Η χθεσινή απόφαση του Eurogroup χαράζει την έναρξη μιας προσπάθειας για να ελεγχθεί το τεράστιο δημόσιο χρέος που σωρεύτηκε από όλες τις κυβερνήσεις που εμείς εκλέξαμε μετά το 1981. Τις κυβερνήσεις που δεκαετίες διαλέγαμε για να μας διορίζουν και να ρυθμίζουν το ευνοϊκό
περιβάλλον για μπάχαλο και φοροδιαφυγή, για επιδοτήσεις που δεν πήγαιναν σε ανάπτυξη, για ποικίλες αυθαιρεσίες που χαιρόμασταν που έμεναν ατιμώρητες. Και ήμασταν τόσο απίστευτοι που στο όνομα όλης αυτής της χαλαρής διοίκησης συνεχίζαμε να ψηφίζουμε και να ανεχόμαστε αυτούς που έκλεβαν ασύστολα το δημόσιο χρήμα με την λογική ότι κλέβουν από κάποιο
αόρατο ταμείο που νομίζαμε ότι δεν μας αφορά προσωπικά.
Το παρόν πολιτικό σύστημα λίγο πριν, με βεβαιότητα, δώσει την θέση του σε κάτι που έρχεται, έκανε ένα τελευταίο δώρο με την ελπίδα να ανακτήσει ελάχιστη υστεροφημία. Έσβησε από τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας ένα χρέος που θα χρειαζόμασταν δεκαετίες να το ελέγξουμε, αν ποτέ το πετυχαίναμε αυτό.
Αναρωτηθήκατε πως μαζεύτηκε τόσο χρέος; Κάποιοι λένε με υπερτιμημένες αμυντικές δαπάνες που περιείχαν τεράστιες μίζες. Ναι και με αυτά. Όμως τα περισσότερα δάνεια ακολουθούσαν ένα πισωγύρισμα:
Διορίζαμε 100,000 δημοσίους υπαλλήλους με κομματικά κριτήρια. Από που θα χρηματοδοτήσουμε το κόστος τους; Από νέο δάνειο.
Διαπιστώναμε πρόβλημα στο ασφαλιστικό σύστημα και πρωθούσαμε αλλαγές (Γιανίτσης, Πετραλιά κ.α.). Ο κομματικός στρατοός ξεσηκώνονταν, η μεταρύθμιση πήγαινε περίπατο. Από που θα χρηματοδοτήσουμε την τρύπα; Από νέο δάνειο.
Αφήναμε σε περίοδο περάστιας ανάπτυξης τους επαγγελματίες να μην πληρώνουν φόρους με αποτέλεσμα τεράστιο υστέρημα εσόδων. Από που θα χρηματοδοτήσουμε την τρύπα; Από νέο δάνειο.
Αποφασίσαμε το 1997 να οργανώσουμε Ολυμπιακούς Αγώνες με ειλικρινή προοπτική την προώθηση της εξωστρέφειας της χώρας. Αρχίσαμε την προετοιμασία μόλις το 2001 και έγινε πάρτυ απ' ευθείας αναθέσεων ενώ βέβαια δεν προλαβαίναμε να συντάξουμε σχέδια μεταολυμπιακής χρήσης εγκαταστάσεων και στρατηγικό σχέδιο μεταολυμπιακής τουριστικής
εκμετέλευσης του γεγονότος. Το κόστος των αγώνων εκτινάχτηκε. Από που θα χρηματοδοτήσουμε την τρυπα; Από νέο δάνειο.
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση μοίραζε εκατομμύρια για δαπάνες από το πανηγύρι της Άνω Πλατανιάς μέχρι γεφύρια που κόστιζαν εκατομμύρια από τα οποία ελάχιστα πήγαιναν πραγματικά στον σκοπό τους. Από που θα χρηματοδοτήσουμε την τρύπα; Από νέο δάνειο.
Και τώρα ακόμα χιλιάδες έλληνες λένε τα ίδια:
Γιατί να αυξηθεί ο έλεγχος; Αφήστε μας να διαχειριστούμε μόνοι μας το νέο πακέτο. Πάλι με πάρτυ φυσικά...
Γιατί να γίνουν αποκρατικοποιήσεις; Αφήστε μας να διαχειριστούμε μόνοι μας τις ΔΕΚΟ. Πάλι με πάρτυ φυσικά...
Γιατί να απολυθούν κάποιοι από τους 600।000 Έλληνες που διορίστηκαν εκτός ΑΣΕΠ ή με διαδικασίες τύποις ΑΣΕΠ με αποφάσεις συμβούλων υπουργών ως μόνιμοι, αορίστου ή συμβασιούχοι; Αφήστε μας να διαχειριστούμε μόνοι μας το δημόσιο। Πάλι με πάρτυ φυσικά...
Το μνημόνιο είναι η ευκαιρία αλλαγών. Και μετά οι περισσότεροι από αυτούς που εκλέξαμε τόσα χρόνια πρέπει να πάνε στο σπιτι τους. Και κάποιοι άλλοι να έρθουν να διαχειριστούν το αύριο