Δεν είναι ζήτημα παιδικής απόδοσης ευθυνών...

Ως σκληρά εργαζόμενος και ζορισμένος πολίτης, που πληρώνει φόρο για κάθε ευρώ που βγάζω, δεν είχα όλο αυτό τον καιρό χρόνο να κάτσω και να συντάξω ένα συγκροτημένο κείμενο. Όμως ο παραλογισμός φουσκώνει γύρω μου και πρέπει να βγει η απόγνωση...
Λοιπόν ο Έλληνας είναι όντως ένας κακομαθημένος ανατολίτης που έχει μάθει να ασχολείται μόνο με το κέφι του αγνοώντας τους δίπλα και φυσικά το κράτος. Έχει αναγάγει σε εθνικό σπορ το να αποφεύγει να δώσει χρήματα στο κράτος με τις πάσης φύσεως ...διαφυγές. Και επειδή εκείνος που είναι ισχυρός μετατρέπει αυτή την πρακτική σε πράξη εκατομμυρίων ευρώ μέσω από υπερτιμολογήσεις και πάσης φύσεως κλοπή. δίνεται στον πιο ανίσχυρο τροφή να συνεχίζει νά κλέβει με το απίστευτο παιδικό επιχείρημα ότι "ας σταματήσουν πρώτα οι άλλοι να κλέβουν και εγώ θα το δώ μετά..."

Όμως η κρίση δεν είναι αποτέλεσμα της νοοτροπίας μας γιατί με αυτήν κάποτε τα βγάζαμε πέρα μια χαρά. Ζούσαμε χωρίς το απρόσιτο καλό αυτοκίνητο αλλά περνούσαμε καλά με την ρετσίνα, το ρεμπετάδικο και την εκδρομή μας. Δεν είχαμε την παπάγια, την μπανάνα και το φουαγκρά αλλά μπορούσαμε χωρίς αυτά.

Ώσπου κάποτε θεωρήσαμε σκόπιμο να μπούμε στην Ευρώπη. Η Γερμανία, που σήμερα μας κουνά το δάχτυλο, επέβαλλε, σε όλα τα ευρωπαϊκά κράτη του Νότου, με επαχθείς συμφωνίες να καταναλώνουμε συγκεκριμένες ποσότητες από δικά τους προϊόντα. Προχθές μου έλεγε κάποιος τεχνολόγος τροφίμων πως π.χ. στο γάλα έχουν μπλοκάρει οι μηχανισμοί πιστοποίησης που ξεχωρίζουν ποιο γάλα είναι πραγματικά φρέσκο και το, υποτίθεται φρέσκο, γάλα των ελληνικών εταιριών είναι ανάμοιξη με, κυρίως γερμανικο και ολανδικό, γάλα. Είναι αλήθεια;

Και βέβαια από κοντά το τραπεζικό σύστημα μας γέμισε με δανεικά για να προμηθευτούμε τον DVD Sony, την BMW, το jacucci, την εκδρομή στο Παρίσι και το Βερολίνο, ότι μπορούσαν να πάρουν από τον καθένα μας. Δεν λέω πως δεν φταίμε εμείς. Κανένας δεν μας έβαλε το πιστόλι στο κρόταφο για να πάρουμε MERCEDES. Την πατήσαμε. Όμως η Γερμανία μια χαρά αξιοποίησε αυτή την νοοτροπία μας, που σήμερα υβρίζει, για να χρηματοδοτήσει αποδεδειγμένα την ενοποίηση της. Μία οικονομία όπου ο πολίτης δουλεύει πολύ μόνο και μόνο για να έχει τυπικές παροχές. Δουλευει περισσότερο χωρίς αυξήσεις και τον φλομώνουν με το Γερμανικό Όραμα. Την έχει αυτή τη νοοτροπία μεγαλοιδεατισμού, κάποτε κάποιος την αξιοποίησε μια χαρά... Και σήμερα που ένας από τους πελάτες του το μόνο που ζητάει είναι προστασία από κερδοσκόπους σφυρίζουν αδιάφορα. Δεν πάτε να πνιγείτε; Άλλωστε και από την κερδοσκοπία μπορούμε να βγάλουμε λεφτά για το εθνικό μας όραμα.

Δεν φταίνε αυτοί. Εμείς φταίμε όλοι οι μη Γερμανοί στην Ευρώπη που πιστέψαμε πως αυτός ο λαός θα θυσιάσει οτιδήποτε για μια ευρύτερη ευρωπαϊκή ιδέα. Πάτε καλά; Πελάτες ψάχνανε... Και τώρα συσπειρονόμαστε όλοι οι μη Γερμανοί γιατί ξέρουν όλοι πως μετά την ενδεχόμενη κατάρευση της Ελλάδας, άραγε ποιος έχει σειρά μετά;

Τώρα τι πρέπει να κάνω; Να πανικοβληθώ; Μήπως όλα είναι ένα ακόμα παιχνίδι για να πάρω και τα λεφτά που μου μείνανε και να τα "ασφαλίσω" στην Γερμανία; Γιατί παρά το γεγονός ότι οι έλληνες τραπεζίτες είναι αμείλικτοι κερδοσκόποι ακόμα οι τράπεζες δεν κινδυνεύουν γιατί, για όποιον καταλαβαίνει, το ισοζύγιο καταθέσεων και χορηγήσεων είναι από τα υγιέστερα στην Ένωση. Με απλά λόγια οι καταθέσεις είναι συγκρίσιμες με τα δάνεια. Αν λοιπόν σηκώσουμε όλοι τα χρήματα μας επιφέρουμε το τελειωτικό χτύπημα στο μόνο κομμάτι της ελληνικής οικονομίας που είναι όρθιο.

Αν διαβάζετε αυτές τις γραμμές με μπλέ, πράσινα ή κόκκινα γυαλιά δεν έχετε καταλάβει τίποτα... Δεν είναι θέμα Καραμανλή ή Παπανδρέου. Ο Καραμανλής έδωσε την βόμβα να σκάσει στα χέρια του ΠΑΣΟΚ γιατί σκεφτείτε να εφάρμοζε αυτά τα μέτρα η ΝΔ... Άλλωστε πολύ ισχυρότερες χώρες δεν μπορούν να κουμαντάρουν το παγκόσμιο παιχνίδι που παίζεται. Απλά αυτό το επισόδιο του δράματος κάπου θα έσκαγε. Και φυσικά το ΚΚΕ που διαχρονικά ζει με την δημιουργία αναστάτωσης θα αξιοποιήσει την ευκαιρία.

Η λύση στην ζούγκλα που ζούμε είναι μόνο στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μόνο που αυτός που πρέπει να εκδιωχθεί είναι η Γερμανία γιατί δεν έχει καμία νοοτροπία οικογένιας. Άρχισαν να το καταλαβαίνουν οι Ευρωπαίοι αυτό. Και δεν ξέρω αν το πράγμα διορθώνεται.

Κλείνοντας θα θέσω ένα ερώτημα σε κάποιους φίλους; Άραγε ποιος έχει συμφέρον από ουσιαστική συλλογικότητα χωρίς κηδεμόνες, από τήρηση της νομιμότητας και ενίσχυση της. Ο εργάτης ή ο βιομήχανος; Και δεν εννοώ συλλογικότητα μόνο και μόνο για να επιβιώνουν πολιτικά κάποιοι που ποτέ δεν έχουν μιλήσει για υποχρεώσεις αλλά απλά χαιδέυουν αυτιά...