο προστασίας της ελεύθερης έκφρασης το να οργανώνονται μέσα σε αίθουσες πανεπιστημιακών κτιρίων επιχειρησιακά κέντρα έκνομων πράξεων. Και αυτή η ανοχή από το Πανεπιστήμιο δρα προβοκατόρικα στην προοπτική κατάργησης του ασύλου ιδεών.

Και τέλος απορίπτω, όπως και όλοι θα έπρεπε, την λογική της κουκούλας. Κουκούλα φορούσαν στον μεσαίωνα οι δήμιοι εκτελεστές. Κουκούλα φορούσαν στην κατοχή οι δοσίλογοι προδότες. Και το έκαναν γιατί ήξεραν πως δημιουργούν εχθρούς και κάποιοι κάποτε θα τους ζητούσαν να λογοδοτήσουν για την συμπεριφορά τους.

ΟΜΩΣ ΕΜΕΙΣ ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Όσο και αν κάποιοι καλλιεργούν την μιζέρια και την στείρα αντιπαράθεση, έχουμε εδώ και αρκετά χρόνια το δικαίωμα της διαφωνίας, της έκφρασης, του αντίλογου.

Και για μιλήσω λίγο εκ του πονηρού, κάτω από τις κουκούλες χωράνε πολλά. Προβοκάτσιες, λαθρέμποροι που μετά πουλάνε στην Αλβανία κλοπιμαία, και πολλοί άλλοι που όλοι ως πολύ γνωρίζουμε...

Ας κάνουμε για μία φορά μία εξαίρεση και ας συμφωνήσουμε σε κάτι σε αυτή τη χώρα της στείρας πολιτικής αντιπαράθεσης. Ας αποκόψουμε σε κάποιους το δικαίωμα να λειτουργούν σε ζημία της δημοκρατίας χρησιμοποιώντας την δημοκρατία σας δικαιολογία για ανοχή και αδράνεια της πολιτείας.