Πέρα από το δημοκρατικό αισθητήριο του καθένα, απόψεις για τη μαύρη οθόνη, τους υπαλλήλους που χάνουν την δουλειά τους, που φυσικά είναι σημαντικά, το κρίσιμο θέμα κατά τη γνώμη μου που σίγουρα θα έπρεπε να αφορά το σύνολο του λαού, αλλά από ότι φαίνεται δεν τους αφορά είναι άλλο: Θέλουμε αυτή τη χώρα να νοικοκυρευτεί;
Δεν μιλάμε για τον τρόπο, δεν μιλάμε για τις πολιτικές θέσεις, μιλάμε για το θεμελιώδες ερώτημα: Θέλουμε αυτή τη χώρα να νοικοκυρευτεί; Θέλουμε αυτή τη χώρα να νοικοκυρευτεί; Για όσους η απάντηση είναι όχι, η συνέχεια του άρθρου είναι περιτός κόπος.
Για όσους η απάντηση είναι ναι έρχεται το επόμενο ερώτημα: Με ποιον τρόπο θεωρούμε, πάντα θεμελιωδώς, ότι θα πρέπει να γίνει αυτό; Να υπάρχει πραγματική αξιολόγηση; Να υπάρξει πραγματική ανάλυση των δομών του κράτους χωρίς να μας νοιάζει ποιος δουλεύει εκεί; Για όσους η απάντηση είναι όχι, η συνέχεια του άρθρου είναι περιτός κόπος.
Για όσους η απάντηση είναι ναι έρχεται το επόμενο ερώτημα: Αν η αξιολόγηση φορέων και εργαζομένων οδηγήσει σε συμπεράσματα που σημαίνουν απολύσεις προσωπικού ή και διάλυση φορέων αποδεχόμαστε αυτό το μέτρο ώστε να νοικοκυρευτούν τα οικονομικά του κράτους; Για όσους η απάντηση είναι όχι, η συνέχεια του άρθρου είναι περιτός κόπος.
Για όσους η απάντηση είναι ναι έρχεται το επόμενο ερώτημα: Αποδεχόμαστε ότι κατά περιόδους κομματικές ηγεσίες διόρισαν αφειδώς κόσμο χωρίς προσόντα, χωρίς αξιολόγηση, χωρίς "μελέτη σκοπιμότητας" (εδώ γελάμε...) για τις θέσεις; Θεωρούμε πως αν το κράτος διόρισε κάποιους χωρίς κριτήρια πριν 5 χρόνια θα πρέπει να τους πληρώνει για τα επόμενα 30 χωρίς έλεγχο ενώ είναι περιτοί επειδή λέει "ρύθμισαν την ζωή τους"; Θα πρέπει όλο το δημόσιο να έχει μείωση μισθού κατά 40-60% (που έχει) για να μην φύγουν οι περιτοί;
Δεν έχω πιάσει στο παρόν κείμενο στο στόμα μου ούτε ΝΔ ούτε ΠΑΣΟΚ ούτε ΔΗΜΑΡ ούτε ΣΥΡΙΖΑ σκοπίμως. Γιατί για μένα αλλού είναι το θέμα. Είναι ότι αν η πλειοψηφία των Ελλήνων απαντούσαν απερίφραστα ΝΑΙ σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα η χώρα θα ήταν αλλιώς.
Δεν θα είχε κυβέρνηση που κλείνει κανάλια γιατί θα μπορούσαν οι 6 ως τώρα """αναδιαρθρώσεις""" της ΕΡΤ (και όχι μόνο της ΕΡΤ) να είχαν κάποια αποτελέσματα και όχι να τίθεται θέμα γρεμίσματος του οικοδομήματος. Δεν θα υπήρχε ένας Έλληνας (που υπάρχουν πάρα πολλοί) που να λέει "καλά τους έκαναν" και η κυβέρνηση θα είχε ήδη πέσει
Δεν θα είχε κόμματα που τάζουν ασύστολα διορισμούς και παροχές χωρίς καμία αναφορά στο που θα βρεθούν τα λεφτά και με αυτό τον τρόπο να στέκονται δημοσκοπικά.
Δεν θα είχε 12% σε ένα κόμμα με βασική πολιτική θέση να φύγουν όλοι οι ξένοι (γιατί θα ήταν αλλιώς η αστυνομία και η δικαιοσύνη με την διαχείριση της μετανάστευσης.
