Ο κομματικός φανατισμός ίσως είναι η αιτία...

Το άρθρο μου περί του καραβιού που βουλιάζει δημοσίευσε ευγενικά το kafeneio-gr και δέχτηκε 2 βασικά σχόλια. Ένας οπαδός του ΠΑΣΟΚ αγνόησε όλες τις κριτικές αναφορές και επικεντρώθηκε στην -"ιερόσυλη" κατά την κρίση του φαντάζομαι- αναφορά μου στο σκάνδαλο Κοσκωτά και τον Ανδρέα Παπανδρέου.

Δεν με πείραξαν καθόλου τα σχόλια. Είναι απλά έκφραση ενός κομματικά εμπαθούς ατόμου και τέτοιους δυστυχώς έχουμε πολλούς σε αυτή τη χώρα. Στην ουσία, κατά τη γνώμη μου, αυτοί αποτελούν μία από τις βασικές αιτίες του προβλήματος αυτής της χώρας. Γιατί είναι αρκετοί, φωνακλάδες, και κάθε κόμμα εξουσίας θεωρεί ότι τους έχει ανάγκη για να βγεί. Πρώτο λοιπόν θέμα μας είναι να πιστέψουν οι πολιτικοί ότι μπορούν να απαλλαγούν από αυτούς. Ή να γίνουμε εμείς οι υπόλοιποι πιο φωνακλάδες...

Και να απαλλαγούμε από τις αγκυλώσεις που και εγώ τις βλέπω ενίοτε στον εαυτό μου...

Ακούστε την κ. Αννα Διαμαντοπούλου στο www.nylon.gr του κ. Δρανδακη, ενός ατόμου που δείχνει τον δρόμο στο τι θα έπρεπε να είναι το κοινωνικόπολιτικό bloging στην Ελλάδα.

Ενδιαφέρουσες οι απόψεις της. Δυστυχώς κάποια καθαρά μυαλά από διάφορους χώρους όταν αποκτούν κυβερνητικά πόστα περιστοιχίζονται από κομματικά στελέχη που καταστρέφουν ότι καλό πάει να γίνει. Το ομολόγησε εν μέρει η κ. Διαμαντοπούλου.

Ο Κώστας Καραμανλής είχε μιλήσει για επανίδρυση του κράτους. Και πιστεύω ότι ήθελε να το πετύχει. Το σύνθημα έπιασε γιατί αυτό ακριβώς χρειαζόμαστε. Απέτυχε. Ίσως, αν θέλουμε να το αντιμετωπίσουμε με ελπίδα, να μην ήταν ώριμες ακόμα οι συνθήκες. Μακάρι να ήταν θέμα ανικανότητας της ΝΔ γιατί τότε το θέμα μπορεί να είναι απλό. Είναι όμως εκέι το ζήτημα?

Κάποιοι ανώνυμοι διαδικτυακοί υβριστές μας δείχνουν το παρελθόν. Κάποιοι bloggers όπως ο κ. Δρανδάκης και πολύ ταπεινότεροι όπως εγώ ίσως μπορούν να συμβάλλουν σε πολιτική ωρίμασνη.