Σκάνδαλα ή "Ο αναμάρτητος πρώτος το λίθο βαλέτω"...

Είναι και στον πιο αδαή ή περιστασιακά παρακολουθούντα τα πολιτικά μας πράγματα προφανές πως το ΠΑΣΟΚ βλέποντας πως δεν μπορούσε να αναστρέψει υπέρ του το κλίμα μέχρι πριν από ελάχιστους μήνες αποφάσισε να ανοίξει τον φάκελο σκάνδαλα. Είναι βέβαια μία βασική πρακτική με την οποία σε μεγάλο βαθμό χρήστηκε κυβέρνηση η Νέα Δημοκρατία. Επιτυχής φάνηκε, όμως ως πότε θα πολιτευόμαστε μόνο με τον εύκολο τρόπο της ύβρης;

Βέβαια μεταξύ των δύο υπήρχε μία ουσιώδης διαφορά που είναι πλήρως ορατή σε καθέναν από μας:

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πλαισίωσε το σύνολο του κρατικού μηχανισμού με στελέχη που με μόνο τους εχέγγυο την κομματική τους ταυτότητα έλυναν και έδεναν, εκβίαζαν, μετέθεταν. Αυτό δεν είναι κινδυνολογία, είναι μία πραγματικότητα. Οι αναφορές σε παρόμοιες καταστάσεις από τα έργα και τις ημέρες της ΕΡΕ είναι εκ του πονηρού γιατί εκείνη η απαράδεκτη συμπεριφορά απέναντι στους πολίτες έγινε από άλλα πρόσωπα που οι περισσότεροι δεν ζουν πια ή δεν είναι ενεργοι πολιτικά. Πρέπει να είναι κάποιος πολύ φανατισμένος για να πιστεύει ότι ο σημερινός πρωθυπουργός έχει καμία σχέση με νοοτροπίες ΕΡΕ. Όμως το ΠΑΣΟΚ είναι σχεδόν το ίδιο. Μπορώ να αναφέρω τουλάχιστον 20 στελέχη πρώτης γραμμής και σχεδόν το σύνολο των νομαρχιακών επιτροπών του ΠΑΣΟΚ που είναι ακριβώς οι ίδιοι με εκείνους που χειρίστηκαν σαν λάφυρο την κρατική μηχανή.

Μιλώντας για σκάνδαλα είναι επίσης προφανές πως η ΝΔ έχει θρέψει κάποιους πολιτικούς, στελέχη και "κουμπάρους" που αξιοποίησαν την θέση τους για να βγάλουν χρήματα. Αυτό όμως που δεν έχουμε από πουθενά ακούσει είναι αυτό που πρόσφατα ακούσαμε για τις υποθέσεις SIEMENS και MAN: ¨Κάθε δουλειά και προμήθεια", "κάθε σύμβαση και επιταγή". Άκουσα πρόσφατα σε συζήτηση ανθρώπους που συμβάλλονταν με το δημόσιο επί ΠΑΣΟΚ να λένε πως για κάθε δουλειά υπήρχε η τιμή "εισόδου" σε κάθε όροφο υπουργείου ή υπηρεσίας. Μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι αυτό ισχύει ακριβώς και σήμερα;

Οι δημόσιες υπηρεσίες της παραμεθορίου ήταν γεμάτες από "δεξιούς" από την άλλη άκρη της Ελλάδας. Μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι αυτό ισχύει ακριβώς και σήμερα;

Λοιπόν για να μην μπερδεύουμε εντελώς ανόμοια πράγματα, και θεωρώ πως απευθύνομαι σε νοήμονες που η επαφή τους με την πραγματικότητα δεν περιορίζεται στις βραδινές ειδήσεις. Απέχουμε πραγματικά πολύ από το να ισχυριστούμε ότι η κυβέρνηση επανίδρυσε το κράτος. Υπάρχουν τεράστιες παθογένιες, διστακτικότητες, ακόμα και ανικανότητες και τις βιώνουμε όλοι καθημερινά. Αυτοί που το 2004 αλλά και το 2007 άφησαν το ΠΑΣΟΚ και ψήφισαν ΝΔ περίμεναν πολύ περισσότερα. Η Ελλάδα είναι ένας βαριά ασθενής και ομολογουμένως αυτά που έγιναν ήταν ασπιρίνες.

Την στιγμή όμως που στο ίδιο ΠΑΣΟΚ μπορεί να υπάρχουν ο Γιώργος Παπανδρέου, η Άννα Διαμαντοπούλου, ο Ανδρέας Λοβέρδος που θα μπορούσαν να είναι φορείς του καινούργιου, υπάρχουν και πολλοί ιδίως στις κομματικές οργανώσεις που περιμένουν την στιγμή όπου θα ξαναδιαφεντεύουν την χώρα στο δικό τους χώρο ευθύνης. Και δεν βλέπουμε καμία διάθεση να ξηλωθούν, να παραμεριστούν. Κάνω λάθος;

Μπορεί να κάνω λάθος. Μακάρι να κάνω λάθος. Πραγματικά, αν είναι να γίνει ο Γιώργος Παπανδρέου πρωθυπουργός μια μέρα, εύχομαι να κάνω λάθος. Όμως έχω τεράστιες αμφιβολίες. Και όλοι αυτοί οι πολίτες που υποχεούνται καθημερινά να συναλλάσονται με το δημόσιο θυμούνται και αναρωτιούνται τι μπορεί να άλλαξε εκεί κατά Χαριλάου Τρικούπη μεριά. Και όποτε ακούω συνθήματα για την "παλιά δεξιά", μία πολιτική συζήτηση που δεν αναφέρεται σε προτάσεις αλλά αναφέρεται μόνο σε σκάνδαλα, αμφιβάλω ακόμα περισσότερο.

Τέλοσπάντων καταλάβετε κάποτε φίλοι του ΠΑΣΟΚ. Θα περάσουν πολλά χρόνια πριν ο λαός σας θεωρεί φορείς ηθικής της πολιτικής. Προτείνετε, αγκαλιάστε τον λαό χωρίς τσιτάτα και ύβρεις.

Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά. Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει ΠΑΣΟΚ. Και εσείς φροντίζετε καθημερινά να του το θυμίζετε