Τρεις λαλούν και δυο χορεύουν...

Όσο απομακρυνόμαστε από την 4η Οκτωβρίου 2009, οπότε εκλέχθηκε η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, τόσο προφανώς θα μειώνεται η δυνατότητα του κ. Παπανδρέου να χρεώνει την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας στην προηγούμενη κυβέρνηση.

Αν δεχτούμε - και σε μεγάλο βαθμό ισχύει - ότι η προηγούμενη κυβέρνηση απέτυχε να ελέγξει τα οικονομικά της χώρας και τους τελευταίους μήνες περίπου σταμάτησε να κυβερνά, θα έπρεπε να είναι επιτακτική προτεραιότητα να κινηθεί η νέα κυβέρνηση με ταχύτατους ρυθμούς ώστε να προχωρήσουν τα σχέδια αναδιάρθρωσης της οργάνωσης της χώρας.

Δεν μπορώ πάντως να μην παρατηρήσω πως 100 μέρες μετά την εκλογή της νέας κυβέρνησης έχουν ψηφιστεί 2 νομοσχέδια και - αν δεν κάνω λάθος - δεν έχει στελεχωθεί πλήρως σχεδόν κανένα υπουργείο της κυβέρνησης όσον αφορά τους Γενικούς Γραμματείς που κατά τεκμήριο είναι αυτοί που επιτηρούν την εξειδίκευση των κυβερνητικών προτωβουλιών.

Η κακή αξιολόγηση της αποδοτικότητας της άσκησης οικονομικής πολιτικής προφανώς δεν αφορά μόνο το τι οικονομία παρέδωσε ο κ. Καραμανλής αλλά και το πόσο πείθει η νέα κυβέρνηση ότι μπορεί να αλλάξει την κατάσταση. Πείθει;

Ίσως να μην καταφέρνω να είμαι απόλυτα αντικειμενικός κριτής (όσο και αν ειλικρινά το προσπαθώ) αλλά προσλαμβάνω μία εικόνα πολυφωνίας μεταξύ των υπουργών, καθυστέρησης στην εξειδίκευση μέτρων και την επανάληψη παθογενιών του παρελθόντος που όλοι κατηγορούσαμε (π.χ. διαρροές μέτρων για να δούμε τις αντιδράσεις, κοκ.). Και το θέμα μας προφανώς δεν είναι το κουτσομπολιό του πράγματος (αυτό είναι αντικείμενο πρωινάδικων και σχετικών περιοδικών χαμηλού επιπέδου) όσο το αν τα λαμβανόμενα μέτρα είναι αποτέλεσμα ενός ολοκληρωμένου σχεδιασμού (που απαιτείται την περίοδο που περνάμε) ή ατάκτως ειρημμένα μέτρα που η επιτυχία τους είναι προφανώς εξαιρετικά αμφίβολη.

Δυστυχώς για μία ακόμα φορά παρατηρούμε στην χώρα μας προβλήματα σεβασμού της ιεραρχίας (στην κυβέρνηση - ο πρωθυπουργός δίνει οδηγίες στον υπουργό, ο υπουργός στον υφυπουργό κοκ και δεν κινούμαστε βάσει του πόσο δυνατή φωνή έχει το κάθε στέλεχος) και της ιεράρχισης αναγκών και λύσεων.