Διακρίνω να άνοιξε δειλά-δειλά σε κάποια blogs μία συζήτηση μεταξύ γονιών για το θέμα του πως θα διαχειριστούμε την αγωνία τους από την στιγμή που, λιγότερο ή περισσότερο, έχουμε τις δικές μας εμμονές. Αν θέλουμε να δούμε μία άσπρη μέρα σε αυτή τη χώρα θα πρέπει να τα βοηθήσουμε να βλέπουν την πραγματικότητα χωρίς γυαλιά όπως κάνουμε οι περισσότεροι.
Το μόνο για το οποίο είμαι σίγουρος είναι ότι πρέπει να διδάξουμε, ή να τους βοηθήσουμε να ανακαλύψουν τι εστί ήθος και δημοκρατία. Όμως οι έννοιες αυτές έχουν υποστεί απίστευτες φθορές από τους γονείς μας και εμάς και τώρα τείνουν να συνδεθούν με την συντήρηση.
Ήθος δεν είναι σίγουρα ούτε ο άκρατος συμβιβασμός, ούτε το σκύψιμο, ούτε η αποδοχή ότι τίποτα δεν μπορούμε να διορθώσουμε ούτε όμως και η τυφλή καταστροφή ενός μαγαζιού πόσο μάλλον μίας Βιβλιοθήκης. Ένας ηλικιωμένος γνωστός μου όταν εγώ ήμουν στα 15 μου είπε κάποτε όταν πήγα να εκφράσω μία άποψη: "Εσύ άκου-βλέπε-σιώπα". Είχα χαρακτηρίσει την άποψη σκοταδιστική. Πέρασαν αυτές οι εποχές, όμως και εγώ σε προσφατο άρθρο μου έγραψα ότι αν δεν έχουν βγάλει δικά τους χρήματα δεν δικαιούνται κάποια πράγματα. Όμως άραγε το να αισθάνεται μίσος προς την κοινωνία, την δική του κοινωνία, δεν είναι να μας προβληματίσει;
Δημοκρατία δεν είναι η εν λευκώ εξουσιοδότηση χειρισμού του μέλλοντος μας σε άτομα που απλά έχουν το προνόμιο να είναι αναγνωρίσιμοι. Αλλά κι εμείς τους αναγνωρίσιμους δεν σταυρώνουμε στα ψηφοδέλτια του κόμματος που ψηφίζουμε;
Κι όμως, δεν είναι ολες οι απόψεις των γονιών μας λανθασμένες. Τα παιδιά μας είναι σαν τα νέα δεντράκια. Φρέσκα αλλά με λεπτό μίσχο. Είναι λάθος να τα σκεπάσουμε με την σκιά μας αλλά δεν είναι και λάθος να τα αφήνουμε έρμαια της παραπληροφόρισης;
Ένας φωτισμένος Πανεπιστημιακός δάσκαλος στο Πολυτεχνείο μας είχε πεί: "Δεν μπορώ να σας δώσω όλη τη γνώση, άλλωστε η εξέλιξη θα με προσπεράσει σύντομα. Αν όμως σας βοηθήσω να μάθετε να σκέφτεστε, να ψάχνετε πέτυχα. Αν σας βοηθήσω κιόλας να κρίνετε σωστά τότε σφράγισα τη ζωή σας."
Ο Μίκης Θεοδωράκης έγραψε ένα ξεχωριστό άρθρο που αναδημοσίευσαν κάποια blogs από το http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=2966 και με βοήθησε και μένα να ξεκαθαρίσω κάποιες έννοιες. Και κάποιοι απίστευτοι τύποι απλά θυμήθηκαν ότι ο Μίκης έγινε συμβολιζοντας την εθνική συμφιλίωση Υπουργός Πολιτισμού της κυβέρνησης της ΝΔ.
Παιδιά, προσέξτε μόνο μην βρίζοντας δαγκώσετε κατά λάθος την γλώσσα σας γιατί θα δηλητηριαστείτε...
Η Αστυνομία διέλυσε την κατάληψη στη Νομική – 27 προσαγωγές, δεκάδες
αλλοδαποί μέσα στο κτίριο
-
Το κτίριο της Νομικής τελούσε υπό κατάληψη από το βράδυ της Δευτέρας «σε
ένδειξη αλληλεγγύης προς τον παλαιστινιακό λαό», κοπιάροντας δηλ.
αντίστοιχες δι...
Πριν από 22 δευτερόλεπτα
1 σχόλιο:
Οι ‘Άλλοι’
Διαβάζοντας στο press-gr το άρθρο του κυρίου Νίκου Προμπονά ‘Εορταστικές σκέψεις...’ εντελώς ανέλπιστα και απότομα ξεκαθάρισε μέσα στο μυαλό μου το τι συμβαίνει τις τελευταίες δύο - τρεις εβδομάδες στην χώρα μου.
Όλες αυτές τις ημέρες παρακολούθησα από κοντά την επικαιρότητα και διάβασα διάφορα άρθρα και απόψεις. Διάβασα πολύ! Παρ’ όλες όμως τις προσπάθειές μου δεν κατάφερα να βρω μια ολοκληρωμένη θέση, ένα συμπαγές επιχείρημα που να έχει αρθρωθεί από τους ‘καθ’ ύλην’ αρμόδιους δηλαδή την πνευματική ηγεσία του τόπου, τους διανοούμενους, τους ανθρώπους της τέχνης.
Κυκλοφόρησαν διάφορα γραπτά και συνεντεύξεις όπως το πρώτο (και ύστερα το δεύτερο) κείμενο του Μίκη Θεοδωράκη, η συνέντευξη του καθηγητή Γιανναρά και το ‘συλλογικό’ κείμενο του κυρίου Δοξιάδη.
Εξαίρεση μερικές λακωνικές τοποθετήσεις πανεπιστημιακών δασκάλων.
Οι θέσεις των κομμάτων αφού ξεκίνησε μία ευγενής άμιλλα τοποθετήσεων – με το ένα μάτι στους ψήφους – κατέληξε σε παρεμφερείς ή ακόμα και ταυτόσημες θέσεις με ελάχιστες διαφορές, ομοειδείς θέσεις που διατρέχουν ολόκληρο το υπάρχον ‘πολιτικό’ φάσμα.
Το κείμενο όμως του κυρίου Προμπονά έδρασε μέσα μου ως καταλύτης. Αντιλήφθηκα επί τέλους ότι υπάρχουν δύο Ελλάδες που συνυπάρχουν στον ίδιο τόπο.
Η μία Ελλάδα είμαστε εμείς οι νομοταγείς και σοβαροί πολίτες. Εμείς που τελειώσαμε το Πανεπιστήμιό μας ολοκληρώσαμε τα μεταπτυχιακά μας, οπότε αμέσως μετά αρχίσαμε να δουλεύουμε πολύ σκληρά, τόσο σκληρά που ξεχάσαμε ότι μία Πέμπτη βράδυ ήμασταν μέσα στο Πολυτεχνείο. Επίσης είναι πλέον αδύνατον να θυμηθούμε τι ακριβώς γυρεύαμε εκεί!
Η άλλη Ελλάδα είναι ‘οι Άλλοι’. Αυτοί οι Άλλοι είναι ενοχλητικοί. Ήταν πάντα ενοχλητικοί. Στην αρχή δεν μας άφηναν να κοιμηθούμε διότι ήθελαν το γάλα τους ή απλά να παίξουν. Μετά άρχισαν τις ερωτήσεις οι οποίες όλο και δυσκόλευαν και στο τέλος η κατάσταση έγινε ανυπόφορη! Αυτοί οι ‘Άλλοι’ άρχισαν να μην ανέχονται την υποβάθμιση των αξιών, την καταστροφή του εκπαιδευτικού συστήματος, την διάλυση της οικονομίας, τις επεκτεινόμενες νοοτροπίες καταστολής, τον υπερ-συντηρητισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης ... Όπως καταλαβαίνετε το πράγμα δεν πήγαινε άλλο. Το ποτήρι ξεχείλισε!
Πρέπει επειγόντως να προστατευτούμε από αυτούς τους ‘άλλους’. Ξέχασα να σας πω ότι οι ‘Άλλοι’ μυρίζουν και ‘αριστερίλα’ ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων ... απροσδιόριστο ..., καμιά φορά σπάνε και βιτρίνες και άκουσον-άκουσον καθυστερούν την έναρξη θεατρικών παραστάσεων!
Σίγουρα θα πρέπει να ληφθούν μέτρα, στο κάτω-κάτω και αν τέσσερις ή πέντε ‘Άλλοι’ πέσουν νεκροί, δεν χάλασε ο κόσμος – εδώ κάτι λέγεται σχετικά με ομελέτα και σπασμένα αυγά αλλά μου διαφεύγει ...
Έτσι είναι, αυτό πρέπει να γίνει, στο μεταξύ προσπαθώ από το πρωϊ να υπολογίσω την παρακάτω εξίσωση: Αν (λέμε ΑΝ) ένας ανεπάγγελτος κομματάνθρωπος χωρίς προσόντα και ευαισθησία, χωρίς όραμα και αρχές καταλήξει να γίνει υπουργός, τότε αυτό το τελείως φανταστικό και υποθετικό σενάριο – ως καταστροφή – με πόσες σπασμένες βιτρίνες ισοδυναμεί; Η πάλι το κατεστραμμένο σύστημα υγείας σε πόσους καμένους κάδους απορριμμάτων αντιστοιχεί; (ως φαινόμενο καταστροφικής βίας πάντοτε)…
Νάστε καλά κύριε Προμπονά με κάνατε και ησύχασα ...
Σταματάω εδώ, κουράστηκα. Σίγουρα κούρασα και εσάς, επιστρέφω στο σπίτι μου. Ευτυχώς οι δικοί μου ‘Άλλοι’ είναι 21 και 24 ετών έχουν σταματήσει τις ερωτήσεις γιατί άρχισαν να βρίσκουν απαντήσεις. Oπότε με ενοχλούν όλο και λιγότερο...
Καληνύχτα σας.
blog: www.grsail.blogspot.com
Δημοσίευση σχολίου