ΕΝΑ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΒΗΜΑ είναι να καταλάβουμε όλοι (ΟΚ οι περισσότεροι) που πρέπει να πάει η Ελλάδα: Στο αύριο ή το χθες; Και οι έννοιες αυτές ταυτίζονται με νοοτροπίες και όχι με κόμματα (ειδικά δε τα σημερινά).
Δεν μιλάμε για τον τρόπο, δεν μιλάμε για τις πολιτικές θέσεις, μιλάμε για το θεμελιώδες ερώτημα: Θέλουμε αυτή τη χώρα να νοικοκυρευτεί; Θέλουμε αυτή τη χώρα να νοικοκυρευτεί; Για όσους η απάντηση είναι όχι, η συνέχεια του άρθρου είναι περιτός κόπος.
Για όσους η απάντηση είναι ναι έρχεται το επόμενο ερώτημα: Με ποιον τρόπο θεωρούμε, πάντα θεμελιωδώς, ότι θα πρέπει να γίνει αυτό; Να υπάρχει πραγματική αξιολόγηση; Να υπάρξει πραγματική ανάλυση των δομών του κράτους χωρίς να μας νοιάζει ποιος δουλεύει εκεί; Για όσους η απάντηση είναι όχι, η συνέχεια του άρθρου είναι περιτός κόπος.
Για όσους η απάντηση είναι ναι έρχεται το επόμενο ερώτημα: Αν η αξιολόγηση φορέων και εργαζομένων οδηγήσει σε συμπεράσματα που σημαίνουν απολύσεις προσωπικού ή και διάλυση φορέων αποδεχόμαστε αυτό το μέτρο ώστε να νοικοκυρευτούν τα οικονομικά του κράτους; Για όσους η απάντηση είναι όχι, η συνέχεια του άρθρου είναι περιτός κόπος.
Για όσους η απάντηση είναι ναι έρχεται το επόμενο ερώτημα: Αποδεχόμαστε ότι κατά περιόδους κομματικές ηγεσίες διόρισαν αφειδώς κόσμο χωρίς προσόντα, χωρίς αξιολόγηση, χωρίς "μελέτη σκοπιμότητας" (εδώ γελάμε...) για τις θέσεις; Θεωρούμε πως αν το κράτος διόρισε κάποιους χωρίς κριτήρια πριν 5 χρόνια θα πρέπει να τους πληρώνει για τα επόμενα 30 χωρίς έλεγχο ενώ είναι περιτοί επειδή λέει "ρύθμισαν την ζωή τους"; Θα πρέπει όλο το δημόσιο να έχει μείωση μισθού κατά 40-60% (που έχει) για να μην φύγουν οι περιτοί;
Δεν έχω πιάσει στο παρόν κείμενο στο στόμα μου ούτε ΝΔ ούτε ΠΑΣΟΚ ούτε ΔΗΜΑΡ ούτε ΣΥΡΙΖΑ σκοπίμως. Γιατί για μένα αλλού είναι το θέμα. Είναι ότι αν η πλειοψηφία των Ελλήνων απαντούσαν απερίφραστα ΝΑΙ σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα η χώρα θα ήταν αλλιώς.
Δεν θα είχε κυβέρνηση που κλείνει κανάλια γιατί θα μπορούσαν οι 6 ως τώρα """αναδιαρθρώσεις""" της ΕΡΤ (και όχι μόνο της ΕΡΤ) να είχαν κάποια αποτελέσματα και όχι να τίθεται θέμα γρεμίσματος του οικοδομήματος. Δεν θα υπήρχε ένας Έλληνας (που υπάρχουν πάρα πολλοί) που να λέει "καλά τους έκαναν" και η κυβέρνηση θα είχε ήδη πέσει
Δεν θα είχε κόμματα που τάζουν ασύστολα διορισμούς και παροχές χωρίς καμία αναφορά στο που θα βρεθούν τα λεφτά και με αυτό τον τρόπο να στέκονται δημοσκοπικά.
Δεν θα είχε 12% σε ένα κόμμα με βασική πολιτική θέση να φύγουν όλοι οι ξένοι (γιατί θα ήταν αλλιώς η αστυνομία και η δικαιοσύνη με την διαχείριση της μετανάστευσης.
ΕΝΑ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΒΗΜΑ είναι να καταλάβουμε όλοι (ΟΚ οι περισσότεροι) που πρέπει να πάει η Ελλάδα: Στο αύριο ή το χθες; Και οι έννοιες αυτές ταυτίζονται με νοοτροπίες και όχι με κόμματα (ειδικά δε τα σημερινά).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου