15 Νοε 2009

Μία από τα ίδια...

Η εκλογή αρχηγού στην ΝΔ εξελίσεται, όπως κατά τη γνώμη μου και η εκλογή αρχηγού στο ΠΑΣΟΚ πριν από 2 χρόνια, σε μία απογοήτευση. Αποδεικνύει ξεκάθαρα πως τα κόμματα στην Ελλάδα δεν είναι μηχανισμοί που εκπορεύονται από το στελεχιακό τους δυναμικό αλλά μηχανισμοί ελεγχόμενοι από συγκεκριμένα στελέχη, πολιτικά και συνδικαλιστικά, που βασικά τους ενδιαφέρει η δική τους θέση στο πολιτικό σκηνικό με βάση προσωπικές στρατηγικές.
Από τον βασικό ορισμό της έννοιας της πολιτικής ενεργοποίησης ενός ανθρώπου (κάποτε ο Κώστας Καραμανλής είπε πως θα βρίσκομαι στην πολιτική για όσο καιρό κρίνω πως έχω κάτι να προσφέρω και ο τόπος με χρειάζεται - και έφυγε παλικαρίσια όταν αυτό άλλαξε) φτάσαμε σε ένα συνοθύλευμα προσωπικών στρατηγικών. Αν η στρατηγική του Χ ταυτίζεται στην παρούσα φάση με την στρατηγική του Υ συγκροτούν ομάδα. Όταν αυτό αλλάξει βρίσκονται απέναντι.
Οι σκέψεις αυτές δεν εμπεριέχουν συμπάθιες και αντιπάθειες αλλά προφανώς εκπορεύονται από τα πρόσωπα.
Ο Αντώνης Σαμαράς πριν από 16 χρόνια παρέβη βίαια την βασική αρχή της συλλογικότητας στο κόμμα του. Ήταν απόλυτα θεμιτό να διαφωνεί με πολιτικές και να αποστασιοποιείται αλλά ανήθικο να δημιουργεί κόμμα με κοινοβουλευτική ομάδα αποτελούμενη από βουλευτές που εκλέχτηκαν με την σημαία άλλου κόμματος. Σήμερα ετοιμάζεται να κάτσει στην καρέκλα του αρχηγού σε αυτό το κόμμα στρέφοντας με σαφήνεια το κόμμα προς τα δεξιά και αποκλείοντας στην ουσιά την προοπτική εξουσίας.
Λίγους ενδιαφέρει αυτή η προοπτική εξουσίας. Αυτό που ενδιαφέρει όμως είναι η κυοφορούμενη υπερβολική σιγουριά του κυβερνώντος κόμματος που δεν πιέζει προς αποτελεσματικές πολιτικές. Να το δείτε, σε λίγο το ΠΑΣΟΚ θα χαλαρώσει (και πάλι μακάρι να διαψευστώ) και θα γίνει το γνωστό παλιό κακό ΠΑΣΟΚ. Και δυστυχώς δεν θα έχουμε εναλλακτική λύση.
Θα μου πείτε τι θα πει "εναλλακτική λύση" αφού το ΠΑΣΟΚ στην πράξη εφαρμόζει ακριβώς αυτά που εξήγγειλε ο Κώστας Καραμανλής πριν τις εκλογές αφού παρά το "λεφτά υπάρχουν" φαίνεται πως δεν τα βρήκε. Η πρώτη διάψευση ήρθε.
Και το αποτέλεσμα βέβαια καταλαβαίνετε ποιο είναι: Η πολιτική ζωή του τόπου θα ελέγχεται και πάλι από ένα κρατικοδίαιτο ΠΑΣΟΚ που εξασφαλίζει την λαϊκή σιωπή μέσα από έλεγχο του συνδικαλιστικού κινηματος και ένα τυπικό δεξιό κόμμα. Δηλαδή τα ίδια όπως το 1981, το 1984, το 1993, το 2000. Και η Ελλάδα βουλιάζει σταθερά...

Θα μου πείτε αμπελοφιλοσοφίες... συμπεράσματα... αγωνίες... ΚΑΙ;

Έλα ντε. Τουλάχιστον ας συνειδητοποιούμε την πραγματικότητα, κάτι που προσεκτικά εμποδίζουν τα ΜΜΕ... Και δεν μπορεί κάτι θα γίνει...

Δεν υπάρχουν σχόλια: