Περιμένατε σοβαρά ζεστό χρήμα;

Η αξιολόγηση της διεθνούς πολιτικής είναι μερικές φορές απλά θέμα ψύχραιμης και λογικής θεώρησης των πραγμάτων και η έκπληξη που εκφράζουν κάποιοι όταν τηρείται η κοινή λογική είτε δείχνει ανικανότητα θεώρησης των πραγμάτων είτε σκοπιμότητες.

Πολιτικοί, δημοσιογράφοι και αναλυτές προεξοφλούσαν χθες ότι οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι μας θα ανοίξουν το θησαυροφυλάκιο τους και θα στείλουν ζεστό χρήμα για να λυθεί το δημοσιονομικό μας πρόβλημα. Θα μεταφέρω κάποιες πολύ απλές σκέψεις που εξηγούν γιατί δεν έπρεπε, γιατί δεν ήταν δυνατόν και γιατί τελικά δεν δόθηκε αυτή η χρηματοδότηση.

Η χρηματοδότηση της Ελλάδας με ζεστό χρήμα θα σήμαινε την αποστολή επιτηρητών, όχι με την έννοια συμβουλων αλλά "χωροφυλάκων" όπως τους λέγαμε κάποτε. Και αυτό γιατί η Ελλάδα για δεκαετίες ξοδεύει ευρωπαϊκό χρήμα χωρίς να τηρεί τους όρους χρηματοδότησης. Αυτό δεν το επιθυμεί ούτε η κυβέρνηση αφού είναι εξαιρετικά ταπεινωτικό να δίνουμε λόγο για το πως ασκούμε πολιτική, ούτε οι ίδιοι οι ευρωπαίοι γιατί έχουν και άλλα πράγματα να κάνουν από το να ασχολούνται με κακομαθημένους λαούς απλά και μόνο επειδή έκαναν το λάθος να μας βάλουν στο ίδιο νόμισμα.

Επίσης η χρηματοδότηση έρχεται από το Ταμείο Συνοχής, δηλαδή στόχο είχε πάντα την σύγκλιση της ελληνικής οικονομίας με τις προηγμένες ευρωπαϊκές. Αυτό σημαίνει, ως τελικό στόχο, ίδιες δομές, ίδια λειτουργία του κράτους, ίδιος σεβασμός του δημόσιου χρήματος και εν τέλει ίδιο κόστος για την παραγωγή κάθε υπηρεσίας. Για να το πω απλά αν οι Γερμανοί παραγωγοί πωλούν το βαμβάκι 4 ευρώ/κιλό πρέπει κάποια στιγμή να το πουλάει και ο Έλληνας με την ίδια τιμή και να είναι το ίδιο ευχαριστημένος. Αυτό γίνεται όταν η παραγωγή είναι το ίδιο σύγχρονη. Μας δίνουν εκατομμύρια ευρώ για επιδοτήσεις με στόχο την σύγκλιση των παραγωγικών δομών. Και εμείς τι κάνουμε; Δεν κάνουμε καμία ουσιαστική επένδυση, ζούμε με τις επιδοτήσεις και όταν η Ένωση ζητάει να συγκλίνουν οι τιμές κλείνουμε τους δρόμους. Άρα οι επιδοτήσεις αποτέλεσαν την μεγαλύτερη τροχοπέδη στον εξυγχρονισμό της παραγωγής. Πιστεύετε πως δεν το γνωρίζουν αυτό οι Ευρωπαίοι; Και πιστεύετε πως θα μας δώσουν και άλλα χρήματα για να χαλαρώσουμε και πάλι;
Ας μου πει κάποιος: Αν δίνεις ένα βοήθημα σε έναν γείτωνα που του κάηκε το σπίτι για να ορθοποδήσει πόσο καιρό θα του το δίνεις εάν τον βλέπεις να βολεύεται και να ζει με το βοήθημα σου χωρίς καμία προσπάθεια να χτίσει το σπίτι;

Η Ελλάδα δεν είναι απλά ο πιο αδύνατος κρίκος του ευρώ. Είναι ο πιο κακομαθημένος εταίρος της κοινότητας όπου η κακή δημοσιονομική κατάσταση δεν οφείλεται στις εξασθενημένες αγορές για τα προϊόντα και την δυσκολία χρηματοδότησης από το διεθνές τραπεζικό σύστημα. Οφείλεται στις όλο και μεγαλύτερες τρύπες που έχει το βαρέλι λόγω της δημόσιας σπατάλης και διαφθοράς και της μεγάλης υστέρησης εσόδων του κράτους. Βλέποντας το γεγονός ότι η κυβέρνηση, υπό την πίεση του πολιτικού κόστους καθυστέρησε 4 μήνες να προσδιορίσει μέτρα θεωρούν ότι αν ξεσφίξει η μέγγενη στην λαιμό μας θα χαλαρώσουμε με διάφορους τρόπους γιατί καμία κυβέρνηση δεν είναι τόσο σαδιστική ώστε να θέλει να δυσαρεστεί τους ψηφοφόρους της. Και βέβαια αύριο θα πρέπει να δώσουν χρήματα στην Ιταλία, την Ισπανία κ.α. που άλλωστε είναι πιο συνεπείς και ειλικρινείς από εμάς.

Η Γερμανία, για παράδειγμα, ενώ ήταν μία ήδη ισχυρή οικονομία αποφάσισε να μπει σε μία Ένωση προφανώς μετρώντας προσδοκόμενηα οφέλη. Εν κατακλείδει, ο Εύρωπαίος δεν είναι τόσο κουτόφραγκος όσο νομίζουν μερικοί, έχει προ πολλού ξεπληρώσει την ... υποχρέωση επειδή εδώ γεννήθηκε η δημοκρατία και, πιστέψτε το, δεν έχει πρωταρχικό του στόχο να μας εκδικηθεί επειδή είμαστε ωραίοι και μάγκες. Απλά βαρέθηκε να πληρώνει και εμείς να τον δουλεύουμε. Και κάποια στιγμή πρέπει και αυτός να σταματήσει να πληρώνει.

Και για να κλείσουμε και την καραμέλα που πιπιλάνε κάποιοι, όχι αφελώς. Δεν δίνει το γερμανικό κράτος εκατομμύρια ευρώ στο κοινοτικό ταμείο μόνο και μόνο για να πουλήσει 20 αεροπλάνα και να πάρει κάποια από τα λεφτά πίσω. Γιατί τον κοινοτικό προϋπολογισμό τον χρηματοδοτούν όλοι οι φορολογούμενοι, ενώ τα όπλα τα πουλάνε 5 επιχειρήσεις. Τους θεωρείτε αλήθεια τόσο ηλίθιους;